Ogólnie rzecz biorąc nie uważam, żeby te szlabany zmieniały nastawienie uczniów do robienia różnych, niezgodnych z regulaminem rzeczy. Mam tu na myśli osoby pokroju Weasleyów, którzy nie robili sobie nic z tego, że mogą zostać ukarani. Jeżeli ktoś nie mógł się powstrzymać od łamania regulaminu tak jak oni, czy nawet nasza Trójca, to żadne szlabany nic by nie zdziałały.
Serio, zadziałał na Was kiedyś jakikolwiek szlaban, który dali Wam rodzice?

Zgadzam się z tym, co wyżej napisała Mikasa odnośnie odbierania punktów. Wydaje mi się, że to była wystarczająca kara; nie dość, że odczuwało się wstyd za to, że dom stracił, dajmy na to, 50 punktów i spadł w tabeli, to jeszcze trzeba było znosić niepochlebne teksty swoich kolegów. Jeżeli ktoś cierpi na naszym zachowaniu, to taka kara, przynajmniej moim zdaniem i na mnie, działa z najlepszym skutkiem.

Mnie się wydaje, że jak ma się te naście lat, to najgorszą karą jest właśnie to, że wszyscy mają na Ciebie focha, rzucają w Twoją stronę niefajne teksty i tak dalej. Poza tym, większą presje się czuje, jeżeli odpowiada się za cały dom - a przez utratę punktów tracą wszyscy - a nie tylko za siebie. Jasne, rozumiem, jaki cel mają te szlabany i być może to czyszczenie pucharów w kimś obudzi szacunek do niemagicznych sposobów radzenia sobie z różnymi bzdurami, ale w cuda nie wierzę. I nie sądzę, żeby uczniowie jakoś szczególnie się taką karą przejmowali, albo żeby coś zmieniła w ich zachowaniu. Zwłaszcza, że sami nie wiedzą jaka ta kara będzie, bo każdy nauczyciel wymyślał, co mu się podobało. Gdyby było napisane w regulaminie konkretnie: jaka kara i za jakie przewinienie, to może prędzej. A tak? Harry rzucając zaklęcia w Malfoya dostawał od Snape'a najcięższe szlabany, Malfoyowi zawsze uchodziło na sucho. Bo każdy nauczyciel ma swoich faworytów i uczniów, których nie lubi. Więc w tej formie, szlabany w Hogwarcie, moim zdaniem, nie dawały zupełnie nic.

Moja mama była bardzo konsekwentna : D. Nie wiem, może na niektórych zakazywanie wszystkiego działa, na mnie nie. Nie byłam może szczególnie buntowniczym dzieckiem, ale szlabany miałam, dla mnie wtedy, bardzo dotkliwe - bo na komputer przykładowo. A moje uzależnienie było wtedy dosyć... silne. Nieszczególnie się przez to zaczęłam lepiej uczyć, więcej czasu spędzać na dworze i tak dalej. Po prostu po kilku latach moi rodzice doszli do wniosku, że są inne, bardziej skuteczne sposoby, żebym się ogarnęła niż dawanie jakichś śmiesznych kar.



Nie no, jasne, że takie rzeczy nie powinny uchodzić płazem. Nie twierdzę, że wszystkich trzeba było puścić samopas i niech sobie robią co chcą. Tylko właśnie chodzi o to, że szlabany działały na osoby, które zrobiły coś niezgodnego z regulaminem przez przypadek, albo miały gorszy dzień, nieważne. Jeżeli ktoś na co dzień był grzeczny, to może faktycznie perspektywa dostania szlabanu za jakieś zachowanie była dla niego hamulcem. Ale dla kogoś, kto notorycznie coś odstawiał, czyszczenie pucharów stawało się powoli codziennością. I widać szczególnie mu to nie przeszkadzało, skoro się nie powstrzymywał od łamania regulaminu.

Natomiast, ja nie wierzę w szlabany. I już pisałam, że te w Hogwarcie niejednokrotnie były wzięte z kosmosu w tym sensie, że nie były jednakowe dla wszystkich. I właściwie nie wiadomo, czego można było się spodziewać. Mało wychowawcze podejście, biorąc pod uwagę fakt, że wszystko działo się w szkole. Już prędzej uwierzę w moc napisania karnego wypracowania, czy przeczytania czegoś w książce i przedstawienia na zajęciach. Może to przynajmniej któregoś ucznia oświeciło, chociaż na moment.