Ja tak się jeszcze zastanawiam, co się stanie, jeśli zaraz na greckich wysepkach, na których są tysiące uchodźców na przestrzeni 10 metrów kwadratowych (nie dość, że od dawna było ich mnóstwo, to teraz przecież niedawno Turcja otworzyła granice), pojawi się ten wirus. Jak podejdzie się do tego tak... humanitarnie, transgranicznie? Czy tych ludzi się zostawi na pastwę losu, zabierze Greków i niech się dzieje wola nieba czy jak? Widać już po przykładzie z Włochami, że każdy kraj musi sobie radzić sam, więc Grecja raczej pomocy w związku z tą kwestią nie dostanie. I co oni hipotetycznie powinni zrobić?

No i jeszcze jedna kwestia. Zamykają niemalże wszystko. A kościół dalej brnie w uparte... Nie jestem w stanie tego pojąć. Naprawdę nie można pomodlić się w domu przez ten tydzień-dwa? Dla mnie to jest jakiś absurd. Co z tego, że wpuszczą na mszę 50 osób, jak drugie tyle będzie stało przed wejściem.

Szczerze mówiąc nie wydaje mi się, żeby to było możliwe. W sensie całkowitego zamknięcia; w wielu branżach możliwa jest praca zdalna. Skutki dla gospodarki byłyby zdecydowanie daleko idące, nie wspominając już o ludziach, którzy te biznesy prowadzą. A tego mamy przykład przynajmniej co do sklepów i innych przybytków znajdujących się w galeriach handlowych.

Właśnie o te skutki dla kraju się martwię, jak już sytuacja się uspokoi. Z jednej strony myślę sobie, że rząd podejmuje właściwe decyzje i są one może nieco drastyczne, ale chyba konieczne. Nie wiemy czy to przyniesie skutek czy ludzie faktycznie się zastosują do apeli, żeby siedzieć w domu, czy to będzie słomiany zapał trwający chwilę, a potem każdemu się znudzi i poczuje się bezpieczniej. Nie wiemy też, ile to wszystko potrwa, a czas z jednej strony działa na naszą korzyść, bo rząd ma czas, żeby wesprzeć służbę zdrowia, która jak wiadomo nawet w czasach bez pandemii była w opłakanym stanie. Z drugiej strony właśnie pod względem psychologicznym ludzie będą odpadać, bo nikt nie jest w stanie wytrzymać takich restrykcji zbyt długo. Zwłaszcza, że idiotycznych zachowań nawet teraz nie brakuje, tak jak to przesiadywanie w galeriach, robienie zapasów jak na wojnę i narażanie się na stanie w kilometrowych kolejkach, nos w nos przy kasach.

To co robi kościół jest dla mnie nie do pojęcia i nic mnie chyba tak nie wkurza jak to, że nie zostały zawieszone msze, śladem choćby Słowacji. Widać też teraz jak na dłoni - nie pierwszy raz zresztą - nasze poddaństwo kościołowi. Wystarczy chociażby spojrzeć na postanowienia Konstytucji dotyczące stanów nadzwyczajnych i tego, że kościół właściwie może sobie cały czas robić o chce. Uważam przy tym, że ich zachowanie jest skrajnie nieodpowiedzialne i nie przekonuje mnie zupełnie, że przecież zgromadzenia poniżej 50 osób są dozwolone. Kto to będzie liczył? Kto będzie sprawdzał dokładnie czy ci ludzie na pewno nie mają objawów? A potem pójdą w świat i bedą zarażać innych. A ludzie nadal pracują, nadal muszą wychodzić z domu, żeby zrobić zakupy, iść do apteki i wszędzie spotykają się z innymi ludźmi. No jest to dla mnie idiotyzm dokumentny i uważam to autentycznie za skandal. Ale czego się spodziewać, jak we Włoszech księdzem, który złamał zakaz odprawiania mszy też był Polak. Kościół w Polsce jak zwykle się rządzi swoimi prawami i funkcjonuje w swoim dziwnym świecie. No ale to temat na inną rozmowę.

I ja też, tak jak Jadek, od kilku dni właściwie zastanawiam się co z tymi uchodźcami. Na Lesbos sytuacja jest już dramatyczna, Grecy są pozostawieni sami sobie. Nie mam optymistycznego nastawienia do tej sytuacji i myślę, że Europę czeka po prostu katastrofa humanitarna. Obawiam się przy tym, że Grecja zostanie sama z problemem.

Ile Ty masz lat, remus? 15? Że się tak obruszasz, bo Ci mama przypomina o myciu rąk. Widocznie musi przypominać, skoro nie dociera. Nie tylko Ty jesteś w niekomfortowej sytuacji, guess what, wszyscy mamy teraz zdrowo przerąbane. Jakby każdy tak cały czas jęczał jak Ty, to byśmy sobie już dawno palnęli w łeb. Ale hej, może to jest sposób, przynajmniej nie zachorujemy na koronawirusa.

Mógłbyś sobie wbić do głowy, że izolacja jest jedynym sposobem, żeby to jakoś przetrwać. Chociażby dlatego, że służba zdrowia nie wytrzymałaby oblężenia, gdybyśmy wszyscy dalej żyli jak do tej pory. Bo wtedy właśnie miałbyś sytuację jak we Włoszech i to nie są jakieś czcze gadki i nie trzeba być geniuszem, żeby to skumać. A jak twierdzisz, że to wszystko to jest panikowanie, to proszę bardzo. Ludzi się czasem nie da inaczej usadzić na dupach niż przez wywołanie w nich strachu. Ja tam wolę, żeby ludzie się bali, że sami mogą się zarazić albo, że zarażą swoich najbliższych, jeśli to sprawi, że zostaną w domu - jeśli mają taką możliwość.

Media sieją panikę - media mają za zadanie przekazywać Ci wszystkie informacje. A nowe zalecenia, rozporządzenia pojawiają się codziennie. No, ale jak wolisz żyć w niewiedzy co Ci wolno, a czego nie albo jaka jest sytuacja w szpitalach, to zawsze możesz wyłączyć telewizor i Internet. Poczytać książkę. Może się jeszcze przypadkiem czegoś nauczysz. Chociaż w innych Twoich wypowiedziach widziałam, że nauka też Ci przeszkadza. No to nie mam dla Ciebie rady.

A może przestań się zachowywać jakbyś pozjadał wszystkie rozumy?

A co do artykułu, to nie wiem, co niego ma właściwie wynikać. Chyba to samo, co już tutaj napisałyśmy. Nie wiem naprawdę, czego Ty właściwie oczekujesz w dobie Internetu. Że nie będziesz dostawał sprzecznych informacji, które pochodzą z różnych źródeł? Przecież jak masz ochotę, to możesz wybrać jedno i z niego czerpać informację, to Cię nie będzie dotykać "panika", o której tak chętnie piszesz, ale nie wskazujesz, co ona właściwie znaczy. A jak uważasz, że ktoś w dyskusji używa nieprawdziwych informacji, to mu to napisz i odeślij do rzetelnego źródła. Jest szansa, że więcej nie roześle durnej informacji. Tak możesz właśnie walczyć z "paniką" zamiast wchodzić na forum i marudzić, że wszyscy "panikujemy".

I doprawdy, nie wiem, kto się skupia tylko na skutkach fizycznych. Chyba każdy rozumny człowiek zdaje sobie sprawę z tego, jak działa na niego izolacja i świadomość ograniczeń, nakazów i zakazów. Jasne, że dla osób, które przechodziły już jakieś choroby czy zaburzenia psychiczne obecna sytuacja jest trudna. Ale dla wszystkich jest. Wszyscy musimy się dostosować do nowej sytuacji i nauczyć żyć z tym, że nasi rodzice, partnerzy czy dzieci są z nami teraz 24/7. Albo z tym, że się mieszka samemu i nie ma się do kogo gęby otworzyć. Naprawdę, wszystkim jest ciężko. I to, że ktoś nie będzie oglądał wiadomości i "panikował' nie sprawi, że sytuacja stanie się prostsza.