Moim zdaniem właśnie Molly była umiarkowanie apodyktyczna. Przy takiej liczbie dzieci potrafiła się zająć domem, znaleźć czas dla Zakonu i jeszcze okiełznać dziwaczne pomysły bliźniaków czy Artura. Warto wziąć pod uwagę, że odkąd Voldemort odzyskał moc znaczna część jej rodziny była w niebezpieczeństwie. Nic dziwnego, że chciała chronić swoje najmłodsze dzieci póki jeszcze miała na nie jakikolwiek wpływ. A mówienie, że to chamstwo, że chciała decydować za Harry'ego jest chyba lekką przesadą. Kobieta dała mu dom, starała się pokazać mu jak wygląda życie w rodzinie, której on nigdy nie miał, jak to jest być kochanym i pomagać sobie wzajemnie. Więc sorry, ale nawet, jeśli nie była spokrewniona z Harrym miała prawo wypowiadać się w sprawie losów, które go dotyczyły. Zwłaszcza, że ta cała kłótnia z Syriuszem odbyła się, gdy Potter miał zaledwie 15 lat. Poza tym, skoro była to kłótnia, to zarówno ona jak i Syriusz byli zdenerwowani i każde mówiło to, co mu ślina na język przyniosła i nie sądzę, żeby Molly faktycznie miała na myśli, że Syriusz miał się świetnie w Azkabanie w czasie, gdy ona zajmowała się Harrym. Poza tym, Syriusz nie zachowywał się jak rodzic, ale to już temat na inną historię.

Mnie się właśnie podobało, że nie była idealną matką. Zresztą, nie ma takich. Nie rozpieszczała swoich dzieci, nie biegała za nimi krok w krok, nie była typowo nadopiekuńczą matką. Ważne są okoliczności, w jakich znajdowała się jej cała rodzina. Zaraz miała rozpętać się wojna, nikt nie wiedział czy dożyje następnego dnia. Serio, w takiej sytuacji chęć ochrony dzieci przez postawienie na swoim, to naprawdę małe piwo.