Eliksir Contra Personam, zwany także Eliksirem Osobliwej Transmutacji.
(niektórzy - czyt. Gryfoni nazywali go Eliksiremy Odślizgowującym)

RAVENCLAW - Eliksir Utraconego Szczęścia

Notka historyczna
Nieznany jest twórca Eliksiru Utraconego Szczęścia, jednakże pierwsze wiarygodnie udokumentowane jego użycie miało miejsce w roku 945 na terenie dzisiejszych Czech. Z nieznanych przyczyn niemiecka czarownica Helga z Miśni (zwana również Sadowniczką) podała Eliksir, zdradziecko ukryty w jabłku, młodej czeskiej czarownicy Annie Białej. Mimo wielu prób magicznej interwencji i długiej pracy najlepszych alchemików i magów ówczesnej Europy, nie znaleziono antidotum. Dopiero polski czarodziej Stanisław z Gniezna, oczarowany urodą Anny i jej smutnym położeniem, pocałował ją, a Anna obudziła się. Jednak zamiast podziękować wybawcy, pierwszą rzeczą, jaką zrobiła Czeszka po przebudzeniu, była napaść na Helgę. W długim pojedynku pokonała rywalkę i wygnała z Europy.
Stanisław i Anna zostali szczęśliwym małżeństwem, a cała historia stała się podstawa ocieplenia stosunków między Polską i Czechami w latach późniejszych.
Obecnie Eliksir Utraconego Szczęścia znajduje się na międzynarodowej liście eliksirów niebezpiecznych, a jego użycie w wielu państwach traktowane jest jak przestępstwo, karane podobnie jak użycie jednego z Zaklęć Niewybaczalnych.

Opis działania i skutki uboczne
Eliksir Utraconego Szczęścia - eliksir wprawiający w głęboką, podobną do śmierci, śpiączkę, podobnie jak eliksir żywej śmierci. Poprawnie uwarzony eliksir podczas śpiączki pozwala czarodziejowi przeżywać życie w jego własnym umyśle wolnym od trosk rzeczywistego świata, jednakże lekko zmodyfikowany przenosi do świata pełnego bólu i cierpienia, potęgując katusze i tak już nieszczęśliwego człowieka.
Eliksir często używany jest pod wpływem rozpaczy po stracie ukochanej osoby, tworzy iluzję życia, jak gdyby nic złego nigdy nie miało miejsca. De facto, jest on trucizną, ponieważ sen trwa do śmierci. Jedyne, co odróżnia osobę pod działaniem eliksiru od nieboszczyka, to ledwo wyczuwalny puls oraz płytki oddech. Mimo że pozostałe czynności fizjologiczne zostają wstrzymane, ofiara eliksiru może trwać w śpiączce przez wiele lat. Przerwać sen może tylko powrót utraconego szczęścia, jak chociażby pocałunek lub łzy ukochanej osoby.

Sposób przygotowania
1. Do kociołka wlej wodę i podgrzej do temperatury 90 stopni. (Podgrzej do 100 stopni. Płatki szybkiej się rozpuszczą.)
2. Posiekane wcześniej płatki czarnej róży wrzuć do kociołka i energicznie zamieszaj trzy razy zgodnie z ruchem wskazówek zegara. (Nieenergicznie też możesz mieszać.)
3. Poczekaj aż wywar się zagotuje, a następnie dodaj 10 ml jadu żmii.
4. Gdy wywar nabierze purpurowego koloru wrzuć posiekany korzeń asfodelusa. (To jest purpura? Pomysłodawca był daltonistą. To ciemny róż.)
5. Podgrzej do temperatury 110 stopni, po czym odczekaj 2 godziny.
6. Gdy wywar nabierze ciemnozielonej barwy dodaj 12 kropel olejku z rozmarynu. (Co się może stać jak wlejesz więcej kropelek...?)
7. Zamieszaj dwa razy w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara i raz w zgodnym. (Zamieszaj dwa razy, a nie raz w zgodnym.)
8. Czynność powtarzaj, aż nad wywarem zacznie unosić się jasnoniebieska mgiełka.
9. Zmniejsz ogień do temperatury 80 stopni.
10. W moździerzu utrzyj łuskę z ogona trytona razem z liśćmi suszonego kwiatu paproci. Po utarciu powoli wsypuj do kociołka, równocześnie mieszając w kierunku zgodnym z ruchem wskazówek zegara. (Jeśli masz kowala w mieście to zgłoś się do niego z tym ucieraniem łuski. Są bardzo twarde!)
11. Prawidłowo ważony wywar powinien nabrać intensywnie żółtej barwy. Po odczekaniu godziny (wywar powinien wciąż utrzymywać temperaturę 80 stopni) dodać 20 ml syropu z ciemiernika czarnego. (Sprawdziłem - 21 ml nie zmienia działania.)
12. W tej fazie wywar powinien przybrać postać oleistej, jasno-czerwonej substancji. Dodać 7 utartych ziaren kolendry.
13. Zamieszać 16 razy ruchem przeciwnym do ruchu wskazówek zegara.
14. Dodać liść boswelli, zbierany w 3 kwarcie księżyca.
15. Podgrzać do temperatury 150 stopni.
16. Dodać drobno posiekany korzeń waleriany. (Na równe kawałeczki! Wywar szybciej nabierze czerwonego koloru.)
17. Gdy wywar nabierze intensywnej, czerwonej barwy, dodać włos z ogona jednorożca. Wywar powinien stać się bezbarwny. (Jeśli zrobiłeś coś nie tak to bezbarwny na pewno nie będzie. Wtedy go lepiej wylej. Albo poczęstuj nim nielubianą osobę.)
18. Dodać kroplę soku z korzenia alrauny.
19. Zamieszać 3 razy w kierunku zgodnym z ruchem wskazówek zegara.
20. Wywar powinien nabrać srebrnej poświaty, która przez następne siedem tygodni zaniknie, a płyn stanie się całkowicie czarny. Czerń jest oznaką skończenia eliksiru. (A jasny brąz oznaką głupoty tego, kto ważył eliksir.)

Uwagi Dodanie zbyt małej (lub zbyt dużej!) ilości kropel olejku rozmarynu nie wpłynie w żaden sposób na wygląd eliksiru, a efekty błędu staną się odczuwalne dopiero po zażyciu. Znikną senne wizje ukochanej lub ukochanego, zamiast tego pojawią się wszelkie koszmary.