U mnie dzisiaj wjedzie ciężka filozofia. To był bardzo trudny rok, a pandemia to chyba tylko spotęgowała. Natomiast pomimo wielu trudnych rzeczy, które się wydarzyły, żaden rok nie nauczył mnie tyle co ten. I jeszcze nigdy moje życie nie zmieniło się tak bardzo i to co mogę napisać, to to, że zmiana zawsze jest dobra. Nawet, jeśli jest trudna, jeżeli wydaje się końcem świata, to koniec końców zawsze wychodzi na plus. Dlatego myślę sobie, że wcale nie jest źle. I oczywiście mogłoby być lepiej, a przez pandemię nadal jesteśmy uziemieni i niewiele zajęć możemy uskuteczniać, ale tak czy siak - nie narzekam. Żyję w zgodzie ze sobą, robię wszystko na co mam ochotę (no prawie, bo covid), jestem otwarta na nowe rzeczy, a jednocześnie nie mam zupełnie żadnych oczekiwań ani na nic się nie nastawiam. Poznałam w tym roku nowych, ciekawych ludzi i nawet, jeśli to był tylko przelot, to też mnie czegoś nauczył. Jestem świadoma siebie, tego czego chcę, siebie stawiam na pierwszym miejscu i to jest w s p a n i a ł e. Wydaje mi się, że pod względem tego, jak ten rok się rozpoczął, szczególnie w kontekście pandemii i tego, że byliśmy wszyscy dość mocno przerażeni, to chyba i tak mogło być gorzej. I może jeszcze będzie, a może nie. Cokolwiek się nie wydarzy, ja to przyjmuję.

Jeżeli mam napisać za siebie - mniej mnie zmieniła pandemia niż to co się po prostu wydarzyło w moim życiu w tym roku. Pandemia zmieniła jedynie moje podejście do ludzi - więc nie wiem, może to dużo - bo uświadomiłam sobie, że wcale nie jestem samotnikiem i że ja się naprawdę lubię spotykać z ludźmi i co więcej - lubię poznawać nowych ludzi. A to już było dla mnie wielkim szokiem, bo nagle okazało się, że nie mam zupełnie problemu z nawiązywaniem znajomości, a zawsze uważałam się za kogoś wycofanego.

Natomiast wydaje mi się, że faktycznie u wielu osób - widzę to nawet po swoich znajomych - ten rok pod względem osobistym był po prostu ciężki. Więc nie przerzucałabym całego ciężaru na pandemię, bo o ile ona nam znacznie utrudnia życie i powoduje dużo stresu o siebie, o pracę czy o bliskich, to jednak nie jest żadnym końcem świata. Tak na dobrą sprawę myślę sobie, że nic nie jest, ale jednak osobiste niepowodzenia czy ciężkie rzeczy dotykają nas bardziej. Natomiast ja się staram na to nie patrzeć jak na porażki, tylko jak na coś, co mnie czegoś uczy na przyszłość. I naprawdę, czuję się o jakieś 10 lat mądrzejsza po tym co przeszłam w tym roku; zakończenie pewnych etapów, utrata bliskich, nowa praca niż mogłabym się kiedykolwiek spodziewać. Ale wszystko przeżyłam, poradziłam sobie i hej, jest dobrze.

Ciekawy to był rok, spędzony na poszukiwaniu siebie, próbowaniu nowych rzeczy, poznawaniu nowych ludzi, popełnianiu błędów i wyciąganiu z nich wniosków. Jestem na pewno bliżej uzyskania odpowiedzi na niektóre pytania, czuję, że dużo się o sobie dowiedziałam przez ten rok. Było intensywnie, było ciekawie, a jednocześnie mam świadomość, że są w moim życiu osoby, które są jakąś stałą, do której zawsze mogę wrócić z tego poszukiwania siebie. I że nauczyłam się bardziej dbać o relacje, a jednocześnie postanowiłam nie tracić czasu na osoby, które nieszczególnie są zainteresowane kontaktem ze mną.

Jedynym powodem frustracji w tym roku było życie w tym chorym kraju.