W University of Maryland w Australii trwają prace nad wynalezieniem prawdziwej peleryny-niewidki. Zgodnie z obietnicą, przedstawiamy dziś szczegóły, jakie poznaliśmy od szefa całego przedsięwzięcia - profesora Christophera Davisa (na zdjęciu).

- Nasz niewidzialny wynalazek działa na razie tylko w dwóch wymiarach, i to na bardzo małych obiektach - wyjaśnia Davis. Dodaje jednak, nie pozostawiając większych złudzeń -Wprawdzie sam też jestem wielkim fanem Harry'ego Pottera, ale nie zmienia to faktu, że uzyskiwanie niewidzialności dla obiektów w trzech wymiarach pozostanie jedynie w sferze fikcji.

Z ciekawości zajrzałam jednak do krótkiego raportu, przesłanego przez profesora pewnej witrynie, opisującego dotychczasowe prace oraz działanie wynalezionej dotąd technologii.

Zaczął należy od tego, że obecnie opracowana wersja peleryny to raczej pelerynka, gdyż jej wymiary nie przekraczają 10 mikrometrów (dla porównania: włos ludzki ma grubość kilkakrotnie większą). Wszystkie doświadczenia muszą więc być realizowane przy użyciu zaawansowanego mikroskopu.

Zasada działania tego maleńkiego obiektu polega na rozpraszaniu promieni świetlnych, które na niego padają. Wyobraźcie sobie kamień, na który pada strumień wody - w taki sam sposób promienie światła ropływająr1; pelerynę i schowany za nią obiekt, pozostawiając go nieoświetlonym.

Niestety, technologia ta sprawdza się jak na razie tylko w dwóch wymiarach. Przystosowanie jej do ukrywania obiektów trójwymiarowych byłoby nie lada wyzwaniem - wymagałoby bowiem zastosowania zaawansowanych rozwiązań elektrycznych i magnetycznych, pozwalających rozproszyć światło w trzech płaszczyznach.

A jak wygląda sama, miniaturowa na razie peleryna? Składa się z maleńkich krążków z czystego złota, okrytych specjalnym plastikowym materiałem. Obydwie substancje rozpraszają światło w różny sposób, co pozwala, aby schowany za nimi obiekt nie był oświetlony i tym samym - nie był widoczny, podobnie jak sama peleryna.

Badania i prace nad stworzeniem peleryny zyskały uznanie w świecie nauki i znalazły się wśród 100 najważniejszych projektów 2007 roku w zestawieniu fachowej gazety Discovery Magazine.

Profesorowi Davisowi i jego współpracownikom życzę powodzenia w kolejnych eksperymentach i badaniach nad uzyskaniem efektów niewidzialności.