Pod jedną z gwiazd - Fan Fiction - Harry-Potter.net.pl

O nie! Ta strona potrzebuje włączonej obsługi języka JavaScript!

Twoja przeglądarka nie obsługuje tego języka lub ma wyłączoną jego obsługę. Włącz wykonywanie kodu JavaScript w swojej przeglądarce internetowej, aby skorzystać ze wszystkich funkcji strony
lub skorzystaj z programu obsługującego język JavaScript, np. Mozilla Firefox, Apple Safari, Opera, Google Chrome lub Windows Internet Explorer w wersji wyższej niż 6.

Pod jedną z gwiazd

Podstawowe informacje:

Autor:

YourSmile

Gatunek: Poezja

Ograniczenie wiekowe: b/o

Przeczytano 2206 razy.

***

Dedykacja być musi i oczywiście jest.

Dedykują ten wiersz wszystkim zagubionym wędrowcom, każdemu kto chociaż raz zagubił się na tej stronie, zagubił się we własnych myślach, bądź zagubił się po prostu w swoim życiu.

Ten mój "twór" jest głównie przeznaczony dla dwóch osób.

Dla Dziemeuchy Łapencji I, Pani Prefekt Gryffindoru i wzorowej Gryfonki! Kochana, co ja będę przedłużać - DZIĘKUJĘ! Mało kto wie, a Ci co wiedzą to udają w tym momencie wielkie zaskoczenie, ale w barwach błękitu i w ogóle tu z Wami jestem m.in dzięki tej małej-wielkiej Gryfonce!

"Dziękuję" to takie piękne słowo. Słowo, które uwielbiam nadużywać i chcę znowu go użyć, bo kto mi zabroni - DZIĘKUJĘ Alette. Już Ty sama najlepiej wiesz za co: za każdą wskazówkę, za każdą radę, za każde miłe słowo, za każdą przestrogę, za każdy opieprz i w ogóle za wszystko.

"Pod jedną z gwiazd"

Obiecał

Obiecał im wszystkim

Tym co przy nim wiecznie trwali
Tym którzy cieszyliby się widząc jego śmierć

Przyrzekł

Przyrzekł na wszystko

Na życie jakie miał
Na duszę – szczęśliwą, lecz zmęczoną, zbrukaną

Nie zagadką jest
Co pragnieniem jego duszy się stało

Chciał by żyli
Wszyscy – „oni”
Najszczęśliwiej i najpiękniej jak tylko można

Chciał zobaczyć
Razem z nimi – „Nowy Świat”
Świat wolny – ujrzeć go nie tylko w snach

Poczuć promienie wschodzącego słońca
Tego dnia, gdy dobro przyćmi mrok

To marzenie – głupie, niespełnione

A może?
A może, jednak...

Urodził się – w dumie, w chwale

By wspaniały wspierać ród

W ślady przodków swych podążać

Czystej krwi wspólnotę bronić

Lecz jego serce, wykute ze złota, skąpane w szkarłacie

Nie ze sprytu, nie z wielkości
Lecz z męstwa i odwagi słynął

W przyjaźni poznał towarzyszkę życia
Jej wiernym do końca pozostał

Wybrał swą drogę
Jasną, choć pełną cieni i niebezpieczeństw

Podążał na czterech łapach, wraz ze swymi druhami
Na plecach z workiem wspomnień i doświadczeń

Poświęcił – zbyt wiele – jak każdy

Zapłacił – choć dłużny pozostał

W piekle spędził czasu za dużo

Lecz przeżył – to najważniejsze

Sączył łzy złociste pięknej Pani – Nadziei
Co rzewnie płakała nad losem swych dzieci

Walczył do końca – zginął jak chciał
Na polu bitwy
Broniąc tych, których kochał

Czy był szczęśliwy?

Spełnił marzenie?

Jak sądzisz, zagubiony wśród myśli wędrowcze?

Na jego miejscu,
Jaką drogę Ty byś obrał?

Komentarze

Ana_Black dnia 10.02.2014 11:44

Poruszył mnie ten wiersz. Świetnie oddałaś cierpienia jakie musiał znosić Syriusz. Plus pytanie o to czy był szczęśliwy, na które tak naprawdę trudno odpowiedzieć.

Lecz jego serce, wykute ze złota, skąpane w szkarłacie

- ten wers mi się najbardziej podoba.

Co tu więcej mówić. Zasługujesz na W.

Penelope dnia 10.02.2014 13:04

Bardzo wzruszający wiersz. Ładny zamysł i piękne oddanie życia Syriusza. Brawa za pytania retoryczne, ja je po prostu uwielbiam, a Ty wstawiłaś je w odpowiednich miejscach. Pięknie po prostu, daje W ;]

Malwkaaa dnia 10.02.2014 15:21

Płaczę przez Ciebie. :< Wzruszający wiersz. Nawet nie wiem za bardzo jak go krótko opisać. Cudowny - tak najprościej.
Ode mnie dostajesz W!

Anciol dnia 10.02.2014 16:20

Dobra, forma graficzne wyjątkowo wolna ;D generalnie temat fajny i wiersz też tylko na serio, ten podział strasznie razi i psuje estetykę. Sprawia, że wiersz czyta się bardzo źle.
Nie wiem czemu się na niego zdecydowałaś. Nie ma kompletnie sensu tworzenie zwrotek po jednej linijce.

I następne podziękowania jeśli masz takie długie pisz na końcu bo zanim człowiek przebrnie przez wstęp to już się zmęczy

ulka_black_potter dnia 11.02.2014 12:31

Piękny wiersz. Naprawdę ładnie to wszystko ujęłaś, choć jak zauważyła Ann, lepiej ten podział wiersza trochę irytuje. Trochę bardziej mogłaś to wszystko zlepić i byłoby cacy: )

Biedny Syriuszek, tyle sprzecznych myśli w jednym człowieku - uwielbiam go.

Lapa15 dnia 11.02.2014 15:29

Ojej. Kochana, dziękuję za śliczną dedykację! ;* <333 Tak mi było miło, jak to czytałam... Ja o tobie mogę powiedzieć o Tobie - między innymi dzięki Twojej osobie tu jestem. Spędziłam z Tobą wiele wspaniałych chwil, które będę wspominać do końca swego żywota.

Dziękuję. ;D

Co samego wiersza, to powiem, że nie jestem fanem poezji. Wolałbym, żeby chociaż gdzie niegdzie pojawiły się rymy. No i MoMo, gdzie zgubiłaś kropki? Nie znam się na poezji, ale zdaje mi się, że powinny być. Ale to tylko moje przepuszczenia. ;p
Temat wybrałaś piękny. Doskobale pokazałaś wszystko to, co musiał znosić Syriusz. Nie umiam pisać takich wierszy, zazdroszczę. Jestem pod wielkim wrażeniem. Brawa! ;-)
W jak WIĘCEJ takich wierszy! ;D
Wybitny bez dwóch zdań. ;D

ulka_black_potter dnia 11.02.2014 16:07

No i MoMo, gdzie zgubiłaś kropki? Nie znam się na poezji, ale zdaje mi się, że powinny być. Ale to tylko moje przepuszczenia. ;p

Hahahahah, Łapko. Twoja niewiedza jest w tym przypadku rozbrajająca

Jak poeta nie chce to nie musi stawiać znaków interpunkcyjnych. Takie tam ułatwienie dla tych wszystkich, którzy nie wiedza gdzie powinien stac przecinek

YourSmile dnia 11.02.2014 16:27

Napisałam wersję z przecinkami i kropkami, ale jest tak okropnie sztywna i sztuczna, że się wkurzyłam i wszystkie wykurzyłam gdzie pieprz rośnie. ;D

PS. Ja nie potrafię rymować i chyba się nigdy nie nauczę. I tak szczerze to nawet nie chcę.

PPS. Mi się tak go lepiej czytało niż jak był bardziej "zlepiony". ;p

Lapa15 dnia 11.02.2014 17:11

Haha, ja i moja niewiedza.

Idealna para ;p
Jak tak sobie patrzę, to moim zdaniem lepiej byłoby z kropkami. Ten ich brak jakoś mnie drażni.
Jak ci się chce możesz mi wysłać wersję z kropkami, bym mogła porównać. ;p
Ocenę dodam jak wejdę z komputera, bo nie chce mi się na telefonie rozwinąć pasek z ocenami. ;p

Upadly Aniol dnia 06.04.2014 22:59

Jak dla mnie trochę ciężki...Ale jak to się zwykło mawiać : są gusta i guściki. Z oceną się wstrzymam. Właściwie jest o wszystkim i niczym...Tak go odebrałem.

Ana_Black dnia 12.09.2014 18:52

Bardzo piękny wiersz, chociaż smutny. Jest o mojej najukochańszej postaci, więc nic dziwnego, że mi się podoba. Podoba to za mało powiedziane. On mnie po prostu ujął. Idealnie oddałaś to co spotkało Syriusza, a spotkało go nie mało. I te pytania na końcu. Zwłaszcza to "Czy był szczęśliwy?". Bo z jednej strony można powiedzieć, że był, skoro nie wrócił jako duch, ale z drugiej strony czy mógł być w pełni szczęśliwy, musząc się ukrywać w znienawidzonym domu, zapewne ciągle tęskniąc za przyjacielem, w dodatku, jak sam przyznał, czuł się winny śmierci Jamesa i Lily. Taka trochę zagadka. No i jeszcze muszę cię pochwalić za układ wiersza. Ja potrafię pisać tylko wiersze ze zwrotkami, które mają 4 wersy, a i tak nie jestem w tym za dobra.

Piękny wiersz.

Barlom dnia 03.11.2014 21:17

Wiersz Momo, ileż to spomnień, ale nie o nich tu mowa, a o wierszu w końcu.
Wizualnie wszystko wydaje się trochę rozstrzelone, choć mimo to wszystko czyta się przyjemnie.
Niezbyt dobrze idzie mi interpretacja wierszy, ale tutaj mam wrażenie,że udało mi się zobaczyć Łapę.
Myślę, że na swój sposób Syriusz osiągnął szczęście. Wolał zginąć w walce, niż siedzieć bezpiecznie w kryjówce. Umarł ze świadomością, że zrobił wszystko by chronić tych, których cenił i kochał.
Sam nie wiem, czy znalazłbym w sobie na tyle ognia i odwagi. Syriusz na wiele sposobów jest moim przeciwieństwem, chociaż parę cech wspólnych na pewno udałoby się znaleźć.
Ja w obliczu zagrożenie, pewnie niczym bogin, schowałbym się w jakimś ciemnym zakamarku.

Piękny wiersz i szkoda, że YS zniknęła, bo z chęcią przeczytałbym jej kolejne dzieła.

Katherine_Pierce dnia 20.03.2015 07:25

Bardzo fajny, bardzo wzruszający wiersz

nie mam się do czego doczepić, ale ja się nie znam na poezji więc nie wiem czy to ma dla Ciebie jakąś wartość

Wioletta dnia 31.07.2016 00:34

bardzo ładny, pełen emocji, wzruszający wiersz. przeczytałam już wiele wierszy i musze powiedzieć, że ten jest dobry. przyczepiłabym się jedynie do układu. nie potrzebnie te przerwy, źle się czyta przez to.

Dodaj komentarz

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

Oceny

Tylko zarejestrowani użytkownicy mogą oceniać zawartość strony
Zaloguj się lub zarejestruj, żeby móc zagłosować.

Wybitny!	100%	[3 głosy]
Powyżej oczekiwań	0%	[0 głosów]
Zadowalający	0%	[0 głosów]
Nędzny	0%	[0 głosów]
Okropny	0%	[0 głosów]

Logowanie

Nie masz jeszcze konta?
Zarejestruj się

Nie możesz się zalogować?
Poproś o nowe hasło

Facebook

Shoutbox

Musisz się zalogować aby wysłać wiadomość.

Klaudia Lind [off]

Pan Śmierci
03.06.2023 08:57

na takiej drodze by nie przyspieszyć

Klaudia Lind [off]

Pan Śmierci
03.06.2023 08:57

_raven_, dużo gorzej jak jedzie się nową trasą, pewnie, ale powiem ci że mimo, iż nie jestem zwolennikiem szybkiej jazdy i bardzo uważam na to z jaką prędkością jadę, to ciężko się powstrzymać

_raven_ [off]

Świetny czarodziej
02.06.2023 20:02

* ograniczenie. A wrzaski koleżanki "uważaj, policja!" jakoś niespecjalnie pomocne były

minęłyśmy w sumie aż 4 patrole, ale tylko jeden "suszył", akurat wiedziałam, że jestem w mieście

_raven_ [off]

Świetny czarodziej
02.06.2023 20:01

Klaudia Lind, jeżeli trasa jest stała, to raczej masz pojęcie o ograniczeniu, więc łatwiej się dostosować. Ja niedawno w nocy wracałam 200 km i co jakiś czas się zastanawiałam, jakie jest

_raven_ [off]