Niebieskooki - Fan Fiction - Harry-Potter.net.pl - Magiczny Świat Harry'ego Pottera

O nie! Ta strona potrzebuje włączonej obsługi języka JavaScript!

Twoja przeglądarka nie obsługuje tego języka lub ma wyłączoną jego obsługę. Włącz wykonywanie kodu JavaScript w swojej przeglądarce internetowej, aby skorzystać ze wszystkich funkcji strony
lub skorzystaj z programu obsługującego język JavaScript, np. Mozilla Firefox, Apple Safari, Opera, Google Chrome lub Windows Internet Explorer w wersji wyższej niż 6.

Niebieskooki

Podstawowe informacje:

Autor:

Ishija

Gatunek: Poezja

Ograniczenie wiekowe: b/o

Przeczytano 3185 razy.

Jęcząca Marta i Draco, a właściwie rozmyślania Marty o Draco. Tak. Wiem, że Malfoy miał szare oczy, ale wyobrażam go sobie w inny sposób. I już.

Niebieskooki chłopcze,
ukryj się dobrze
przed ich spojrzeniem.
Niech nikt nie zobaczy,
że krwawisz w odosobnieniu.
Że mury opadły
i nic cię nie kryje.
W twych oczach widzę,
co w głębi krzyczy
i uciec próbuje.
Szamota się w cieniu.
Ale nie na długo.
Już zrywa kajdany,
już opadły kotary.
Na wolność wyrywa się los.

Komentarze

Angelina Johnson dnia 18.10.2014 18:08

Bardzo ładny wiersz. Naprawdę, podoba mi się. Jedyne, co mi niezbyt pasuje, to Marta. Wolałabym osobiście, by podmiot liryczny był nieokreślony, by każdy mógł sobie dopasować kogoś do niego. Ktoś pomyślałby "Marta!", ktoś inny może "Narcyza!" albo "Snape!".
Poza tym ten wiersz, mimo że jest krótki, aż kipi emocjami. Czytając, widzisz to i czujesz. Niesamowite. Kawał dobrej roboty, brawo

fuerte dnia 18.10.2014 18:11

Hm, nie do końca czuję ten klimat. Początek jest dobry, później niestety już trochę gorzej się to czyta, ale w sumie trudno to ocenić. Miałaś jakąś inwencję, jakiś pomysł, wykonanie nie jest złe, ale mogłoby być lepsze. Kwestia gustu, na pewno znajdzie się ktoś, komu się spodoba bardziej niż mnie. W każdym razie, życzę weny, powodzenia.

Christina dnia 18.10.2014 18:23

Szczerze mówiąc bardziej pasuje mi to do przemyśleń... dajmy na to łazienkowej syrenki. Marta taka nie była. Jej emocje były raczej negatywne, a tutaj mamy współczucie.
Sam wiersz jest okey.

alekskot dnia 18.10.2014 18:30

Patrzę na tytuł i myślę ,,szalonooki",omyłka.

Wiersz dobry,błędów nie zauważyłam ,pełen odczuć podmiotu lirycznego,co jak na mnie jest na plus.Z czystym sumieniem W.Brawo!

Ishija dnia 18.10.2014 20:20

Christina lubię myśleć, że Marta miała w sobie więcej niż ludzie dostrzegali i dostrzegają

Została "skazana" na wieczne plątanie się, samotność. Draco w pewien sposób był do niej podobny, rozumieli się nawzajem, powstała między nimi jakaś specjalna więź. Współczucie może być także uczuciem negatywnym, litość to przecież ostatnia rzecz, której potrzebuje człowiek dumny, taki jak Draco.

Syriusz32 dnia 18.10.2014 22:01

Bardzo fajny wiersz. Wszystko niby ok,.ale jednak czegoś mi tutaj brakuje. Może że.za krótki? Nie wiem, ale zgadzam się z Ang że Marta mi tu średnio się wkomponowała. Ale ogólnie jako wiersz naprawdę fajny

dobrosia1 dnia 18.10.2014 22:33

Podoba mi się! Na prawdę, podziwiam naszych stronkowych poetów. Fajnie zbudowałaś nastrój i pewnego rodzaju napięcie

Tylko brakuje mi takiego elementu, który wstrząsa utworem, czegoś takiego bum!. Ale poza tym to świetnie, szacun

Finnigan dnia 18.10.2014 22:36

A ja osobiscie podzielam zdanie Ishi. Widac w tym wierszu, takie zagubienie i niezdecydowanie, na ktore cxesto reaguje sie negatywnymi reakcjami. Marta byla nadwrazliwa na swoim punkcie okularow, i czesto byla wybuchowa. Draco natomiast ulegal presji innych osob i reagowal zloscia na osoby ktore nie chcialy go traktowac jak kogos waznego.

Ana_Black dnia 19.10.2014 13:17

Podoba mi się. Szacun za ujęcie tylu emocji w krótkim wierszu, ja bym tak nie potrafiłe.

Nie przeszkadza mi litość Marty względem, Draco, właściwie to jest u mnie nawet na plus. Marta w pewnym sensie okazuje litość Draco, ale też się nad nim nie użala (jak to robiła nad sobą), tylko wyciągnęła pomocną dłoń, czego przecież Draco potrzebował.

Smierciojadek dnia 19.10.2014 14:38

Po przeczytaniu byłam pod wrażeniem, ale po zerknięciu na Twój komentarz z wyjaśnieniem zamysłu interpretacyjnego, jestem pod jeszcze większym wrażeniem.

Mnóstwo emocji, specyficzny klimat, trochę nostalgii, zadumy. Świetnie wychodzi Ci poezja, brawo.

Nightybreeze dnia 20.10.2014 21:56

Śliczny wiersz! Naprawdę bardzo mi się podoba. Taki smutny... Tyle tych smętnych przemyśleń. Tyle rozpaczy. Uwielbiam to! Pięknie to ułożyłaś.
Ach jak szkoda mi Draco...

Nieoryginalna dnia 21.10.2014 23:09

Wiersz na pewno ciekawy i warty uwagi, lecz na początku nie zachwycił mnie tak, jak Twoje poprzednie fan ficki. Dopiero potem natknęłam się na Twoje wytłumaczenie utworu w jednym z komentarzy i zrozumiałam, o co Ci naprawdę chodziło pisząc ten wiersz.

Szczerze powiedziawszy, czytając to po raz pierwszy myślałam, że to jakaś jednorazowa akcja między Martą i Draco, być może podczas pojedynku z Potterem w szóstej części. Uderzyło mnie to podobieństwo obydwu bohaterów, które mi uświadomiłaś - dwójka odosobnionych i zamkniętych w sobie uczniów, podoba mi się pomysł, że mogli się znać i przyjaźnić, to w sumie prawdopodobne.

Dziękuję, że w tym wierszu mi to pokazałaś, weny życzę

Xeri dnia 21.10.2014 23:53

Uuuch, ciary przechodzą po plecach, włosy stają dęba, serce przyspiesza. Może to wpływ później pory i senności, ale wiersz zrobił na mnie wrażenie no... spore.
W sumie chyba nie jestem dobra w rozkminach "co autor miał na myśli", ale zdaje się, że potrafię lać wodę (ale ciii).
Faktycznie, to niezbyt mi pasuje do Marty, ani tym bardziej do syrenek. Marta jest w sumie całkiem fajną osobą, filmy popsuły mi jej obraz (scena w łazience prefektów, brr). Wydaje mi się teraz niezbyt inteligentną (ile ona miała lat, kiedy umarła?), niezdolną do takich przemyśleń dziewczynką.

I w sumie teraz nie wiem z jakimi oczami ja zawsze wyobrażałam sobie Draco. Chyba też z niebieskimi, ale nigdy nie przywiązuję wielkiej wagi do szczegółów u bohaterów (czy oczy to taki szczegół?).

Świetny wiersz, podziwiam

Teodora dnia 22.10.2014 13:59

Nieoryginalna - Ależ oni się przecież znali!
W Księciu Półkrwi Marta opowiada Harremu o Draco i to w taki sposób, że wiersz jak najbardziej ma sens. Ona faktycznie go żałowała, współczuła mu. Brakowało jej go skoro szukała go w łazience chłopców.
Wiersz krotki ale bardzo dobry!

Potterhead123 dnia 22.10.2014 14:29

Jestem pod wrażeniem, bo wiersz naprawdę świetny. Jedyne, co mi przeszkadzało to to, że zrobiłaś z Malfoya życiowego "ciamajdę" (?), ofiarę, czy jak to tam nazwać. Ja przynajmniej takie miałam odczucia.

Co do wyboru podmiotu lirycznego, o którego są spory - ja sama napisałam wiersz o Marcie. Jest ostatnio bardzo modna, jak to Ang powiedziała, dlatego nie mam zastrzeżeń.

Jak już mówiłam, jestem pod wrażeniem. Pisz dalej, bo twoje wiersze są świetne!

Penelope dnia 22.10.2014 15:05

Ogólnie uwielbiam Twoje wiersze, są takie... inne i to w dobrym znaczeniu tego słowa

Ten też jest wspaniały, a Twoje wyjaśnienia do niego idealnie do mnie trafiają

Mimo, że wiersz jest krótki ma się wrażenie, że taki właśnie powinien być i niczego mu nie brakuje. No na prawdę gratuluję

Anciol dnia 22.10.2014 17:40

Nie jestem zachwycona. Ogólnie to trochę dorabianie do wiersza historii. Gdyby nie opis nigdy bym nie wpadła o czym on jest, a tak tez nie powinno być.
Popracuj nad formą.

Ishija dnia 22.10.2014 19:29

Anciol w sumie masz trochę racji, bo moje wiersze jednocześnie opisują jakieś historie (jak na przykład w tym o Draco) ale także są silnie związane ze mną, z moimi uczuciami i przeżyciami. Gdy tworze coś zawsze przypomina mi się jakieś ważne dla mnie wydarzenia. Pewnie dlatego masz takie wrażenia, zbyt dużo swoich emocji wkładam w emocje bohaterów.

Mistkey250 dnia 22.10.2014 21:14

Ładnie. Klimatycznie. Nastrojowo. Rymy jako takie niby są. Zgodzę się tutaj, że niepotrzebnie powiedziałaś, że to Marta jest osobą mówiącą. Lepiej byłoby, kiedy podmiot liryczny pozostałby tajemnicą. Wiersz bardzo krótki, ale jak tu dzisiaj zacząłem czytać, to wszystkie takie króciutkie... A szkoda... Ale wróćmy jeszcze do podmiotu lirycznego (Marty). Czytając, nie mogłem wyobrazić sobie, że to jej słowa. Jakoś po prostu... nie pasuje mi to do niej. No.... Ale już nie przedłużając... Zastanawiam się nad PO, a W, ale w sumie... Gdyby tak wykasować tą Martę, to byłoby idealnie, a że ona pojawia się tylko w opisie, to W!

Lapa15 dnia 26.10.2014 21:15

Hm, wiersz mi się podoba, choć jest taki... inny.
Oczywiście, utwór jest krótki. ale nie próbuj pisać dłuższych wierszy, skoro lepiej wychodzą ci krótkie. Ten wiersz jest dla mnie "inny", ponieważ nie jest jakoś strasznie humorystyczny, jest dość poważny, bez większych rymów.
"Niebieskooki chłopcze, ukryj się dobrze" - to zdecydowanie najbardziej mi się podoba z całego wiersza. Jaste takie tajemnicze, bardzo ciekawe.

EmilyWright dnia 03.01.2015 13:28

Ładny wiersz. Choć jest krótki, to taki nastrojowy. Nie zauważyłam zgrzytów. Z czystym sumieniem daję W.

Katherine_Pierce dnia 04.03.2015 09:23

Tak sobie mi podeszła tematyka. Zupełnie nie pasuje mi to do Marty, do tego jakoś tak ciężko mi się to czytało. I zgadzam się z Ang, niepotrzebnie w opisie zaznaczyłaś o kogo chodzi, w sensie, że o Martę. Bo przez to narzucasz coś czytelnikowi... bez tego może dobrałabym sobie kogoś innego i już bardziej by mi podszedł ten wiersz.

Zireael dnia 31.03.2015 16:50

Krótki, zwięzły i na temat. Nie bardzo gustuję w tego typu wierszach, ale tego dziwo mi się podoba. Po pierwsze: oryginalny. Bardzo podoba mi się temat. Nie sądziłam, że Marta może myślec o kimś innym niż o Harrym, a tu proszę

Po drugie: wyobrażenie oczu Draco. Też zawsze go widziałam, jako błękitnookiego

Czekam na więcej!!!

Wioletta dnia 04.08.2016 18:37

tak sobie myślę, myślę i nie bardzo do mnie trafił ten wiersz. po opisie myślałam, ze będzie coś głębokiego, a jednak nie było. to nie było w stylu Marty, jakoś nie grało. wyszło to dosyć średnio, też w mojej głowie miałam niebieskookiego blondyna.

Dodaj komentarz

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

Oceny

Tylko zarejestrowani użytkownicy mogą oceniać zawartość strony
Zaloguj się lub zarejestruj, żeby móc zagłosować.