Twe oczy... - Fan Fiction - Harry-Potter.net.pl - Magiczny Świat Harry'ego Pottera

O nie! Ta strona potrzebuje włączonej obsługi języka JavaScript!

Twoja przeglądarka nie obsługuje tego języka lub ma wyłączoną jego obsługę. Włącz wykonywanie kodu JavaScript w swojej przeglądarce internetowej, aby skorzystać ze wszystkich funkcji strony
lub skorzystaj z programu obsługującego język JavaScript, np. Mozilla Firefox, Apple Safari, Opera, Google Chrome lub Windows Internet Explorer w wersji wyższej niż 6.

Twe oczy...

Podstawowe informacje:

Autor:

alekskot

Gatunek: Poezja

Ograniczenie wiekowe: b/o

Przeczytano 1886 razy.

Wiersz pisany z perspektywy Lily, patrzącej na syna z nieba.

Patrzę na twoje ostatnie chwile,
w twe oczy zielone.
Widzę w nich światełko nadziei,
wciąż są młode.

Kiedyś w tych oczach widziałam
bunt i poświęcenie,
teraz jest w nich pewność siebie,
a przecież walczysz z wrogiem na arenie.

Kiedyś w twych oczach była radość
z dziecięcej miotełki.
Teraz, choć zaraz możesz zginąć,
jest w nich entuzjazm wielki.

Twe oczy, tak do moich podobne,
zawsze spojrzeniem obdarzałam.
Zawsze, gdy widziałam siebie w tych oczach
żeś szczęście, które za krótko miałam.

Komentarze

Ana_Black dnia 19.12.2014 14:38

Wiersz mi się podoba, choć trochę nierówny - raz jest rym, a raz nie ma. Jest w nim coś smutnego, nawet podniosłego. Podoba mi się wspomnienie o dziecięcej miotełce.

Teraz, choć zaraz możesz zginąć,
jest w nich entuzjazm wielki.

To mi się nie podoba. Nikt nie idzie na śmierć z entuzjazmem w oczach, nawet jeśli kryje się za tym wyższy cel i jest się z tym pogodzonym, tak jak było z Harrym.

Penelope dnia 19.12.2014 18:08

Ooo jaki nastrojowy wiersz

Muszę przyznać, że mimo iż nie jest on idealny, to mi się podoba

Jest w nim to coś, co powinno być w wierszu

Bardzo podoba mi się końcówka wiersza, jest taka prawdziwa.

To mi się nie podoba. Nikt nie idzie na śmierć z entuzjazmem w oczach, nawet jeśli kryje się za tym wyższy cel i jest się z tym pogodzonym, tak jak było z Harrym.

Na śmierć nie idzie się z entuzjazmem, ale do walki tak. Wydaje mi się, że tu chodzi o moment walki z Voldemortem, a nie pójścia do lasu. Świadczy o tym ten fragment:

a przecież walczysz z wrogiem na arenie.

Nedelle dnia 20.12.2014 11:05

Przyjemny, nastrojowy wiersz. Aż miło się go czytało. Tylko czasem się gubiłam, nie mogłam odnaleźć rytmu, że tak to powiem. Mnie także podoba się pomysł, aby wspomnieć o dziecięcej miotełce. Do gustu przypadła mi także końcówka wiersza, jak wspomniała Pene, jest taka prawdziwa.

Na śmierć nie idzie się z entuzjazmem, ale do walki tak. Wydaje mi się, że tu chodzi o moment walki z Voldemortem, a nie pójścia do lasu. Świadczy o tym ten fragment:
a przecież walczysz z wrogiem na arenie.

Mnie też się tak wydaje.

fuerte dnia 20.12.2014 13:02

Mocną stroną tego wiersza jest niewątpliwie temat i klimat jaki nadajesz. Z wykonaniem niestety już trochę gorzej, bo trudno się to czyta. Natomiast widać, że jest potencjał i ciekawie dobierasz tematy, więc jeżeli będziesz dużo ćwiczyć, to może za jakiś czas być naprawdę super. Ostatnia zwrotka chyba najlepsza, idealna na mocne zakończenie całego tekstu. Ćwicz, powodzenia.

dobrosia1 dnia 20.12.2014 13:06

No, wiersz pełen powagi i takiego czegoś, co czyni go wyjątkowym. Jeszcze nie odkrył, co to jest, ale to "coś" anuluje ci wszelkie błędy, sprawia, że się nie liczą. Wprowadziłaś mnie w dziwny nastrój. Takiej jakiejś zadumy, sprawiłaś, że muszę jeszcze trochę nad tym wszystkim pomyśleć. Bardzo mi się podoba, oby tak dalej! ;D

Nieoryginalna dnia 20.12.2014 22:50

Nastrojowy wiersz, jednak szczerze powiedziawszy nie przypadł mi zbytnio do gustu. Lubię wiersze rymowane, jednak jakoś sensowniej ułożone. Tu nie podoba mi się, że w jednej zwrotce stosujesz rymy przeplatane, w innej krzyżowane, a w jeszcze niektórych miejscach w ogóle ich nie ma. Poza tym czasem łączyłaś ze sobą dość banalnie wyrazy, jak chociażby obejrzałam - miałam. Jednak to wszystko można dopracować, powodzenia z następnym wierszem, bo choć niektóre fragmenty trochę kuleją, inne wypadają naprawdę świetnie, jak ta zwrotka:

Kiedyś w twych oczach była radość
z dziecięcej miotełki.
Teraz, choć zaraz możesz zginąć,
jest w nich entuzjazm wielki.

Poza tym, jak wspomniało już kilka osób, budujesz nieco smutny, podniosły nastrój

Weny życzę!

Syriusz32 dnia 21.12.2014 13:06

Strasznie mi się podoba, zwłaszcza to:
teraz jest w nich pewność siebie,
a przecież walczysz z wrogiem na arenie.

Ale za to żeby było mniej więcej równo, zgrzyta mi to że entuzjazm na punkcie śmierci... O to akurat nawet bym Harrego nie posądził/ Ogólnie fajny i zgrabny wierszyk.

Zabieram ozdobę + kocham fuer

Portugas dnia 21.12.2014 15:00

Bardzo fajny, na początku nie za bardzo rozumiałem co czytam, ale jak dwa razy przeczytałem to wszystko było jasne xp Czuję taką fajną tajemniczość i taki mini nieporządek, no i nie spodobało mi się pisanie z perspektywy osoby, która już nie żyje. To dziwne

Ann Weasley dnia 21.12.2014 21:13

Tytuł mnie zdziwił. Musiałam zobaczyć opis, nie wiedziałam, o co chodzi. Dobry temat, nawet wspaniały. Jestem fanką liryki. Trzecia zwrotka mnie urzekła. Zresztą chyba nie tylko mnie.
FF jest napisane z uczuciami, emocjami. To daje wspaniały efekt. Oczywiście W

Teodora dnia 22.12.2014 13:51

Sądziłam po tytule że będzie o miłości - no i w sumie było choć nie o takiej jaką miałam na myśli.
Poza nierównymi rymami wiersz w sumie jest w porządku, ale wybacz - nie zachwycił mnie. Można było napisać o wiele więcej o uczuciach matki, o tym jak przechodziła wraz z Harrym jego cierpienia, jak go wspierała mimo że nie zdawał sobie z tego sprawy. To oczywiście tylko moje subiektywne zdanie ale tak naprawdę ten wiersz jest o niczym...
Jedynie ostatni wers mówi o poczuciu straty u Lily.

alekskot dnia 23.12.2014 13:30

Teodora rozumiem, może rzeczywiście za mało napisałam o miłości, ale bardzo się starałam. Może cie nie zachwcać i zgadzam się co do rymów, muszę jeszcze poćwiczyć.

Zabieram ozdobe!

zuzkot dnia 30.12.2014 13:36

Bardzo piękny wiersz, choć trochę nierówny ponieważ jest raz rym a raz go niema.Bardzo piękna jest trzecią zwrotka.Bardzo piękne słowa i piękny wiersz.

Wilena Romus dnia 30.12.2014 16:08

Jak czytałam pierwszy raz szło mi bardzo opornie, nierówno i gubiłam się trochę, ale z każdym następnym czytaniem wiersz podoba mi się coraz bardziej. Jedyne co mnie tak naprawdę kłuje w oczy to już wspomniany entuzjazm. Oczywiście Penelope ma rację, można to odczytać też w inny sposób, ale mi osobiście to trochę nie pasuje. Natomiast punkt za temat i za nastrój utworu. Fragment z miotełką jest takim ciekawym przerywnikiem, wywołuje we mnie taką dziwną nostalgię.

Katherine_Pierce dnia 01.01.2015 13:02

Troszeczkę się gubiłam jak czytałam pierwszy raz. Musiałam dwa, trzy razy przeczytać zanim poszło tak gładko. No i bardzo i się podoba, choć nie znam się za bardzo na poezji

ps mi też trochę ten "entuzjazm" nie pasował. Ale poza tym jest ok.

EmilyWright dnia 01.01.2015 17:03

Jestem z ciebie dumna, zgarniasz punkty dla domu!

Oby tak dalej! Wiersz mi się podobał, wiem, że się starałaś. Ogólnie nie znam się zbytnio na poezji, ale próbowałam pisać wiersze, więc wiem, że to dość trudne. Daję W i życzę weny.

Bad wolf dnia 15.02.2015 10:28

Podoba mi się, chociaż długość no, a i rymy raz są, raz ich nie ma... Czasem cała zwrotka, czasem nic. Tak to wygląda. Ale jak ktoś ma się nauczyć pisania nic nie robią? Czekam na kolejny wiersz

Nessa Laime dnia 31.03.2015 15:46

Było kilka zgrzytów, ale nawet ich tak nie odczuwałam. Całość jako ogół jest naprawdę w porządku i widać, że się starałaś. Masz bardzo przyjemny i zgrabny styl. Daję P.

ania potter dnia 05.05.2015 16:09

Urzekł mnie ten wiersz. Było kilka zgrzytów, ale nie zwracałam jednak na nie uwagi. Masz super styl, widocznie się poprawiłaś po ostatnich dwóch wierszach. Szkoda jednak, że jest taki krótki,ale rozumiem, trudno jest pisać taki wiersz. Czekam na kolejny wiersz

Wioletta dnia 04.08.2016 20:51

ałć. takie to było smutne. w ogóle to straszne stracić rodziców tak szybko, zostawić swoje dziecko. jeśli jest tam gdzieś te niebo, nie wiem nie znam się i patrzeć z góry. naprawdę. zgrzyty były, ale ładnie wyszło.

Krnabrny dnia 22.04.2018 07:30

Tytuł i jeden z wersów skojarzyły mi się z obecnym hitem pewnego zespołu pt. Przez twe oczy zielone choć ten wiersz moim zdaniem lepszy, i wiersz ma inny klimat, bo taki nastrojowy. Bardzo mi się podobał, naprawdę widać ciekawy pomysł autorki

Dodaj komentarz

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

Oceny

Tylko zarejestrowani użytkownicy mogą oceniać zawartość strony
Zaloguj się lub zarejestruj, żeby móc zagłosować.