Na moje, to sprawa z Lupinem była nieco bardziej skomplikowana. Myślę, że Tonks po prostu wiedziała, że on też ją kocha i bardzo chciałby z nią być, ale przeszkadza mu w tym futerkowy problem. Pewnie gdyby wiedziała, że to nie ma żadnych szans, że on jej nie chce i tak dalej, to prędzej by jej przeszło. A tak - była sfrustrowana, bo kocha gościa, gość kocha ją, a nie mogą być razem. I w dodatku ciągle gdzieś na siebie wpadali, mieli ze sobą często styczność, bo byli członkami Zakonu. Poza tym, nie wiem, Tonks zawsze wydawała mi się wesoła i radosna, ale z drugiej strony delikatna i niezbyt silna psychicznie. No i chyba warto przypomnieć, że w jej depresji nie chodziło tylko o to, że Lupin ją odtrącał, ale o to, co stało się z Syriuszem. Nie tak łatwo jest udźwignąć dwie rzeczy na raz.

Co do tej namolności... Momentami faktycznie też tak to odbierałam, ale jednak nie do końca. Tonks była po prostu rąbnięta, wszystkim się interesowała, ale nie była wścibska. Myślę, że po prostu była ciekawa świata i też przez tę swoją niezdarność chciała udowodnić, że jest dobrym aurorem, dobrym człowiekiem, dobrą kuzynką, córką i tak dalej.

Natomiast muszę przyznać, że zupełnie mi nie podeszła aktorka, która wcieliła się w Tonks. Zupełnie inaczej sobie wyobrażałam tę postać i trochę się załamałam, kiedy okazało się, że to Tena ma ją zagrać...

Była bezpośrednia, fakt. Ale nie wiem, odróżniam ludzi, którzy powiedzą coś zanim pomyślą, ale są przy tym nieszkodliwi od osób, które po prostu czerpią przyjemność z tego, że komuś zrobiło się przykro na jakieś słowa. Tonks należała od tych pierwszych osób i dlatego nigdy odbierałam jej słów jako jakichś strasznych, nawet jeśli była nietaktowna.



Też nie pamiętam dokładnie treści, ale kojarzy mi się, że ktoś powiedział, że Tonk przeżywa śmierć Syriusza i że w jakiś sposób się obwinia. Ale kto to powiedział, to nie mam pojęcia ; p. Syriusz na pewno nie był dla niej aż tak ważny jak dla Harry'ego chociażby, ale wydaje mi się, że to odcisnęło na niej jakieś piętno. Moim zdaniem, po prostu dużo na nią spadło - miała fioła na punkcie Lupina, który ją odrzucał, Bella zabiła Syriuszka, a w dodatku zaczynała się kolejna wojna. Ale też uważam, że nie do końca radziła sobie z życiem.



No mnie się zawsze wydawało, że oni po prostu ze sobą spali i wtedy miłość na nich spadła jak grom z jasnego nieba. A potem Lupin ogarnął się, że spali, a on jest wilkołaczkiem, przestraszył się i odrzucił biedną Nimfadorę : (.