Rozdziały: [1], [2], [3], [4], [5], [6].

Ostrzeżenia: “pierwszy raz”, alkohol, przekleństwa, scena erotyczna (można uznać za PWP), niewierność, brak kanonu, zignorowane ostatnie tomy HP, mój „pierwszy raz” w pisaniu Scenki

Głównymi postaciami są Harry i Snape; tak więc osoby, które nie lubią tego pairingu (oraz związków homoseksualnych) nie znajdą tutaj nic interesującego.

Ze względu na scenę erotyczną opowiadanie dla dorosłych czytelników.


Poprzednie rozdziały:
1
2
3

***

Odsunął się od mężczyzny, robiąc krok do tyłu. Dłonie Severusa nie opuszczały jego talii, więc ten, chcąc nie chcąc, ponownie zbliżył się do swojego ucznia. Na twarzy Harry’ego zakwitł lekki uśmiech, gdy powtórzył tę czynność, zsuwając ręce z szyi swojego kochanka do zapięcia jego szaty. Kolejny krok, gdy oderwał ten guzik, wiszący zaledwie na jednej nitce. I kolejne... Zajmując się następnymi guzikami, powoli cofał się do drzwi prowadzących do sypialni.

Gdy dotknął ich plecami, był mniej więcej w połowie zapięcia szaty swojego profesora. Przez cały ten czas ani na chwilę nie przerwali kontaktu wzrokowego. Harry nawet wtedy sięgnął na ślepo jedną ręką do tyłu w poszukiwaniu klamki. Zajęło mu to dłuższą chwilę, jednak w końcu sypialnia stanęła przed nimi otworem. Jako, że nigdy tam jeszcze nie był, dał się poprowadzić mężczyźnie. Szedł pod naporem tych silnych dłoni, niezmiennie spoczywających na jego talii, sam dalej rozpinając guziki. Było ich tak wiele, że nawet wtedy, gdy poczuł krawędź łóżka i opadł na nie, nie poradził sobie ze wszystkimi. Rozpiął ich za to wystarczająco dużo, by odsłonić czarny sweter i część materiałowych spodni w tym samym kolorze, spod których doskonale widać było pewną miłą dla oka wypukłość. Harry wyczuł ją dłońmi i to dopiero ona stała się powodem wystarczającym do opuszczenia wzroku i skupienia się na niej. Czyli Snape’owi to wszystko się podobało tak jak mu? Miał taką nadzieję.

Chciał zobaczyć więcej. Na własne oczy upewnić się o przyjemności ich obojga. Sięgnął do rozporka mężczyzny, jednak ten powstrzymał go, łapiąc za nadgarstki.

— Na wszystko przyjdzie czas — powiedział tym cudownym, zachrypniętym głosem, który sprawił, że członek Harry’ego drgnął radośnie.

Nastolatek powrócił wzrokiem do jego twarzy i ponownie utonął w tym spojrzeniu. Chciał tonąć.

— Chodź do mnie… — szepnął tak cicho, że Snape znaczenie tych słów odczytał jedynie z ruchu warg.

Pochylił się, by złożyć na tych ustach kolejny delikatny pocałunek. Jednak Gryfon miał co do niego inne plany. Pociągnął go za ramiona tak, że ten opadł na swego ucznia. Harry nie miał najmniejszego zamiaru go puścić, a Snape nie widział powodu, by oponować.

Każdy pocałunek był jak oddech - życiodajny.

Harry i Severus stali się nieśmiertelni. Dla tej jednej chwili. Dla tego jednego wydarzenia. Dla tego jednego przeżycia. Nie liczyło się nic i nic nie miało się liczyć. Ponownie byli tylko oni. Ich usta. Ich spojrzenia. Ich dłonie. Ich ciała.

Potter i Snape.

Ich pragnienia stawały się coraz większe, te fizyczne i psychiczne.

Musieli być jeszcze bliżej. Ubrania stały się jedynie niepotrzebną barierą, z którą trzeba było się uporać. Nie zwracali uwagi na to, w jakim stanie ich rzeczy lądowały na podłodze, ile guzików leżało samotnie na dywanie, jak bardzo rozerwany był podkoszulek nastolatka, że te czarne bokserki są już do niczego, a jedna biała skarpetka gdzieś zaginęła.

To wszystko było niczym w porównaniu do tego, co odkrywali. Nagie ciała, których mogli dotykać, całować, pieścić, na które mogli patrzeć i podziwiać. Które były ich. Tak idealne, pomimo tylu niedoskonałości. Opowiadające ich historię. Wyjawiające tajemnice. Nie wstydzili się niczego. Nie wstydzili się siebie.

Harry jęknął, czując, jak pocałunki schodzą coraz niżej. Snape całował jego ciało cal po calu. Poznawał go. Poznawał jego słabe punkty. Poznawał Harry’ego Pottera. Tego prawdziwego, którego nie znał jeszcze nikt. Nie Złotego Chłopca. Nie Wybrańca. Nie Tego, Który Pokonał Czarnego Pana. Nie Chłopca, Który Przeżył. Nie Tego, Który Wygrał.

Harry’ego.

A ten nie miał nic przeciwko. Oddawał się mu z cały, ze wszystkim co posiadał, z całym zaangażowaniem, pożądaniem. Chętny byłby oddać mu jeszcze więcej – wszystko, czego on będzie chciał.

Jęknął jeszcze głośniej, czując te usta tak blisko swojego strategicznego miejsca. Tak blisko, a jednocześnie tak daleko... Tuż przy, jednak…

Merlinie…

Krzyknął, czując tam dotyk. Wilgotny, delikatny. Odruchowo chciał pchnąć biodrami w górę, jednak silne dłonie zatrzymały je w miejscu.

Cholera, więc co…

Oczy nastolatka spotkały się z tymi czarnymi tęczówkami, wpatrującymi się z taką pasją, jakiej nie widział jeszcze nigdy i u nikogo. Pasją i pożądaniem. Ponownie w nich zatonął. Czuł się, jakby naprawdę tonął. Stracił oddech. Powietrze łapał dużymi haustami, widząc jak język, ten język, przesuwa się wzdłuż członka, sprawiając, że po ciele chłopaka rozchodziły się fale przyjemności.

Chciał zamknąć oczy. Zamknąć oczy i pogrążyć się zupełnie w tym uczuciu. Ale nie mógł. Miał wrażenie że jest pod Imperiusem. Musiał odwzajemnić wzrok mężczyzny. I nie zamierzał się temu przeciwstawiać. Zresztą miał wrażenie, że jeśli kontakt wzrokowy się urwie, on będzie skończony. Skończony i niespełniony.

Zanurzył dłonie we włosach mężczyzny. Nie przeszkadzało mu to, że były trochę tłuste. Uwielbiał je. Uwielbiał go całego. Jego język i jego usta, które...

Merlinie…

...pochłaniały powoli jego erekcję. Tak. Był skończony. Był skończony, nawet jeśli nie opuszczał tych dwóch czarnych głębin. Był skończony, zanurzając się w przyjemności. Cieple. Wilgoci. W niebie.

Chciał, naprawdę chciał utrzymać ten kontakt wzrokowy. Udawało mu się to przez jakiś czas, do momentu, gdy mężczyzna zaczął mruczeć z przyjemności, czując dłonie bawiące się jego włosami. A to mruczenie było tak cholernie przyjemne…

Nie mógł. Mimo, że tak się starał.

Odrzucił głowę, zacisnął oczy i krzykiem obwieścił swoje spełnienie.

To było zbyt intensywne. Miał szczęście, że już leżał, bo gdyby tak nie było, nie byłby w stanie utrzymać się na nogach. W tej chwili nie istniał, zarówno on dla świata, jak i świat dla niego.

On i te usta, w których ciągle się znajdował, spijające ostatnie krople.

Musiał odpocząć.

Potrzebował zaledwie chwili, by doprowadzić się do porządku.

— Cholera… — szepnął. — To jest… to było…

Nie zdołał powiedzieć nic więcej, ponieważ jego usta zostały przykryte innymi. Tak znanymi... Jednak ich smak się zmienił. Nie była to słodycz. Nie tylko. Czuł gorzki posmak. Czegoś takiego nie smakował jeszcze nigdy.

Natrafił na te czarne głębiny, szeroko otworzywszy oczy, targnąwszy przez zrozumienie. Czuł siebie.

Jęknął, zanurzając dłoń we włosach swojego kochanka.

Mężczyzna sprawił mu tyle przyjemności... On jednak nie miał sił się odwdzięczyć. Ponownie więc poddawał się tym ustom i dłoniom.

Nagle ogarnęła go pustka.

Brak ust, brak dłoni, brak włosów, brak ucisku, brak… wszystkiego.

Zaczął rozglądać się w poszukiwaniu drugiego mężczyzny. Ulżyło mu, gdy zauważył, że ten nie zniknął, a jedynie podszedł do szafki nocnej, szukając tam czegoś.

Na twarzy nastolatka zakwitł delikatny uśmiech. Zamknął ponownie oczy, oddając się błogiemu spełnieniu, czekając na to, co ma się jeszcze wydarzyć. Nie trwało to długo, bo chwilę później znowu poczuł bliskość drugiego ciała. Nie dotyk, po prostu bliskość. Jego uśmiech się poszerzył.

Nie wiedział, co go czeka. I niczego się nie obawiał. Po prostu mu ufał. I czekał.

A może sam powinien coś zrobić?

Nie. Poczuł dłonie mężczyzny. Opuszki palców delikatnie wytyczały szlak od wiotkiego teraz penisa w górę, wzdłuż całego ciała, wysyłając przyjemne dreszcze do każdego miejsca, do każdej komórki, do każdego…

Harry ponownie jęknął, wyciągając się tak, by zaznać jak najwięcej tego dotyku. Snape jednak miał inne plany. Jego dłonie powróciły do bioder nastolatka, zaciskając się na nich i unosząc delikatnie. Harry praktycznie wyczekiwał kolejnej pieszczoty. Tu się jednak przeliczył. Został bezceremonialnie popchnięty w głąb łóżka, tak że leżał teraz wzdłuż mebla, z głową na poduszkach. Ten nagły ruch rozbudził go wystarczająco, by ponownie wrócić do rzeczywistości i zdał sobie sprawę z tego, co się dzieje.

Snape przysiadł na skraju łóżka, wpatrując się w niego oceniającym wzrokiem. W rękach trzymał otwarty słoiczek z nieznaną Harry’emu substancją. Chłopak poczuł się niepewnie.

— Potter, jesteś wszystkiego pewny? Tego, co zaraz zrobimy, nie da się cofnąć.

Mężczyzna najwyraźniej zauważył wahanie we wzroku nastolatka. Albo w jego zachowaniu. A może po prostu to przeczuwał?

— Ja… — Był pewny? Jeszcze chwilę temu bez chwili namysłu powiedziałby „tak”. A teraz?

Podjął decyzję, widząc te czarne tunele w oczach i tyle uczyć ukrytych gdzieś tam, głęboko. Ciągle mu ufał. I wiedział, że Snape go nie zrani. Zrobi wszystko, by było mu dobrze.

— Tak… Jestem.

Severus najwyraźniej nie zauważył nic niepokojącego w głosie swojego ucznia, ponieważ chwilę później ponownie znalazł się przy nim, składając na jego ustach kolejny gorący pocałunek, pieszcząc szyję i skradając z tych warg kolejne jęki, dłońmi zjeżdżając coraz niżej i niżej…

Przyjemność.

Harry ponownie zaczął pogrążać się w coraz większej przyjemności. Ale… nie. To nie tak powinno być. Była tam jeszcze jedna osoba, która również na przyjemność zasługiwała, sama tyle jej ofiarując.

— Poczekaj… — szepnął, zatrzymując dłonie kochanka. Snape podniósł na niego zamglony wzrok. Już miał coś powiedzieć, gdy nastolatek zamknął jego usta kolejnym delikatnym pocałunkiem.

Delikatnie popchnął mężczyznę. Ten położył się na plecach, nie będąc do końca pewnym, co Złoty Chłopiec zamierza. Jednak poddał się mu. Również mu ufał. To był pierwszy raz, gdy Harry znajdował się w takiej sytuacji. Mając przy sobie kogoś tak uległego. Czekającego na jego dotyk. Na wszystko, co był w stanie ofiarować. Tak…

…podatnego.

Jęki mężczyzny były dla chłopaka najpiękniejszą melodią. Dźwiękiem, który dawał mu do zrozumienia, że żyje. Szczególnie, jeśli to on wywoływał te reakcje. Swoimi dłońmi. Delikatnymi pocałunkami składanymi na cienkich wargach. Twarzy. Szyi. Klatce piersiowej. Ramionach. Dłoniach.

Chciał smakować. Czuć. Dotykać.

Więcej.

Więcej.

Zaczął zsuwać się niżej. Kolejnymi pocałunkami wyznaczał drogę wzdłuż klatki piersiowej, do podbrzusza. Trącił brodą erekcję mężczyzny, wyrywając z jego ust kolejny jęk.

Chciał się odwdzięczyć. Oddać przyjemność, którą sam zaznał.

Chciał usłyszeć więcej jęków, które sam powodował.

Chciał… musiał.

Poszukał wzrokiem oczu mężczyzny, ponownie zanurzając się w tych czarnych głębinach. Pozwalając mu utonąć w zieleni własnych źrenic.

Nie spuszczał swojego spojrzenia z tych oczu, gdy powoli go smakował. Delikatnie, prawie że nieśmiało. Miał wrażenie, że jeszcze nigdy nie widział tylu nagromadzonych emocji, takiego pożądania, jak tam. Chciał sprawić, by było go jeszcze więcej. Musiał sprawić. Teraz tylko to zaprzątało jego umysł.

Czuł, jak Mistrz Eliksirów reaguje na każdą pieszczotę. Dotyk języka wzdłuż trzonu. Zanurzenie się w jego własnych ustach. Delikatne ssanie. Wiedział, co zrobić, by było mu dobrze. Im obu. Sprawianie przyjemności jemu również sprawiało przyjemność. Szczególnie, gdy był nagradzany w taki sposób - cichymi jękami. Mruknięciami. Wyginaniem ciała w poszukiwaniu jeszcze większej ilości dotyku. Znalezieniem się jeszcze głębiej w tych ustach.

Harry poczuł dłonie na swojej głowie, bawiące się włosami. Mruknął cicho z przyjemności, wysyłając fale przyjemności wzdłuż całej długości członka. W nagrodę otrzymał głośniejszy jęk, zsunięcie się dłoni na jego tak wrażliwą szyję, kolejne mrukniecie, kolejny jęk, uczucie, że mężczyzna jest blisko spełnienia, dłonie zsuwające się na jego ramiona, podciągające go wyżej, ten słodki smak…

— Chcę dojść w tobie.

Tylko zarejestrowani użytkownicy mogą oceniać zawartość strony
Zaloguj się lub zarejestruj, żeby móc zagłosować.

Brak ocen. Może czas dodać swoją?