Fuerte wracała właśnie ze śniadania, kiedy na jednym z korytarzy dostrzegła grupkę dziwnie zachowujących się uczniów. Wśród nich nie było jednak nikogo znajomego, może oprócz Pottera, którego unikała od miesięcy. W pierwszym momencie miała zawrócić, ale ciekawość okazała się silniejsza, podeszła więc do grupy przekrzykujących się nastolatków i zapytała:
- O co ten raban?
- Dzień Kobiet! - zapiszczała z ekscytacją jakaś Puchonka, którą Fuer widziała po raz pierwszy na oczy. - Dostaniemy dużo prezentów! To rozkaz samego profesora Dumbledore'a!
Krukonka zrobiła tylko minę i wzruszyła ramionami. Dzień Kobiet, no spoko...
- Och, Dzień Kobiet! - Fuerte usłyszała za plecami znajomy głos. - No, chłopaki, wiem, że wszystkie prezenty chcecie dać właśnie mnie... Nie krępujcie się i nie wstydźcie!
- Ulka, pacnij się w mózg - powiedziała rozbawiona Fuer w stronę Puchonki.
- Spoko, Fuerciaczku, kopsnę ci trochę moich upominków - odparła Black Potter, trzymając w rękach wyciągnięty kapelusz, do którego dwóch chłopców z młodszych klas wrzuciło jakieś słodycze. - Hej, ty też! Chyba powinieneś słuchać poleceń Dumbledore'a! - zwróciła się do jakiegoś Gryfona, który próbował ją wyminąć bez wrzucenia prezentu.
Fuerte obserwowała tę absurdalną scenę, śmiejąc się co chwila. Jednak po chwili zamarła, kiedy podszedł do niej Potter wraz ze swoim rudym przyjacielem.
- Eee... cześć - bąknął Harry. - Potrzebujemy twojej pomocy...
Krukonka kiwnęła głową, a później spojrzała na chłopców pytająco.
- Trochę dzisiaj daliśmy ciała z prezentem dla Hermiony i no... Nie za bardzo wiemy jak to naprawić - odezwał się Weasley.
- Spoko, pomożemy wam - wtrąciła się stojąca obok Ulka. - A Fuer to już w ogóle bardzo chętnie.
Fuerte rzuciła Ulce spojrzenie pod tytułem "wsadzę ci ten kapelusz w tyłek" po czym uśmiechnęła się grzecznie do Gryfonów i mruknęła.
- Taak, jasne. To co lubi Granger?

Fuerte próbowała nie wybuchnąć śmiechem, więc zamiast tego zrobiła się cała czerwona na twarzy.
- Jezu, d-daj mu spokój - wydusiła tylko, a Ulka spojrzała na nią głupio, jakby zupełnie nie wiedziała o co chodzi.
- Odwal się ode mnie - warknął Weasley, a Puchonka odskoczyła od niego jak oparzona.
- Doobra, nie to nie - odparła nadąsana. - Wszyscy wiedzą, że się w sobie bujacie razem z Granger, więc mógłbyś jej zrobić prezent i iść do fryzjera.
Weasley poczerwieniał na twarzy.
- Taak, Lockhart miał swego czasu fajne fale na głowie - ucieszyła się Fuerte. - Może coś w tym stylu?
- Och, bo zaraz poślę na was stado chochlików - oburzył się Potter. - Nie chcecie nam pomóc, to nie, chodź Ron.
Fuerte wymieniła z Ulką rozbawione spojrzenia, ale zaraz krzyknęła do odchodzących Gryfonów.
- No dobra, sorry! Wracajcie, mamy świetny pomysł!

- A co to za akcja z Ronem i Hermioną? - zapytała Penelope.
Fuerte opowiedziała jej w skrócie całą sytuację, chociaż sama nie do końca rozumiała co się właśnie wydarzyło. Weasley najwidoczniej też nie, bo nadal stał jak wryty, wpatrując się w miejsce, w którym przed chwilą stała Hermiona.
- Wspaniały Dzień Kobiet zapewniłeś Granger, nie ma co - powiedziała Ulka, kręcąc głową.
- Taak, teraz chyba tylko zagranie jej serenady w stroju Adama wchodzi w grę - dorzuciła Fuerte. - Chociaż biorąc pod uwagę, że uciekła na sam twój widok... Może być ciężko na golasa.
Weasley był cały czerwony, ale nie do końca wiadomo czy ze wstydu, czy może ze wściekłości.
- Zaraz rzucę na was klątwę - wycedził przez zaciśnięte zęby. Czyli jednak był wściekły.
- Och, no to w takim razie trzeba działać, nie chcemy chyba, żeby ktoś rzucał na nas zaklęcia? - rzuciła Ulka do Fuer udając przerażoną i dodała ciszej, żeby tylko Krukonka ją usłyszała - Nie chcę widzieć, jak je ślimaki kolejny raz...
Fuerte szturchnęła Ulkę i uśmiechnęła się głupio na te słowa.
- Dobra, proponuję bukiecik kwiatów - odezwała się Penelope.
- Najlepiej całe stado, najróżniejszych - dodała Fuerte. - Znając twoje szczęście, Granger jest uczulona, więc lepiej mieć alternatywę.
- Nieee, mam lepszy pomysł - powiedziała Ulka, a reszta spojrzała na nią pytająco.