Mnie się wydaje, że sprawa z Hagridem była dość mocno skomplikowana właśnie przez to, że był półolbrzymem. Czarodzieje się go mimo wszystko bali, jako pierwszy kredyt zaufania dał mu Dumbledore. To dopiero on przekonał innych nauczycieli czy ludzi niezwiązanych z Hogwartem, że warto Hagridowi dać szansę.

To zabranie różdżki też bym trochę wiązała z tym, że jednak w oczach wielu był niebezpiecznym czarodziejem, w dodatku pół olbrzymem, który nie do końca potrafił się tą różdżką posługiwać. Umówmy się - Hagrida magia jakoś mocno nie interesowała, używał tego swojego parasola tylko wtedy, kiedy to było niezbędne, zresztą na czarach też się jakoś nie znał. Myślę, że nawet jeśli Dumbledore oponował przed łamaniem różdżki Hagridowi, to dla niego samego nie była to jakaś ogromna kara. Jakoś sobie przecież radził. Jego siła tkwiła w charakterze, a nie w umiejętnościach magicznych.

Też uważam, że Kieł był bardzo ważny w życiu Hagrida, ale to chyba jak każde zwierzę. Różnił się od innych jedynie tym, że nie był magicznym stworzeniem. Nie wiem, czy Hagrid - oczywiście poza Norbertem - trzymał jakieś niebezpieczne stworzenia w swojej chatce, ale wydaje mi się, że na towarzysza wybrał też psa, bo ten po prosu nie mógł mu puścić z dymem chaty albo zaatakować w najmniej odpowiednim momencie.

A co do ulubionej sceny, to zarówno w książce jak i filmie będzie to dorobienie Dudleyowi świńskiego ogona. Zazwyczaj nie życzę nikomu źle, ale Dursleyom się należał taki kubeł zimnej wody za te wszystkie lata znęcania się nad Harrym.