Bellatrix L napisał(a):

Ja nawet teraz czytam książkę "Słowik". Akcja dzieje się w okupowanej Francji. Jest to historia dwóch sióstr, z których jedna wstępuje do ruchu oporu, a druga jakby poddaje się okupacji i wpuszcza do swojego domu Niemca na kwaterę... To chyba nawet była Książka Roku 2016 z kategorii historyczna Osobiście bardzo polecam. Wciągająca.

ale juz dawno temu mialas przeczytać 5latt kacetu

Polecam książkę "Miła 18" (Leon Uris), chociaż dośc trudno ją dostać.

Alette napisał(a):

Ja chętnie polecę "Miasto złodziei" Davida Benioffa (to jest ogólnie scenarzysta, pisze do sporej liczny odcinków Gry o tron, o czym się dowiedziałam, jak już przeczytałam książkę haha). Akcja ma miejsce w Rosji podczas II WŚ i chociaż nie dotyka ona samego problemu walk, to pojawia się to, co dzieje się w tle bitwy, czyli przede wszystkim głód i stacjonujący żołnierze na każdym kroku.

Książka jest dynamiczna i lekka, dużo w niej humoru (już sam opis na to wskazuje, no bo w sumie... jaka ;p), ale właśnie w ten lekki i zabawny sposób przekazuje podstawowe wartości.
Nie wiem, na ile jest ona autentyczna, w końcu napisał ją człowiek w niewielkim stopniu z wojną związany, ale mnie poruszyła, no i jest jedną z niewielu, które przeczytałam w kilka dni.

gne napisał(a):



No przecież przeczytałam! Nawet sięgnęłam po inną książkę Grzesiuka, choć wcale o wojnie nie była ;p

Anastazja Schubert napisał(a):

Odgrzebię trochę stary temat, ale bardzo mnie interesuje druga wojna światowa, więc chętnie przyłączę się do polecania takich książek. Ostatnio czytałam "Igły. Polskie agentki, które zmieniły historię" Marka Łuszczyny. Tu jedna z historii odnosi się też do pierwszej wojny, natomiast głównie mowa o drugiej.
Autor opisał kobiety, które w czasie wojny miały związek z Polską i szpiegowały na jej rzecz. Pokazuje ich spryt i to jak wiele informacji dzięki nim udało się zdobyć, nieraz zupełnie niespostrzenie. Historie są prawdziwe, jednak autor wprowadza elementy opisowe takie, aby można było poczuć jakby się z daną bohaterką było, jakby się razem szło po ulicy lub uciekało przed Gestapo. Autorowi udało się także dotrzeć do jednej z kobiet (niestety większość bohaterek nie dożyła wydania książki), jedynej zresztą, która była Cichociemną, ale pomimo tyłu lat, które minęły od zakończenia wojny, dalej nie chciała opowiadać o sekretach jej powierzonych.

Polecam bardzo mocno. Reportaż historyczny, pewne wydarzenia są odtworzone, dzięki czemu nie czujemy sztuczności bądź tylko suchych faktów.