Nawiązując tylko krótko (albo i nie) do tego co napisał Krnabrny - moim zdaniem to, że ktoś jest wierzący nie daje mu prawa zwracania uwagi osobom o odmiennej orientacji seksualnej czy mówienia, że to jak żyje, to grzech. Tak samo z drugiej strony, nie widzę powodu, dla którego ktoś niewierzący sam z siebie miałby mówić komuś wierzącego, że to w co wierzy, to brednie. Oczywiście wiadomo, że na różne tematy się w życiu dyskutuje i takie rozmowy rządzą się swoimi prawami; trudno wtedy zamiatać swoje poglądy pod dywan. Natomiast, jeśli wszystko odbywa się w kulturalny sposób, tak jak to przedstawił Krnabrny, to chyba nie ma o co kruszyć kopii.

Co do tego, że każdy jest w jakimś sensie nietolerancyjny, to nie wiem. Różnie można definiować tolerancję. To trochę tak, jak z tym, że nie istnieje w życiu jedna tylko prawda. Możemy sobie potocznie powiedzieć "nie toleruję rasistów, homofobów, chamów" ale nie wiem, czy wtedy "tolerancja" jest odbierana dosłownie. Mnie się tolerancja kojarzy z akceptowaniem człowieka ze względu na jakieś jego, nazwijmy to, cechy, na które nie ma wpływu, czyli tu wchodzi w grę np. kolor skóry, orientacja seksualna, płeć, itd. Natomiast trudno mi mówić, że istnieje coś takiego jak "nietolerancja dla chamstwa" w rozumieniu takim, jak rozumiemy homofobię czy rasizm. Chamstwo w przeciwieństwie do orientacji, koloru skóry czy płci wyrządza krzywdę innym.

Myślę też, że nie ma co za bardzo zacierać różnicy między nietolerowaniem czegoś a zwyczajnym nie lubieniem. Mnie wiele rzeczy czy osób wkurza, ale nie kieruje przez to swoich negatywnych emocji do całej grupy, do której te osoby należą. Poza tym, nietolerancja kojarzy mi się z bezpodstawną niechęcią do czegoś/kogoś, która nie jest w żaden racjonalny sposób wytłumaczalna.

Po części się zgadzam, a z drugiej myślę sobie, że człowiek jest tak skonstruowany, że w jednej sferze można go uznać za tolerancyjnego a w innej nie. Człowiek ma w ogóle skłonność do oceniania, wrzucania do jednego wora, a może właśnie nie powinniśmy tego robić.

No i też się zgadzam, że grunt to spróbować zrozumieć. Ludziom się wydaje, że ich opinie na każdy temat są ważne i kogoś interesują. A nie są. Niech każdy sobie myśli co chce, pewnych rzeczy czyjś rozum może nie ogarniać i nigdy nie zrozumieć, nawet mimo prób. Ale można pewne rzeczy zachować dla siebie, zwłaszcza, jeśli mają one obrazić drugiego człowieka czy go upokorzyć.

Mnie za to zadziwia, jak wiele osób uważa się za tolerancyjne, a do tolerancji im daleko. Takim sztandarowym przykładem jest "nic nie mam do [wpisz jakąkolwiek grupę społeczną], ale...". Ale co? Albo mam z jakąś grupą problem, albo nie mam.

W ogóle wydaje mi się, że chociaż ludzie rzadko o sobie myślą, że są nietolerancyjni, to jednak pojęcie "tolerancja" ma w dzisiejszych czasach tyle znaczeń, że nie każde z nich będzie każdemu odpowiadać. Bo jeżeli ktoś, załóżmy z grupy społecznej, która na co dzień ma przesrane, zaczyna sobie tłumaczyć każdą krytykę skierowaną w jej stronę nietolerancją, to pewnie znajdą się osoby, które w takim wypadku wolą zostać uznane za nietolerancyjne. Niektórzy po prostu nie dostrzegają różnicy między nietolerancją a prawem do wyrażenia swojego zdania. A różnica, jak mi się wydaje, polega na przesłankach. Bo jeśli ktoś powie "nie lubię feministek, bo są głupie" to jasne, że feministka ma się prawo wkurzyć, ale jeżeli ktoś kulturalnie powie "uważam, że twoje poglądy są błędne tutaj i tutaj, dlatego i dlatego" to nie ma co się obrażać i piać, że ktoś nienawidzi kobiet.