Non-magicales - Fan Fiction - Harry-Potter.net.pl - Magiczny Świat Harry'ego Pottera

O nie! Ta strona potrzebuje włączonej obsługi języka JavaScript!

Twoja przeglądarka nie obsługuje tego języka lub ma wyłączoną jego obsługę. Włącz wykonywanie kodu JavaScript w swojej przeglądarce internetowej, aby skorzystać ze wszystkich funkcji strony
lub skorzystaj z programu obsługującego język JavaScript, np. Mozilla Firefox, Apple Safari, Opera, Google Chrome lub Windows Internet Explorer w wersji wyższej niż 6.

Non-magicales

Podstawowe informacje:

Autor:

TheWarsaw1920

Gatunek: Poezja

Ograniczenie wiekowe: +13

Przeczytano 2092 razy.

O człowieku, co mu magii brakło

Bohaterowie: własna postać.

Rodzić się słabo,
Umierać gorzej.
Żyć to w ogóle!
Uczyć się chodzić,
Bajek też słuchać.
O elfach, trollach,
Magach pradawnych.
Zaklęcia miotać,
Na miotle latać!
Mówić i czytać.
Liczyć pierdoły,
Sprawdziany pisać.
Dziewczyny gonić,
Przez nie i płakać.

Łazić do pracy,
Gówno zarabiać.
Męczyć się z szefem,
Klątwy nań rzucać.
Debila (w myślach) łoić.
Z Avadą gonić,
Włos z głowy targać.
Po nocach siedzieć,
W południe chrapać.
Żreć co popadnie,
Na wagę stawać,
W lustro spoglądać,
I tylko płakać...

Dziołchę przygruchać,
Potem wy... ekhm.
Potomka spłodzić,
Obrączką wodzić.
Gówniaka niańczyć,
Bajki powiadać.
Do szkoły dawać,
O czarach słuchać.
Potterach, Hogwartach,
Listach, pierdołach.
W matmie pomagać,
Z żoną drzeć koty.
Samemu ostawać,
O dziecko walczyć!
Z sądem przegrywać...

Włosy swe czesać,
Siwe wyrywać.
Gazety czytać,
Czarów unikać!
Lekarza odwiedzać.
Plecy smarować,
Nogi wykładać.
Młodych przekreślać,
Nowości nie zważać.
Miotłą zamiatać.
W szpitalu leżeć,
Ciężko połykać.
Kroplówki wciągać,
Bilbie też czytać.
Księdza przyjmować.
Pottera piętnować!
Stale dziadować.
Na wnuków prychać,
Czasem żałować.
W karetce leżeć,
W sercu czuć drapać.
Już nie oddychać,
Z Bogiem rozmawiać!

Komentarze

Angelina Johnson dnia 12.04.2016 07:33

Wiersz ciekawy, rzadko spotyka się taki, gdzie trzonem jest wymienianie czynności. Początkowo bałam się, że będziesz trochę przynudzał pod koniec, ale nie, cały czas trzymasz poziom. Miejscami bywały zgrzyty, ale i tak podziwiam, że udało Ci się całkiem zgrabnie to wszystko połączyć ;D

Jeżeli chodzi o samą treść, ma ona wydźwięk ironiczny, ale też... smutny. Nie wiem czy to zamierzony efekt, ale tak jest. Niby podmiot liryczny jest "niemagiczny", a więc jest mugolem i wręcz w pewnym momencie czuje do sagi HP niechęć, to jednak magia tego świata cały czas za nim krąży. Jakby nie mógł się od tego uwolnić. Pod koniec jego niechęć osiąga wyżyny i już jawnie piętnuje naszą ukochaną sagę. Przerażające, że to mogłoby być tak naprawdę o każdym, bo opisanych przypadków ludzi jest naprawdę dużo. I nie chodzi mi teraz o stosunek do HP, ale ogólnie o podejście do życia - wieczne niezadowolenie, płacz, żałowanie, ale i tak zero starań by polepszyć swoją sytuację, a potem już tylko śmierć. Brr.

Alette dnia 12.04.2016 16:47

Ciekawy wiersz, nie ma co. Na początku myślałam, że bez rymów wyjdzie słabo... albo że po prostu mi nie będzie się podobał, bo ja najbardziej lubię proste rymowanki, a jednak mim wszystko to było jakieś takie... rytmiczne? Te bezokoliczniki dodaję jakby złości w całość, frustrację.
temat wiersza przemawia do mnie i muszę w sporej części zgodzić się z Ang - podmiot liryczny widać ucieka od tej magii, ale ona ciągle gdzieś z nim jest. Natomiast nie powiedziałabym, że to też jakiś uniwersalny przykład człowieka czy coś, po prostu historia jednego z wielu mugoli. Być może takiego, któremu właśnie w życiu nie wyszło. Bo ja na swojej drodze spotkałam mnóstwo, mówiąc kolokwialnie, "fajnych dziadków".
Mimo to ciekawe ujęcie ; )

Elizabeth_ dnia 13.04.2016 00:28

Nie wiem, co mam myśleć. Jestem rozerwana w decyzji jak ocenić ten wiersz.
Z jednej strony myślę tak:
dobry pomysł, chwilami dobry rytm, niektóre wersy powodują uśmiech.
Z drugiej strony: część wersów mi zgrzyta i jakbym się nie postarała nie mogę tego dobrze przeczytać.

Po kilku kolejnych przeczytaniach dochodzę do wniosku, że sam pomysł i wykonanie są warte nawet kilku niepasujących wersów. Jestem ciekawa następnych Twoich poezji, bo zapowiada się ciekawie.

Erudieth dnia 13.04.2016 17:17

Trudno mi to trzeźwo ocenić, bo nie dość, że wiersz, to jeszcze nietypowy... Szczerze mówiąc, po pierwszych kilku linijkach spodziewałam się czegoś gorszego.

Nie no, generalnie w gruncie rzeczy mi się podobało, bo podobnie jak Ang bałam się, że po prostu zaczniesz przynudzać, ale tego nie zrobiłeś.

Jednak w kilku miejscach coś mi zgrzytało... Także ode mnie PO.

Nedelle dnia 14.04.2016 22:16

Wiersz przypadł mi do gustu, gdyż odzwierciedla moje myśli, gdy widzę ludzi gardzących Harrym Potterem z niewiadomej dla mnie przyczyny, bo zdaję sobie sprawę, że nie każdy lubi klimat fantazyjnych postaci i ich historii, ale na banana, czemu od razu niektórzy pałają do tej serii nienawiścią? Jak dla mnie świetnie to pokazałeś, wiersz jest nietypowy, ale za to bardzo fajny. Na początku pomyslałam sobie: "Kurczaczki, ale to jest długie, pewnie znowu coś nudnego i w ogóle się nie rymującego o słabej jakości", jednak na szczęście moje obawy się nie potwierdziły. Uff. Liczę na kolejne tego typu dzieła spod twojego pióra, a właściwie spod klawiatury

_raven_ dnia 15.04.2016 23:07

Najpierw przeczytałam wiersz i się zastanawiałam, co on u licha robi w potterowych ff

potem przeczytałam tytuł (śliczny opis wiersza!

) i trochę już bardziej, ale w sumie nadal to tak nieszpecjalnie potterowe jest, co? Niby jest jakaś wzmianka o Hogwarcie, czarach, ale mało trochę. Ot, krótka historia życia człowieka. Czy magicznego, czy niemagicznego, to już bez znaczenia, zwykły człowiek. I to nieco dołująca, bo pokazuje, że życie jest tylko jedną wielką nudną bezcelową bieganiną

Co nie zmienia faktu, że sam wiersz mi się podoba, ciekawe spojrzenie, pomysł na wykonanie też. Rytm trochę przypomina mi drugą część "Lokomotywy", szybciutko się czyta, jest dynamika, więc nie ma czasu na znudzenie się treścią. Pięć.

Wioletta dnia 05.08.2016 00:26

wiersz jest dosyć ładny, tego powiedzieć nie można. wyszedł nieźle, ale mnie kompletnie nie zaciekawił. może dlatego, ze przeczytałam dziś ich tyle, ze liczyłam na więcej? a tu tego więcej nie dostałam. nie powiem, ze był zły bo taki nie był, ale dla mnie nie był też dobry. taki o sobie wierszyk.

Katherine_Pierce dnia 26.03.2017 23:30

Hmmm bardzo ciekawy i o dziwo dość oryginalny pomysł. Wykonanie też fajne, chociaż czytałam wiersze, które były lżejsze w odbiorze. Jednak jeśli mam dać ogólną ocenę to jestem na tak i takie mocne PO masz ode mnie.

CoSieDzieje dnia 13.04.2020 14:06

Strasznie... wąski ten wiersz

To taka absolutnie pierwsza reakcja. Druga jest taka, że ciężko mi to wszystko ocenić. Pomysł na opis kogoś niemagicznego? Nietypowy. Streszczenie życia tej osoby w czterech strofach? Też niestandardowo. Tylko, że coś tu nie gra. Rymy? Krótkie wersy? Rytm? Ciężko mi to wskazać.

Ujęcie wszystkich problemów życia w jednym utworze i wskazanie tego jako skutku niechęci do HP to wielki plus i mimo wszystko właśnie to poczucie przeważa w mojej ocenie twojego tekstu.

Dodaj komentarz

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

Oceny

Tylko zarejestrowani użytkownicy mogą oceniać zawartość strony
Zaloguj się lub zarejestruj, żeby móc zagłosować.

Brak ocen. Może czas dodać swoją?

Logowanie

Nie masz jeszcze konta?
Zarejestruj się

Nie możesz się zalogować?
Poproś o nowe hasło

Facebook

Shoutbox

Musisz się zalogować aby wysłać wiadomość.

Wioletta [off]

Pan Śmierci
01.04.2023 22:07

Anastazja Schubert, podwójnie mam Severusa, Lunę, Hagrida i Rona..

monciakund [on]

halo, regulamin!
01.04.2023 21:52

Byłam z koleżanką na spacerze na kopcu kraka i potem wracałyśmy przez Kazimierz na rynek na piechotę. I do siebie też bym dalej szła, ale jednak ten deszcz to przesada

monciakund [on]

halo, regulamin!
01.04.2023 21:51

No właśnie było ładnie, ale teraz pada. A autobusy oczywiście jeżdżą rzadko, bo sobota i wieczór

Anastazja Schubert [on]

Pracownik departamentu
01.04.2023 21:46

Wioletta, dużo masz powtórek?
monciakund, teraz znowu pada? Wyszłam dziś do sklepu i zlało mnie w drodze do domu, ale zdawało mi się, że wieczorem było ładnie.

monciakund [on]