Filtruj
Szukaj w:
Szukana fraza:


Opcjonalnie:
Gatunek:
Dozwolone:
Zakończone:
Parring:
Bohaterowie:
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Ostatnie
Artykuły Fan Fiction

Magiczne puzzle HP

Kategoria: Inne
Autor: Smierciojadek

Współpraca z Tactic Games
>> Czytaj Więcej

Prorok Niecodzienny ...

Kategoria: Prorok Niecodzienny
Autor: Prefix użytkownikaProrok Niecodzienny

Wydanie stworzyli: Nieoryginalna, Klaudia Lind, Anastazja Schubert, Takoizu, CoSieDzieje, Syriusz32.
>> Czytaj Więcej

The House of Gaunt

Kategoria: Recenzje filmów
Autor: Anastazja Schubert

Jak wyglądało życie Gauntów? Powstał film, który Wam to pokaże.
>> Czytaj Więcej

HPnet istnieje naprawdę

Kategoria: HPnet
Autor: Anastazja Schubert

W sierpniu HPnetowicze mieli okazję spotkać się w Krakowie. Jak było?
>> Czytaj Więcej

Prorok Niecodzienny ...

Kategoria: Prorok Niecodzienny
Autor: Syriusz32

Wydanie stworzyli: Klaudia Lind, louise60, Zireael, Aneta02, Anastazja Schubert, Lilyatte, Syrius...
>> Czytaj Więcej

Prorok Niecodzienny ...

Kategoria: Prorok Niecodzienny
Autor: Prefix użytkownikaProrok Niecodzienny

Wydanie stworzyli: Klaudia Lind, Hanix082, Sam Quest, louise60, PaulaSmith, CoSieDzieje, Syriusz32.
>> Czytaj Więcej

Historia pod skórą z...

Kategoria: Wywiady
Autor: Anastazja Schubert

Każdy tatuaż niesie ze sobą jakąś historię. Jakie niosą te fanowskie, związane z młodym czarodzie...
>> Czytaj Więcej

>> Więcej artykułów! <<

Pierwszy płatek...

Tytuł: Pierwszy płatek śniegu
Gatunek: Drabble
Autor: Prefix użytkownikaEwa Potter

O pomocy i determinacji.
>> Czytaj Więcej

[NZ]Rozdział 7 cz.2...

Tytuł: Rozdział 7 cz.2 - Znów w domu
Seria: Hermiona Granger i Powrót do Hogwartu
Gatunek: Przygodowe
Autor: Prefix użytkownikaNicram_93

Hermiona wraz z przyjaciółkami przybywa do Hogwartu, gdzie odbywa się uczta rozpoczynająca nowy r...
>> Czytaj Więcej

[NZ]Rozdział 7 cz.1...

Tytuł: Rozdział 7 cz.1 - Znów w domu
Seria: Hermiona Granger i Powrót do Hogwartu
Gatunek: Przygodowe
Autor: Prefix użytkownikaNicram_93

Hermiona wraz z przyjaciółkami przybywa do Hogwartu, gdzie odbywa się uczta rozpoczynająca nowy r...
>> Czytaj Więcej

Na nieznanym gr...

Tytuł: Na nieznanym grobie
Gatunek: Poezja
Autor: Kasia Koziorowska

Wiersz dla Toma Riddle'a...
>> Czytaj Więcej

[NZ]Rozdział 6 cz.2...

Tytuł: Rozdział 6 cz.2 - Powrót do Hogwartu
Seria: Hermiona Granger i Powrót do Hogwartu
Gatunek: Przygodowe
Autor: Prefix użytkownikaNicram_93

Nadchodzi dzień powrotu do Hogwartu. Hermiona żegna się z rodzicami oraz przyjaciółmi i jedzie po...
>> Czytaj Więcej

Urojony raj

Tytuł: Urojony raj
Gatunek: Poezja
Autor: Kasia Koziorowska

Strofy spisane z myślą o Tomie R. :)
>> Czytaj Więcej

[NZ]Rozdział 6 cz.1...

Tytuł: Rozdział 6 cz.1 - Powrót do Hogwartu
Seria: Hermiona Granger i Powrót do Hogwartu
Gatunek: Przygodowe
Autor: Prefix użytkownikaNicram_93

Nadchodzi dzień powrotu do Hogwartu. Hermiona żegna się z rodzicami oraz przyjaciółmi i jedzie po...
>> Czytaj Więcej

>> Więcej fan fiction! <<
Statystyki
Online Statystyki
Goście online: 38
Administratorzy online: 0
Aktualnie online: 0 osób
Łącznie na portalu jest
48,160 osób
Ostatnio zarejestrowany:

Rekord osób online:
Najwięcej userów: 308
Było: 25.06.2024 00:46:08
Napisanych artykułów: 1,087
Dodanych newsów: 10,564
Zdjęć w galerii: 21,490
Tematów na forum: 3,917
Postów na forum: 319,600
Komentarzy do materiałów: 221,988
Rozdanych pochwał: 3,327
Wlepionych ostrzeżeń: 4,170
Puchar Domów
Aktualnym mistrzem domów jest  GRYFFINDOR!

Gryffindor
Punktów: 1329
uczniów: 4220
Hufflepuff
Punktów: 310
uczniów: 3778
Ravenclaw
Punktów: 916
uczniów: 4452
Slytherin
Punktów: 115
uczniów: 4107

Ankieta
Zima przejęła Hogwart i okolice, śnieg mocno sypie, ale to Cię nie powstrzyma przed robieniem planów. Zastanawiasz się, co ciekawego można robić w weekend:

Bitwa na śnieżki to jest to! Może "zupełnym przypadkiem" oberwie od nas przechodzący obok Snape.
10% [7 głosów]

Plan to brak planu. Będę leżeć w łóżku, pić kakao i plotkować ze współlokatorami z dormitorium.
41% [29 głosów]

Mój nos utknie głęboko w książkach. Tylko pani Pince będzie mnie mogła odgonić od czytania.
14% [10 głosów]

Wymknę się cicho do Miodowego Królestwa. Najwyższa pora uzupełnić zapasy słodkości.
8% [6 głosów]

Postraszę we Wrzeszczącej Chacie. Uwielbiam oglądać miny przechodniów, kiedy wydaje im się, że uciekają od duchów i upiorów.
11% [8 głosów]

Każda pogoda jest dobra na Quidditcha. Śnieg nie powstrzyma mnie przed regularnymi treningami.
15% [11 głosów]

Ogółem głosów: 71
Musisz zalogować się, aby móc zagłosować.
Rozpoczęto: 07.02.23

Archiwum ankiet
Ostatnio w Hogwarcie
Hufflepuff[P]Louise Lainey ostatnio widziano 17.12.2024 o godzinie 15:44 w Błonia
HufflepuffValerie Adams ostatnio widziano 02.07.2023 o godzinie 13:40 w Stacja kolejowa
HufflepuffValerie Adams ostatnio widziano 27.06.2023 o godzinie 21:20 w Błonia
HufflepuffValerie Adams ostatnio widziano 23.06.2023 o godzinie 16:46 w Sala transmutacji
HufflepuffValerie Adams ostatnio widziano 22.06.2023 o godzinie 19:04 w VII piętro
HufflepuffValerie Adams ostatnio widziano 12.06.2023 o godzinie 18:15 w Dziedziniec Transmutacji
[NZ] Dziki pyłek
Hogwart i Ludzie Lodu, dzieli je historia, ale łączy magia. Od dawna chciałam ich ze sobą połączyć i wreszcie się stało. Historia dziewczyny, która stawia czoło swojemu przeznaczeniu. Tak po prostu:)
Gatunek: Przygodowe
Ograniczenie wiekowe: +16
Przeczytano 70741 razy.
Rozdziały: [1], [2], [3], [4], [5], [6], [7], [8], [9], [10], [11], [12], [13], [14], [15], [16], [17], [18], [19], [20], [21], [22], [23].
Nie jesteś już sama...
Walka z niebezpieczeństwem jest łatwiejsza, kiedy można liczyć na wsparcie przyjaciółki oraz pomoc doświadczonego czarodzieja.

Wiedziała, że wygląda tragicznie i lepiej będzie, jak nie wejdzie w ten sposób do szkoły. Ukryła się za murkiem, odgradzającym jeden z placyków, na którym spotykali się uczniowie podczas przerwy. Oparła się plecami o chłodną skałę, próbując ignorować ból, który czuła na całym ciele. Skóra na szyi i brzuchu paliła żywym ogniem, przetarta do krwi przez korzenie, którymi była przymocowana do ołtarza. Najbardziej jednak bolała ją twarz. Nie chciała myśleć o tym, jak wygląda jej policzek. Musi być silna, użalanie się nad sobą jedynie pozbawi ją energii i chęci do działania.

Usłyszała narastający gwar i chwilę potem na plac przed zamkiem wyszło kilkanaściowo uczniów, skupionych w mniejsze grupki. Śmiali się, rozmawiali beztrosko, co wydawało się Villemo wręcz niedorzeczne. Jak jednak mogła im się dziwić, nie mieli pojęcia ani co ją spotkało, ani co spotka ich, jeśli ktoś nie powstrzyma Tengela Złego.

Kryjąc się za murkiem, ze zniecierpliwieniem czekała na Christianę. Wiedziała, że Artur kłamał, mówiąc, że wszyscy jej szukają, zapewne nikt nawet nie zauważył, że jej nie ma. Najprawdopodobniej było całkiem normalne, że w tym ogromnym zamku co chwilę ktoś znika na całodziennych wagarach. Słońce jakiś czas temu schowało się za horyzontem, ale było jeszcze na tyle wcześnie, że młodzi czarodzieje mogli spędzać czas poza zamkiem. Z jednej strony denerwowała ją ich radość, a z drugiej zazdrościła im niewiedzy o czyhającym niebezpeiczeństwie. Ścisnęło ją w gardle na myśl, że mogłaby teraz spacerować po łące i rozmawiać z przyjaciółmi o zupełnie niegroźnych, nastoletnich sprawach. Wzdrygnęła się, a po karku przeszedł dreszcz. Jeszcze rano jednym z jej najbliższych znajomych był Artur.
Podskoczyła przerażona, czując czyjąś rękę na ramieniu. Odwróciła się gwałtownie i spojrzała w wielkie, przerażone oczy Christiany.
- Mój boże, Villemo, co ci się stało? - krzyknęła wstrząśnięta Puchonka, ale Villemo szybko pokazała jej palcem, że ma być cicho i pociągnęła za sobą wzdłuż muru, tak by nikt ich nie usłyszał.
- Zaraz ci wszystko opowiem, ale uspokój się i nie patrz na mnie takim przerażonym wzrokiem - poprosiła stanowczo Villemo, rozglądając się, czy na pewno nikogo w pobliżu nie ma.
- Jak mam się uspokoić? Szukam cię od kilku godzin, przeszłam chyba wszystkie korytarze w zamku. Co ci się stało w twarz? Musisz iść do lekarza, im szybciej, tym łatwiej będzie to zasklepić.
Villemo pokiwała nerwowo głową.
- Nie ma czasu, musisz mi pomóc. Załatw mi spotkanie z dyrektorką, sam na sam. Najlepiej tutaj.
Christiana spojrzała na przyjaciółkę z niedowierzaniem.
- Mam iść do McGonagall powiedzieć, że życzysz sobie rozmowę na osobności w krzakach pod zamkiem?
- Tak - potwierdziła Villemo, bez cienia zawahania - i musisz ją ostrzec, że mam kłopoty, ale nic mi nie jest. Powiedz, że od tego zależy nasze życie.
Christianie nie podobał się ten pomysł, ale widziała, że Villemo spotkało coś strasznego. Nie miała powodu, by bagatelizować tę prośbę, nie wiedziała tylko, jak przekonać dyrektorkę do tak nietypowego spotkania.
- Powiedz jej - kontynuowała Villemo - że mam dowód na to, że profesor Neville nie miał nic wspólnego z atakiem Diabelskich Sideł.
Specjalnie użyła tej karty, by popchnąć przyjaciółkę do działania.
- Dobra - Christiana poczuła przypływ odwagi. - Lecę po dyrkę. Postaram się wrócić jak najszybciej. Rozumiem, że czas nagli.
- Nie mamy czasu w ogóle, zasuwaj! - Villemo odprowadziła wzrokiem swoją przyjaciółkę, biegnącą sprintem do zamku. Odetchnęła i usiadła, opierając plecy o miękki od mchu mur.

Nie wiedziała, kiedy zasnęła. Śniła, że po jej ciele pełzną długie, cienkie robaki. Wdzierają się do nosa, uszu i ust, uniemożliwiając krzyczenie. Nie mogła ich strącić, bo ręce i nogi były skrępowane zgniłymi korzeniami. Nagle z nieba zleciały dwa czarne kruki i zaczęły wydziobywać jej oczy. Czuła jak coś lepkiego spływa jej po policzkach. Ktoś szarpał ją za ramię, ale widziała tylko ciemność.
- Villemo!
Nie mogła się ruszyć, niczego nie słyszała i nic nie widziała. Chciała umrzeć.
- Villemo, obudź się!
Norweżka poderwała się z krzykiem, ale silna, kobieca dłoń zdołała ją przytrzymać.
- Już dobrze, spokojnie, jesteś bezpieczna.
To był łagodny, ciepły głos profesor McGonagall.
- Pani dyrektor, jak dobrze, że pani przyszła. - Villemo natychmiast odzyskała pełnię świadomości. To był tylko sen, oczy były na miejscu, żadne kruki nie krążyły nad ich głowami.
- Wyglądasz strasznie, drogie dziecko, powiedz co się stało.
Christiana patrzyła na przyjaciółkę wyczekująco, bardzo chciała wreszcie się dowiedzieć, o co w tym wszystkim chodzi.
- Pani dyrektor, czy zna pani historię Ludzi Lodu? - zapytała Villemo, mając nadzieję, że nie będzie musiała wdawać się w szczegóły. Nie było na to czasu.
- Owszem, czytałam na ich temat w książce o alternatywnym rodzaju magii. Wasza rodzina jest tematem tabu dla wielu czarodziejów, dlatego byłam ogromnie zainteresowana, kiedy dowiedziałam się, że będziesz się uczyć w naszej szkole.
- Więc wie pani o naszym złym przodku, którego udało się unicestwić po kilkuset latach walki?
McGonagall ożywiła się nieznacznie
- Oczywiście, wasza historia walki z Tengelem Złym jest bardzo podobna do naszej walki z Voldemortem. Wiele nas różni, ale zło jest wszędzie jednakowo niebezpieczne...
- On wrócił - przerwała dyrektorce. - Artur okazał się dotknięty złym dziedzictwem i za pomocą kamienia wskrzeszenia oraz melodii z czarodziejskiego fletu, powołał Tengela Złego do życia.
McGonagall i Christiana zaniemówiły. Ich wyobraźnia miała problem z ogarnięciem słów Villemo i minęła dłuższa chwila, zanim zdołały to skomentować. Christiana była pierwsza.
- Przecież Artur jest naszym kolegą, widujemy się z nim codziennie. Jest miły i sympatyczny...
- Nie, nie jest! To opętany rządzą mordu potomek Tengela Złego, który wskrzesił swego pana, by mu służyć...a raczej był. On nie żyje.
McGonagall wyprostowała się wstrząśnięta
- Co ty mówisz, dziewczyno?
- Artur mnie gonił, chciał schwytać i zaprowadzić do Tengela Złego. Dopadł mnie przy bagnie z Błotoryjem, a ten...- Villemo na wspomnienie tego, co zaszło pozieleniała na twarzy.
- Na Merlina - McGonagall musiała oprzeć się o ramię Christiany.
- W lesie jest ukryty tunel, prowadzący do komnaty. Artur przez wiele lat urządzał tam miejsce do odprawienia rytuału. To on zatruł las zaklęciami tak, by nikt się do niego nie zbliżał. W tej komnacie jest teraz Tengel Zły. Podejrzewam, że nie wyjdzie stamtąd, bo czeka na Artura i mnie. Jest osłabiony, ale śmiertelnie niebezpieczny. Poza tym w środku jest...
Villemo przestała widzieć, kiedy jej oczy zaszły łzami.
- Mów do cholery - Christiana potrząsnęła przyjaciółką, nie chcąc, by ta całkiem się rozkleiła.
- Tam jest Patryk. To znaczy jego ciało. Artur go zabił zaklęciem uśmiercającym.
McGonagall jęknęła z rozpaczy.
- Pani profesor... on był śmierciożercą - Słowa same cisnęły się Villemo na usta, pragnęła to z siebie wyrzucić. - Chciał mi wytłumaczyć, że odszedł od Voldemorta, ale ja... Nie wysłuchałam go, a teraz... Jest już za późno.
McGonagall przytuliła dziewczynę, gdy ta zaniosła się szlochem.
- Wiedziałam, że Patryk nosi znak Czarnego Pana - powiedziała głaszcząc Norweżkę po splątanych włosach.
- Naprawdę?
- Tak. Patryk przyszedł do mnie i wszytko opowiedział. Nie chciał udawać kogoś, kim nie jest i zawsze wykładał otwarte karty na stół.
Villemo uśmiechnęła się na wspomnienie ich rozmów. Westchnęła uspokojona i odsunęła się od pani dyrektor.
- Racja, taki właśnie był. Szczery do bólu.
McGonagall zmieniła wyraz twarzy ze współczującego na zdeterminowany. Jej oczy zabłysły rządzą walki.
- Nie traćmy czasu, muszę zwołać mocną ekipę, która pójdzie z nami do lasu i unicestwi Tengela Złego.
- Nie przypuszczałam, że mi pani uwierzy na słowo - powiedziała szczerze Villemo. Przez twarz pani Dyrektor przebiegł cień, przez co sprawiała wrażenie dużo starszej, niż jeszcze chwilę temu.
- Kilkanaście lat temu przyszły do mnie pewne dzieciaki i ostrzegły przed niebezpieczeństwem. Nie dałam wiary ich słowom i żałuję tego do dziś, gdyż naraziłam je wtedy na ogromne niebezpieczeństwo. Nie popełnię tego samego błędu.
Profesor Mcgonagall wyciągnęła różdżkę i kilkoma sprawnymi zaklęciami oczyściła Villemo z brudu, błota i zeschłych plam krwi. Próbowała też poradzić coś na paskudną szramę na policzku, ale rana zdawała się odporna na magię.
- Z tym musimy bardziej się postarać, ale teraz nie mamy na to czasu, przykro mi.
Villemo nie odczuwała smutku z powodu policzka, jednak wspomnienie momentu zadania tej rany, paliło ją w serce. Odetchnęła głęboko, próbując pokonać narastającą gulę w gardle.
- Nic nie szkodzi - odparła łamiącym się głosem - Ale nie mogę tak pokazać się na zamku, poczekam tutaj na was.
- Nie będzie takiej potrzeby, chodźcie za mną - nakazała Dyrektorka i zwinnym, jak na jej wiek krokiem ruszyła wzdłuż ściany zamku w przeciwną stronę niż błonia i dziedziniec. Dziewczyny nie bez wysiłku szły za jej plecami, pełne podziwu dla zaangażowania tej poważnej czarownicy. Po chwili profesor Mcgonagall zatrzymała się przy sporym, ściętym pieńku o rozłożystych korzeniach. Był mocno wciśnięty w kąt muru, w zagłębieniu, tak że zupełnie nie zwracał na siebie uwagi.
- Pomóżcie mi go przesunąć.
Dziewczyny spojrzały z powątpiewaniem, pień wyglądał jakby wrósł w ściany Hogwartu, były pewne, że nie ruszy nawet o centymetr. Myliły się. Już po kilkunastu minutach leżał przewrócony na bok za ich plecami, a tam gdzie tkwił wcześniej, była teraz czarna, spora dziura.
- To jest jedno z zapomnianych przejść do Hogwartu. Wiem o nim tylko ja i kilku moich dawnych przyjaciół ze szkoły - szepnęła Minerwa Mcgonagall głosem przepełnionym emocjami. Villemo niemal widziała swoimi oczami jej wspomnienia. Grupka przyjaciół w mundurkach Gryffindoru, wracająca z nielegalnych wycieczek. Dreszcz emocji, czy ktoś ich nie zobaczy. Ukradkowe dotknięcie ukochanej osoby w ciasnym przejściu.
- Wchodzimy - nakazała nagle Dyrektorka i już po chwili zniknęła w czarnej jamie, wytrącając Villemo z wizji.
- Wszystko gra? - zapytała Christiana, schylając się, by zmieścić się w przejściu. Była o półtora głowy wyższa od profesor Mcgonagall.
- Tak, jasne, już idę - Norweżka zerknęła przez ramię, słysząc cichy, wesoły śmiech. Poczuła powiew wiatru na twarzy, jak gdyby ktoś obok niej przeszedł. Spojrzała w dziurę, ale Christiany nie było widać, więc po chwili i ona zagłębiła się w ciemność, wreszcie czując, że nie jest już sama.

Komentarze
avatar
Prefix użytkownikalouise60  dnia 21.01.2022 10:20
Co prawda rozdziały czytam wyrywkowo, kiedy akurat na sb dostrzegę informację, że został dodany kolejny rozdział, nie zmienia to jednak faktu, że jak zacznę czytać to nie da się oderwać :D masz taki styl pisania, jaki mi odpowiada, lekki i przede wszystkim nie trzeba się wracać do początku zdania, żeby zrozumieć sens. Każdy lubi inny styl pisania, ale tu akurat trafiasz w mój gust. A do tego ciekawa, rozkręcająca się fabuła :D powodzonka w dalszym pisaniu.
avatar
Prefix użytkownikaNieoryginalna  dnia 23.01.2022 16:46
Bardzo podobał mi się ten rozdział - jest przepełniony akcją (jak na dobrą przygodówkę przystało!), jednocześnie nie brakuje w nim dobrze poprowadzonych dialogów i wiarygodnych opisów emocji. Szczególnie w tym rozdziale spodobała mi się interwencja McGonagall i stanowoczość Villemo. Ciekawa jestem, jak akcja potoczy się dalej!
avatar
Anastazja Schubert  dnia 03.02.2022 12:14
Przyznam, że - tak jak dziewczyny komentujące przede mną - nie mogłam się oderwać. Miałam przeczytać ten rozdział już jakiś czas temu, nie miałam kiedy, a jak usiadłam, to pochłonęłam go w kilka minut.
Wartka akcja, mimo tego, że to dość przejściowy kawałek, między tym, co się wydarzyło przed chwilą przy ołtarzu, a co czuć, że zdarzy się za moment.
Ciekawi wplotłaś to, że McGonagall nie zamierza po raz drugi zignorować ostrzeżeń swoich uczniów.

Świetne, lecę czytać następny.
Dodaj komentarz
Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.
Oceny
Tylko zarejestrowani użytkownicy mogą oceniać zawartość strony
Zaloguj się lub zarejestruj, żeby móc zagłosować.

Brak ocen. Może czas dodać swoją?
Logowanie
Nazwa użytkownika

Hasło



Nie masz jeszcze konta?
Zarejestruj się

Nie możesz się zalogować?
Poproś o nowe hasło
Facebook
Shoutbox
Musisz się zalogować aby wysłać wiadomość.

Potęga Krwistego Steka!
12.02.2025 19:13
Sharllottka, moja mama już nie złamie bo ma sztuczne


He
He

Sprzedawca prac domowych
03.02.2025 19:39
cześć moje Potterowe demony! jak leci? ja siedzę teraz w domu i robię za pełnoetatową pielęgniarkę, moja mama złamała biodro i leży w łóżku

Pracownik departamentu
30.01.2025 18:10
Ale stypa

Żywy worek treningowy
12.01.2025 09:29
Nicram_93, napisz, ja nie mam weny ;)

Harrych świąt!
12.01.2025 08:23
MorfinGaunt, jakoś mnie to ominęło, napiszesz newsa czy samemu napisać?

Współpraca
Najaktywniejsi

1) Prefix użytkownikaAlette

Avatar

Posiada 59643 punktów.

2) Prefix użytkownikafuerte

Avatar

Posiada 58190 punktów.

3) Prefix użytkownikaKatherine_Pierce

Avatar

Posiada 47342 punktów.

4) Prefix użytkownikaSam Quest

Avatar

Posiada 45363 punktów.

5) Prefix użytkownikaShanti Black

Avatar

Posiada 44242 punktów.

6) Prefix użytkownikaA.

Avatar

Posiada 43682 punktów.

7) Prefix użytkownikamonciakund

Avatar

Posiada 43236 punktów.

8) Prefix użytkownikaania919

Avatar

Posiada 39456 punktów.

9) Prefix użytkownikaulka_black_potter

Avatar

Posiada 36773 punktów.

10) Prefix użytkownikaKlaudia Lind

Avatar

Posiada 34220 punktów.

Losowe zdjęcie
Powered by PHP-Fusion copyright © 2002 - 2025 by Nick Jones.
Released as free software without warranties under GNU Affero GPL v3.
Theme by Andrzejster
Copyright © 2006-2015 by Harry-Potter.net.pl
All rights reserved.
Wygenerowano w sekund: 0.25