Stowarzyszenie osób Urodzonych w Lipcu

Pocisk - 14 lipiec 1992 rok
Ania 95 - 26 lipiec 1995 rok
Bernadetta144 - 9 lipca 1993 rok
Kasiaczka1993 - 15 lipiec 1993 rok
Norie-14 - 21 lipca 1993 rok
KaputDraconis - 1 Lipca 1992 rok
Qin - 4 lipca 1993 rok
ginny 7 - 20 lipca 1993 rok

http://utilisateur.blog.pl/ - mój blog.

http://www.util-blog.blog.onet.pl - jeszcze jeden

Na początku: jestem chłopakiem. Od początku mojego pobytu na stronie mój nick wzbudzał problemy. Słowo utilisateur po francusku znaczy użytkownik. Większość osób przyjęła skrót util, mnie on odpowiada.



W świecie Harry'ego Pottera:

Dom: Slytherin
Zawód: Śmierciożerca
Patronus: wąż
Animag: wąż
Różdżka: czarny bez, włókno z serca jednorożca, 11 cali




Na serio:

Nie bawię sie w żadna rodzinkę itp. Nie mam wujków anie cioć na stronie tylko w realu. Lubię czasami pofantazjować na sb, ale nie oceniaj mnie od razu jako przygłupka. Opiszę sie jak wyglądam, abyś nie wyobrażał sobie mnie sobie jak jakiegoś Jamesa Bonda. Mam, krótkie często ścięte na irokeza, ciemne blond włosy. Niebieskie oczy. Jestem leworęczny. Uczę się dobrze, ale teraz coraz gorzej mi idzie Lubię chodzić czapce z daszkiem i ,,luźnych gatkach''. Interesuję się programami komputerowymi no i oczywiście HP. Jeżeli chcesz poznać moje zainteresowania zapraszam na sam dół podpisu są tam userbary z moimi zainteresowaniami. Jeżeli uważasz, że mnie przywalisz tekstem typu : Utilek jest głupi'' to sam siebie zapytaj czy ty taki nie jesteś. Nie wdaje się w kłótnie na sb, a jeżeli tak to czytając ja myśl sobie: ,,To tylko wymiana zdań''.




Nie wkleję tu listy moich znajomych ze strony, bo jeszcze kogoś urażę że go tu nie ma. Ta osoba którą lubię raczej zauważy, że tak jest, wiec nie ma problemy. Jedyną osobą jaka będzie tu wpisana to Qin. Ona wie za co, ty nie musisz. Możesz się na mnie obrazić, ale czy ty jesteś zawsze otwarty/a na moje problemy, mogę do ciebie napisać z każdą sprawą? Nie! A Qin może tak powiedzieć.

Ignoruję:

~Sunshine





Pamiątka ze strony:

"Nie wiedział dlaczego to robi, dlaczego podchodzi do umierającego mężczyzny, nie wiedział, co naprawdę czuje, patrząc na białoszarą twarz Snape'a i jego palce, próbujące wymacać krwawiącą ranę na szyi. Zdjął pelerynę-niewidkę i spojrzał na człowieka, którego tak nienawidził, którego szeroko rozwarte czarne oczy patrzyły teraz na niego i który poruszał wargami, jakby chciał coś powiedzieć. Pochylił się nad nim, a Snape chwycił go za szatę na piersiach i przyciągnął bliżej. Z jego gardła wydobył się straszny charkot.
- Weź... to... weź... to.
Coś z niego wyciekło i nie była to tylko krew. Z jego ust, uszu i oczu wydobyło się coś srebrzystoniebieskiego, coś, co nie było ani gazem, ani cieczą... a Harry wiedział, co to jest, lecz nie miał pojęcia, co robić...
Hermiona wcisnęła mu do trzęsącej się ręki wyczarowaną przez siebie butelkę. Przeniósł różdżką srebrzystą substancję do butelki. Kiedy była pełna, uchwyt Snape'a zelżał, a on sam wyglądał, jakby już całkowicie się wykrwawił.
- Spójrz... na... mnie - wyszeptał.
Zielone oczy odnalazły czarne oczy, ale po chwili coś w tych czarnych oczach znikło, stały się nieruchome, puste i martwe. Ręka trzymająca szatę Harry'ego opadła z głuchym stukiem na podłogę i Snape już się więcej nie poruszył."