Utwór jest głównie o śmierci Freda Weasleya z punktu widzenia czytelnika, czyli mnie, jednak jeśli uważnie się wczytać, dostrzeżecie, że nie tylko na tym się skupiam.
Na wstępie chciałabym podziękować za miłe komentarze przy moim pierwszym wierszu. Osobiście uważam, że ten jest o niebo lepszy, ocenę jednak pozostawiam Wam. Chętnie przyjmę rady na przyszłość. Miłego czytania!
Przykro ci? Moje serce płonęło trucizną miłości.
Twoje słowa nie wystarczą w tej chwili.
Każdy oddech, każdy krok, każdy ruch - smakuje samotnością.
Wszystko przypomina mi o chwilach, gdy byliśmy szczęśliwi.
Już nigdy nie usłyszysz mojego śmiechu, nic mnie nie rozśmieszy.
Już nigdy nie będę taka jak dawniej, twój wysiłek mnie nie pocieszy.
Już nigdy humor nie powróci, nie poczuję więcej dobrej magii.
Już nigdy nie zobaczysz mojego uśmiechu, nic nie doda mi odwagi.
To miało się skończyć. Lecz nie mam na co czekać.
Nie czuje nic, nie widzę. Czy należy uciekać?
Ułamek sekundy, a sens straciło życie moje.
Wysiłki poszły na marne. Zapadam w rozpacz, gdy słyszę: ich dwoje.
Szczęście się do mnie nie uśmiechnie więcej. Nastała era ciemności.
Nie czekam. Poddaję się. Nie chcę doświadczyć więcej zabójczej miłości.
Nie rozmawiam o nim, lecz płaczę co noc.
Płomienie strawiły moje serce: magii potęga, niewybaczalna moc.
Chcę dać myślom odetchnąć. Po prostu zapomnieć. Zamknąć oczy i odpłynąć.
Chcę go zapamiętać jak dobry sen. Wspomnienie, przynoszące spokój. I dać życiu płynąć.
Gorące łzy, spływające po moich policzkach. Chcę uspokoić głos, dłoni drżenie.
To dno otchłani rozpaczy. Wiem, że to tylko postać. Jednak to robi wrażenie.
Ale jednak mam nadzieję. Choć wiem, że to nie jest prawda, moje serce pęka.
Pójdę dalej, może więcej nieszczęść nie doświadczę. Jego śmierć - moja męka.
On zawsze będzie żył w moim sercu, pamięci, umyśle.
Był bohaterem i zginął jak bohater, tak szczerze myślę.
Dla mnie to się wydarzyło. Nie jestem jedyną, która tak to realnie przeżywa.
To właśnie nasza potęga, nasza siła! Coś, czego nie posiadasz - historia, która jest prawdziwa.
Nie dowiesz się nigdy, czym jest dla mnie ta śmierć, jeśli jej nie doświadczysz.
Poświęcisz się? Od ciebie zależy, czy uwierzysz. Jeszcze kiedyś list dostaniesz. Zobaczysz.
Prorok Niecodzienny
Klaudia Lind
IsadoraDeWitch
Billie Minari
[P]Louise Lainey
[P]Parker Roy
AnaBlack
Katherine_Pierce
Czekam na kolejne! 
Wioletta
![[off]](../../infusions/shoutbox_panel/sh_offline.png "Offline")
![[on]](../../infusions/shoutbox_panel/sh_online.png "Online")
Jest słabo.
A.
No dobra. W pewnych miejscach trochę dziwnie mi się to czytało. Ale to tylko takie odczucie. Może przez to przeskakiwanie z "ja" na "ty".
Podoba mi się ten wiersz. Może w trochę zagmatwany jak dla mnie sposób, ale wyraża naprawdę wielką tęsknotę i rozpacz z powodu czyjejś starty. Podoba mi się ten swoisty przekaz. Dobrze się go czyta, choć czuć ten smutek.
Naprawdę warto przeczytać.