Avada - Fan Fiction - Harry-Potter.net.pl - Magiczny Świat Harry'ego Pottera

O nie! Ta strona potrzebuje włączonej obsługi języka JavaScript!

Twoja przeglądarka nie obsługuje tego języka lub ma wyłączoną jego obsługę. Włącz wykonywanie kodu JavaScript w swojej przeglądarce internetowej, aby skorzystać ze wszystkich funkcji strony
lub skorzystaj z programu obsługującego język JavaScript, np. Mozilla Firefox, Apple Safari, Opera, Google Chrome lub Windows Internet Explorer w wersji wyższej niż 6.

Avada

Podstawowe informacje:

Autor:

TheWarsaw1920

Gatunek: Poezja

Ograniczenie wiekowe: b/o

Przeczytano 1866 razy.

No, temat niezbyt oryginalny...

Lśni zielony piorun,
z drewna tryskający.
Końca da Ci zwiastun,
śmierci znak hańbiący.

Owija nas straszna wstęga,
wysysa życie i soki.
Na ciele nie ostanie ni pręga,
i leżą już puste zwłoki.

Nienawiść daje jej życie,
bez niej nie byłoby śmierci.
Siedzi w każdym z nas skrycie,
nawet nie zostawi pamięci.

Dusza wzlatuje wysoko,
nie ma już dla niej powrotu.
Ciało zakopane głęboko,
nie słucha życia jazgotu.

Avada to uczyniła,
życie zdradziecko pożarła.
Avada człeka zabiła,
bramy otchłani otwarła.

Komentarze

BumSzakalaka dnia 16.04.2016 19:38

Wiersz tak bardzo mnie zachwycił, że chciałabym powiedzieć go na jakimś konkursie, szpikując dodatkowo masą emocji. Na ogół nie czytam poezji, bo po prostu jestem zbyt leniwa, aby myśleć nad sensem tekstu. Tutaj to co innego. Najpierw oczarowała mnie nazwa, a następnie sam wiersz. Co Ty robisz z moim umysłem, że zaczynam lubić poezje?

Po prostu genialne.

Hermionka78 dnia 16.04.2016 19:59

W niektórych momentach mi zgrzytało, ale to tak na prawdę niuansy. Na prawdę sam pomysł i wykonanie Zasługuje na W.
Wiersz trochę krótki. Jeśli chodzi o tekst to bardzo przypomina mi o Voldemorcie i ostatnim starciu.

Dusza wzlatuje wysoko,
nie ma już dla niej powrotu.
Ciało zakopane głęboko,
nie słucha życia jazgotu.

To moja ulubiona zwrotka

.
Daję W.

Lilyatte dnia 17.04.2016 21:58

Fajnie ci to wyszło. Jest rytm, są rymy i jest fajnie. Coś mi zgrzytało, ale nie jestem w stanie tego wyłapać przy powtòrnym czytaniu, więc pewnie jest to mało ważne. Podoba mi się, mimo że tematyka dosyć oklepana.

Elizabeth_ dnia 17.04.2016 22:54

Wow naprawdę głębokie i spójne. Podoba mi się ten wiersz. Rymy się składają, tekst ma prawdziwy sens, przekaz jest bardzo wymowny. Niestety taka śmierć (czyli spowodowana przez trzecią osobę) jest dla mnie smutna. Bo wiadomo, że prędzej czy później się umiera (ze starości, z choroby), a tu śmierć z powodu kogoś niedojrzałego i głupiego.

Animag37 dnia 19.04.2016 23:16

Mnie tam specjalnie nic nie zgrzytało i jedynym powodem dla którego się zatrzymywałem było dokładniejsze poznanie wspomnianej już głębi. Przez ten wiersz zacząłem inaczej myśleć o tym zaklęciu. Jest zwięźle, (chociaż pięć zwrotek to nie jest też mało) ale lepsze to niż nudne czy nierytmiczne klepanie tekstu przez dziewięć zwrotek.

Co do tematu - od oklepanej tematyki bardziej liczy się jakość i nawet najmniej oryginalny (Avada nie jest najgorsza) można przerodzić w coś niezłego, jak w tym przypadku ;> Ode mnie W. Życzę weny na kolejne wiersze

Angelina Johnson dnia 20.04.2016 10:39

No no no, Warszawo! Wiersz naprawdę piękny, ująłeś mnie nim ;D
Mam zarzut jedynie do drugiej zwrotki, ona wybija z rytmu i przez co mam wrażenie, że nie współgra z resztą zwrotek. Jednak poza tym jest naprawdę pięknie. Podoba mi się zasób Twojego słownictwa, właśnie takie pasuje idealnie do tego typu poezji. Odczuć można tutaj atmosferę mroku, ciemność, żal, ale jednocześnie pogodzenie się z nieuniknionym (śmiercią) i bierność. W końcu jak leci Avada, to żaden czyn nic nie pomoże (chyba że delikwent uskoczy, ale to najwyżej puści się w jego stronę kolejny zielony piorun ). Fajne, że wszystko to jest kanoniczne - fakt, Avada nie pozostawia śladów, by zadziałała trzeba znaleźć w sobie szczególnie silne emocje (nienawiść!) i zabija. Wszystkie te fakty o śmiercionośnym zaklęciu pięknie tutaj umieściłeś i jestem naprawdę z Ciebie dumna

Swoją drogą patrząc po Twoich wierszach, masz talent do opisywania beznadziejnych sytuacji (smutne życie mugola, śmierć od Avady). Jestem ciekawa czym mnie przygnębisz (to pochwała, bo serio się wczułam podczas czytania!) następnym razem ;D

EmilyWright dnia 24.04.2016 20:55

Mnie się właśnie temat wydaje dość oryginalny, rzadko się spotykam z takim rodzajem poezji. I sama nie wiem czy to dobrze, czy źle ;p
Ogólnie coś mi tam serio zgrzytało, coś przeszkadzało, a cały wiersz jest w raczej przygnębiającym nastroju, ale utrzymałeś ten klimat, tylko po prostu ja niespecjalnie dobrze czuję się w wierszach o takiej tematyce.
Ale ogólnie wiersz na plus

Wioletta dnia 05.08.2016 00:29

niby można pomyśleć, ze temat niezbyt oryginalny, ale nie ma za wiele o tym wierszy. ciężko napisać o umieranie dobry wiersz. nie był to wiersz wesoły, raczej smutny. nie powiem, ze był idealny bo czasami się rymy nie zgadzaly, miejscami ich nie było. po prostu zgrzytalo. ale temat ciekawy, wykonanie w miarę. jest ok.

Katherine_Pierce dnia 26.03.2017 23:31

Mam podobne zdanie do Wioli. Pomyśleć można że mało oryginalny pomysł ale o dziwo super wypracowany. Podoba mi się fakt, że dość łatwo udało mi się wczuć w emocje tego utworu. Dobra robota.

Nquus dnia 30.07.2018 11:17

Mnie się podoba, ale to akurat żaden wyczyn. Generalnie wiersz fajny, łatwo i przyjemnie się czyta. Jest rytm i rym, ale zasób słownictwa naprawdę zasługuje na uznanie i wynosi twoje dzieło ponad inne. Może nie ponad wszystkie, ale z pewnością plasuje na dość wysokim miejscu. Co do tematu mam podobne zdanie jak dziewczyny wyżej, niby mogłoby się wydawać, że oklepany, ale udało Ci się ująć to tak, że zaskakuje świeżością i ma się wrażenie, że piszesz o czymś całkiem nowym. Brawo

Dodaj komentarz

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

Oceny

Tylko zarejestrowani użytkownicy mogą oceniać zawartość strony
Zaloguj się lub zarejestruj, żeby móc zagłosować.