RAVENCLAW

Opiekun - Alette
Kontynent - Europa
Wybrane państwa - Szwecja i Norwegia

MISTRZOSTWA ŚWIATA W SZWECJI I NORWEGII



Historia Quidditcha w danym regionie

Sam Quidditch dotarł do Skandynawii stosunkowo późno, Jednak już przed wiekami mieszkańcy tamtych terenów upodobali sobie sporty mitolarskie - ich początku sięgają jeszcze czasów wikingów.
Wszystko zaczęło się od ciągłych ataków Franków na ich ziemie. Mugolscy wojowie, choć dzielni, zaczęli mieć poważne problemy z utrzymaniem granic swoich ziem. Ponieważ kraj był w coraz większym niebezpieczeństwie skandynawscy magowie szukali rozwiązania, jak skutecznie się bronić przed najeźdźcami.
Wśród nich była młoda, nieletnia jeszcze czarownica. Nazywała się Ingel i powszechnie uważano ją za osobę niezrównoważoną - niechętnie słuchano jej opinii i pomysłów. Nawet wśród wikingów dziewczyna wydawała się wyjątkowo okrutną.
Podczas jednego z wielkich wieców czarodziejskich w górach zjawiała się i ona. Czarodzieje dyskutowali cały dzień i noc, jakich zaklęć powinni użyć, by powstrzymać wrogów. Gdy minęły dwadzieścia cztery godziny rozzłoszczona Ingel, która została przydzielona do usługiwania najwyższym z magów, powiedziała:
"Zali można i na takich w statkach znaleźć sposób. Jeno starczy, ogniem z góry spalić owych osłów".
Inne źródła donoszą, iż w rzeczywistości wrzasnęła:
"A W CHOLERĘ Z TYMI ZAKLĘCIAMI, POZRZUCAJMY IM NA GŁOWY POCHODNIE"
I tak też się stało. Magowie postanowili wykorzystać atak z powietrza. Rzucali z mioteł w najeźdźców ogromnymi, czerwonymi, płonącymi kulami, zatapiając ich statki.
Magowie odnieśli miażdżące zwycięstwo. Noc, kiedy to doszło do decydującego starcia, po dziś nazywa się Bitwą Tysiąca Iskier.
W latach późniejszych na uczczenie tych wydarzeń co roku odbywały się rozgrywki w czarodziejską grę "Kulomiotka". Jej zasady były dość proste, a wszystko odbywało się oczywiście w powietrzu. Gracze dobierali się w kilkuosobowe drużyny. Zawodnicy dzielili się na "statków" i "miotaczy". Ci pierwsi mieli za zadanie unikać ataków wroga i utrzymać się jak najdłużej na miotle, zaś miotacze musieli trafić jak największą liczbę graczy drużyny przeciwnej ogromną czerwoną piłką.
Wygrywała ta drużyna, gdzie ostatni gracz utrzymał się na miotle.
Z biegiem lat, kiedy quidditch stawał się coraz bardziej popularny w sąsiednich państwa, kulomiotka zaczynała coraz bardziej go przypominać, aż w roku 1814 król Norwegii Chrystian Fryderyk, który był również czarodziejem, postanowił odejść od tradycyjnych rozgrywek w klumiotkę i jeszcze tego samego roku odbyły się pierwsze rozgrywki quidditcha w Norwegii.
W jej ślady poszły Szwecja i Dania i już 5 lat później wszystkie trzy Państwa wystawiły swoje reprezentacje na Finale Mistrzostw Świata w Quidditchu.

STADIONY

"Avgrunnen" (z norweskiego "otchłań" )
"Vann Arena" (wodna arena)


Większość meczy eliminacyjnych odbywałaby się na dwóch norweskich stadionach w Górach Jotunheimen nieopodal szczytu Galdhøpiggen.
Jeśli mistrzostwa zorganizuje Szwecja lub Norwegia najważniejsze mecze sezonu przeprowadzone zostaną na dwóch największych arenach skandynawskich.
Półfinał oraz mecz o trzecie miejsce odbyłyby się na malowniczej arenie "Avgrunnen" (z norw. "otchłań" ) na początku sierpnia. Avgrunnen znajduje się w Akershus w okolicach gminy Asker.
Jest to jedyny Skandynawski stadion podziemny, a dokładniej wkopany w ziemię w taki sposób, że zawodnicy śmigają na miotłach na poziomie ziemi. Otchłań mieści 10 000 widzów w tym lożę vip dla 250 osób ulokowaną w centralnej części stadionu. W podziemiach stadionu znajdują się pokoje trenerów oraz 10 szatni - po 3 dla drużyn męskich lub żeńskich oraz 4 dla drużyn koedukacyjnych. O czystość stadionu dba ponad 300 skrzatów domowych.





Finał tegorocznych mistrzostw odbędzie się w Szwecji na wyspie Gotlandia w połowie sierpnia. Szwedzi przygotowywali się do tych wydarzeń od ostatnich 10 lat. Specjalnie na tę okazję zbudowany został nowy stadion, który otworzono w czerwcu tego roku przyjacielskim meczem międzynarodowym między Szwecją, a USA. Oficjalna nazwa stadionu to "Vann Arena".
Arena znajduje się 15km od brzegu Gotlandii w akwenie morza bałtyckiego. Początkowo planowano jej umiejscowienie na jeziorze Bästeträsk, jednak w okresie sierpnia okolica ta zbytnio przyciąga mugoli.

Rozmieszczenie na mapie aren mistrzostw






Stadion znajduje się po części pod powierzchnią morza, a częściowo nad nią. Mieści 200 000 widzów w tym 400 vipów. Ze względu na ilość uprzywilejowanych kibiców utworzono 4 loże honorowe (po 100 miejsc) każda rozmieszczona w innej części stadionu - północnej, południowej, wschodniej i zachodniej. Ze względu na zanurzenie stadionu szatnie dla zawodników oraz pokoje trenerów znajdują się na specjalnych platformach pływających, połączonych poprzez przeszklone tunele ze stadionem. Zawodnicy kierujący się na mecz mogą dzięki temu odprężyć się podziwiając podwodne uroki. Przygotowano 4 platformy dla zawodników, każda mieszcząca 2 szatnie, oraz pokoje gościnne dla graczy i ich rodzin, spa, basen, siłownię i bar.


Rysunek logo oraz plakat Mistrzostw Świata 2014






MASKOTKA MISTRZOSTW (jej opis, krótką historię oraz rysunek)




Maskotka - Troll

Wiele kontrowersji wzbudził wybór maskotki tegorocznych Mistrzostw Świata w Quidditchu. Norweski Departament Kontroli Nad Magicznymi Stworzeniami postawił jednak na swoim i pomimo wielu sprzeciwów z całego świata na maskotkę wybrał Trollkjerringa - czyli norweską trollicę nizinną.
Norwescy magowie przekonują, iż Trollkjerringa o wdzięcznym imieniu Ødelegg (z nor. "niszczyć" jest absolutnie niegroźna i przejawia entuzjazm, iż znajduje się w centrum zainteresowania. Niestety nie udało nam się zbliżyć do Trollkjerring, która (prawdopodobnie okazując w ten sposób swoją radość) próbowała uśmiercić jednego z dziennikarzy maczugą, kiedy robił jej zdjęcie. Matteus Sommer, jeden z głównych organizatorów mistrzostw, w wywiadzie udzielił następującego wyjaśnienia tego ekscentrycznego wyboru:
"Dla nas Skandynawów wybór trolla jest oczywisty i nie rozumiem powszechnego oburzenia. Nie wszystkie fantastyczne stworzenia są słodkie i puchate! Nasze kraje od lat zamieszkują trolle i uważamy, że jest się czym szczycić! Jedna z najważniejszych naszych legend opowiada o zamieszkujących na wybrzeżu w regionie Nordland trollach. Dawniej te stworzenia żyły i pracowały jak ludzie! Między nami! Pewnego dnia jadący konno troll, zwany Hestmannen, zobaczył kąpiącą się w towarzystwie siedmiu sióstr dziewczynę o imieniu Lekamøya. Zapragnął ją zdobyć, lecz dziewczyny, spostrzegłszy go, uciekły. Siedem sióstr schroniło się na wyspie Alsten, a Lekamøya uciekała dalej. Jeździec zrozumiał, że nie uda mu się jej dogonić i wypuścił w jej kierunku strzałę. Na szczęście zauważył to jeden z mieszkańców wybrzeża i rzucił w niebo swój kapelusz, który, przebity strzałą, spadł do morza. Wtedy nastał świt i promienie słońca zamieniły wszystkie trolle w kamienie. Tak oto powstał słynny górski łańcuch Siedem Sióstr! Każde dziecko to wie.
Ta legenda jest jawnym przejawem tego co podejrzewamy od dawna - trolle mają bardzo wiele wspólnego z nami. Czarodzieje zepchnęli je do podziemi i przez to przestały się rozwijać i zatraciły większość naszych ludzkich cech jak i zdolności magicznych.
Wybranie Ødelegg na maskotkę mistrzostw to pierwszy krok by przywrócić trollom dobre imię i pozwolić wrócić im do społeczności czarodziejów."


STREFY KIBICA

W całej Finlandii i Norwegii fani Quidditcha mogą spotkać się w specjalnych pubach. Podczas trwania meczu, mają tam miejsce zażarte dyskusje, bijatyki, zakłady oraz mocno zakrapiane imprezy. Gdy noc dobiega końca, wszyscy siadają razem i z niecierpliwością wyczekują sowy z porannym wydaniem czarodziejskiej gazety poświęconej rozgrywkom Quidditcha. Po odczytaniu wyników świętują wygraną, bądź też topią swoje smutki w szklance wódki. Gdy emocje już opadną, oczekują na kolejny mecz. W pubach serwowane są posiłki, a na piętrze znajdują się pokoje dla gości, którzy polegli podczas kibicowania. Zdarza się, że co wytrwalsi fani Quidditcha (bądź też ognistej), nie wychodzą z pubu przez cały okres trwania Mistrzostw. Często, gdy wracają do domu, żony traktują ich upiorogackiem. Relacja z finału Mistrzostw Świata zawsze transmitowana jest na żywo przez radio. Jednak, w związku z hałasem, który wzrasta proporcjonalnie do ilości spożytego alkoholu, barman musi pogłaśniać radio średnio co pół godziny.


Opis pola namiotowego/bazy noclegowej




Pole namiotowe w pobliżu Vann Areny zostało umiejscowione na wyspie Gotlandii. Jest to najbliżej położone na lądzie miejsce, w którym postanowiono umieścić kibiców. Rozciąga się ono w południowo-wschodniej części wyspy. Pole może pomieścić aż 300 000 kibiców.
Na południowym krańcu wyspy wyznaczono miejsce do teleportacji oraz transportu siecią Fiuu i świstoklikami. Teren w tym miejscu został podzielony na trzy strefy, każdy zależnie od użytego środka transportu. W tym miejscu czekają specjalnie przeszkoleni pracownicy szwedzkiego i norweskiego Ministerstwa Magii, którzy czuwają nad bezpieczeństwem podróży i wskazują drogę, którą można udać się na wybrzeże. W Centrum Transportu i Bazy Noclegowej, które znajduje się obok drogi na pole namiotowe, należy dokonać opłaty za wykupione na wybrzeżu miejsce. Teren podzielono na trzy obszary: Trzecia Klasa - położone najbliżej łodzi miejsce, z którego kibice udadzą się na Vann Arenę (kibice z najtańszymi biletami wchodzą na stadion na półtorej godziny przed rozpoczęciem meczu); Druga Klasa - obszar położony pomiędzy polami Trzeciej i Pierwszej Klasy (kibice z drugiej strefy wchodzą na stadion na godzinę przed rozpoczęciem meczu); Pierwsza Klasa + Strefa VIP - obrzeża pola namiotowego ze wspaniałym widokiem na morze (kibice z pierwszej strefy wchodzą na stadion na pół godziny przed rozpoczęciem meczu; osoby z biletami dla VIPów mogą wejść na stadion w dowolnym momencie przed rozpoczęciem).
Źródła słodkiej wody znajdują się na środku każdej ze stref pola namiotowego (sugerujemy jednak, by czarodzieje skorzystali ze swoich różdżek i sami zaopatrywali się w wodę).
Ze względu na bardzo rygorystyczne środki antymugolskie, które wykluczają obecność mugoli w pobliżu pola namiotowego, czarodzieje mogą w pełni cieszyć się swymi zdolnościami.
Dla tych, którzy nie posiadają jednak namiotów z łazienkami, przygotowano specjalny "Namiot kąpielowy". Znajduje się w nim 500 ubikacji, 50 basenów kąpielowych oraz 300 pryszniców. Wstęp do namiotu kosztuje dwa sykle za kąpiel i knuta za ubikację. Możliwe jest również wykupienie wejścia stałego - opaska all inclusive uprawniająca do korzystania również z ręczników i szlafroków, kosztuje 3 galeony na 3 dni.
Ponieważ Skandynawowie przywiązują dużą wagę do czystości, na całym polu spotkać możemy baloniki "Pilna potrzeba", które po pociągnięciu za sznurek zamienią się w przenośną toaletę. W czasie pociągania za balonik należy jednak pamiętać by mieć przy sobie co najmniej jednego knuta, ponieważ toaleta nie wpuści nas do póki nie zapłacimy.
Dla bardziej wybrednych lub niezbyt radzących sobie w kuchni przygotowano również restaurację oraz wózek z przekąskami.
Restauracja znajduje się we wschodniej części pola namiotowego. Wózek przemieszcza się między namiotami o godzinach 12, 15, 20 i 23.
Sklepy z pamiątkami umieszczone zostały poza polem namiotowym aby nie przeszkadzać w odpoczynku. Znajdują się na pływających tratwach wodnych. Aby z nich skorzystać należy jedynie zamachać różdżką przy tafli wody, a zjawi się łódka transportująca.
Przygotowano 632 łódki dla kupujących.
Oczywiście dla wygody kibiców, którzy na finał przybędą w dniu jego rozpoczęcia, sprzedawcy na kilka godzin przed rozpoczęciem ostatniego meczu Mistrzostw, przeniosą się na wyspę z wózkami, z których można będzie nabyć specjalne zestawy do kibicowania.







Pole namiotowe pod stadionem Avgrunnen, to jedyne tego rodzaju miejsce na świecie. Wykorzystano rozległy kompleks jaskiń, który rozciąga się w tym miejscu. Może on pomieścić do 100 000 kibiców. Podziemne groty zostały zaadaptowane do użytku już w roku 1850, zaraz po ich odkryciu przez Gobliny, które chciały wykorzystać to miejsce jako lokację nowego banku. Brak zgody ze strony Ministerstwa, które uznało, że tereny podziemne należą do starego rodu czarodziejów Galgeblomsten, zmusiły Gobliny do porzucenia prac. Przed odejściem próbowały zawalić część kompleksu, jednak zostały od tego odwiedzione i to rodzina Galgeblomsten zajęła się się wykończeniem pozostałych jam. W ten sposób powstały jedne z najpiękniejszych jaskiń podziemnych, pełne jasnych lamp, które imitują światło słoneczne docierające z zewnątrz.
(można to opisać jakoś piękniej i szerzej)
Dla użytku kibiców przeznaczono sześć największych sal. Na poziomie najbliższym powierzchni usytuowano dwa pomieszczenia dla VIPów. W jaskiniach oznaczonych numerami 1 i 2, zakwaterowano kibiców z biletami Pierwszej i Drugiej Klasy, natomiast na najniższym poziomie (3, 4) kibiców z biletami Trzeciej Klasy. Na wszystkie poziomy można dostać się dwiema drogami, natomiast obszar VIPów ma oddzielną ścieżkę. W każdej z sal znajduje się oddzielne źródło wody, a przed wejściem rejestracja.
Poniżej całego kompleksu znajdują się łaźnie, w których wykorzystano źródła geotermalne i zostały one podzielone zależnie od rodzaju wykupionego biletu.
Ze względów bezpieczeństwa można rozpalać ogień jedynie za pomocą zaklęcia Bluebell Flames.
Prócz pola podziemnego, na jednym ze wzgórz nieopodal stadionu rozpościera się kompleks namiotów sanitarnych, restauracyjnych oraz szpitalnych. Na nim również znajdują się sklepiki pamiątkowe oraz namioty przedstawicieli Ministerstwa Magii odpowiedzialnych za przygotowanie Półfinału.






Wykorzystane środki antymugolskie do zabezpieczenia imprezy


Norweskie Ministerstwo Magii zdecydowało o tradycyjnych mugolskich środkach bezpieczeństwa w obszarze stadionu Avgrunnen oraz pobliskiego pola dla kibiców. Decyzję tę podjęto po burzliwych dyskusjach. Uznano, iż wybrana okolica nie jest często odwiedzaną przez mugoli, a dodatkowe zabezpieczenia zmusiłyby ministerstwo do zatrudnienia kolejnych 50 osób za to odpowiedzialnych.
Aby uniknąć nieproszonych wizyt osób niemagicznych wykorzystano zatem podstawowe zaklęcia takie jak ,,czary zapomnienia" czy ,,nagłej potrzeby"


Szweckie Ministerstwo Magii postanowiło jednak nie oszczędzać na pracownikach i dołożyło wszelkich starań aby żaden mugol nie znalazł się nawet o godzinę drogi od Vann Areny oraz strefy zakwaterowania kibiców.
Prócz standardowych środków użyto licznych dodatkowych zabezpieczeń, które niektórzy uznali wręcz za zbyt brutalne.
Od lądu granic prócz zaklęć pilnują "Czujki" - oddziały składające się z kilku czarodziejów oraz jednego trolla na czujkę.
Samej Vann Areny i jej morskiego terenu strzegą silne zaklęcia pogodowo-iluzyjne. Już z daleka wydaje się jakby na tym terenie panował silny sztorm, którego statek nie jest w stanie przetrzymać.
Nad bezpieczeństwem obszaru wodnego czuwa również specjalnie przygotowany galeon magiczny, który jako "statek-widmo" ma siać postrach wśród żeglujących.
Na nazwę statku ogłoszono konkurs w szwedzkim czasopiśmie "Czar morza". Wygrała nazwa "Latający Holender" zaproponowana przez czarownicę półkrwi Metę Linde, która w wywiadzie tak wypowiedziała się o swojej propozycji:
"Widziałam kiedyś jak mój tata oglądał taki film (zdjęcia z podłożonym głosem przedstawiające zmyślone historie mugoli) gdzie był nawiedzony statek i okropnie się go bali. Mugole narobią w gacie jak zobaczą, że on faktycznie pływa po morzu!"