Popioły - Fan Fiction - Harry-Potter.net.pl - Magiczny Świat Harry'ego Pottera

O nie! Ta strona potrzebuje włączonej obsługi języka JavaScript!

Twoja przeglądarka nie obsługuje tego języka lub ma wyłączoną jego obsługę. Włącz wykonywanie kodu JavaScript w swojej przeglądarce internetowej, aby skorzystać ze wszystkich funkcji strony
lub skorzystaj z programu obsługującego język JavaScript, np. Mozilla Firefox, Apple Safari, Opera, Google Chrome lub Windows Internet Explorer w wersji wyższej niż 6.

Popioły

Podstawowe informacje:

Autor:

Ishija

Gatunek: Poezja

Ograniczenie wiekowe: b/o

Przeczytano 2203 razy.

Jakoś nigdy nie mogłam sobie wyobrazić, aby człowiek nie potrafił kochać. Voldemort także mógł poznać kogoś kogo MÓGŁBY obdarzyć uczuciem.

Jakoś nigdy nie mogłam sobie wyobrazić, aby człowiek nie potrafił kochać. Voldemort także mógł poznać kogoś, kogo MÓGŁBY obdarzyć uczuciem. To jeden z tych wierszy, co do których nie mogę się zdecydować czy je uwielbiam czy nienawidzę. Starałam się pisać dłużej, ale to po prostu mi nie wychodzi, nie lubię wymuszonego pisania.

Z tych popiołów już żaden feniks nie powstanie.
Nie zabrzmi pieśń piękna jak kolejne przywitanie.
Jedynie proch i pył opadają powoli na ziemie,
które zdobią martwe ciała obsypane przez kamienie.
Strumienie powolne ciemnej jak wino krwi.
Otwarte szeroko oczy zwrócone do góry.
Jakby błękitne niebo przykryte przez chmury.
Wykrzywiona twarz w bolesnym grymasie.
Wskazująca uczucia jak w moim starym kompasie.
Byłaś wszystkim, co zyskać mogłem, ale nie chciałem.
Tym wszystkim, co tobie i innym odebrałem.

Komentarze

Angelina Johnson dnia 14.09.2014 12:16

Musiałam przenieść opis do tekstu, ponieważ nie zmieściłby się. A po drugie tak chyba wygląda lepiej, opisów niestety wiele osób nie czyta. Mam nadzieję, że to dla Ciebie nie problem. ; )

Lubię wiersze z jakąś historią. Historią pisania. Bardzo się cieszę, że się z nami tym podzieliłaś. Akurat co do długości wierszy nie mamy limitu, wiadomo że wymuszenie często wiąże się ze spadkiem jakości takiej liryki. Ogólnie wiersz mi się podoba, czuć tutaj smutek, przygnębienie... jakby wirowały wokół wszystkie złe uczucia. Jedynie nie podoba mi się wers:

Wskazująca uczucia jak w moim starym kompasie.

Kompas wskazujący uczucia? Jakoś mi to zgrzyta, wygląda na rym totalnie wymuszony do "grymasie". Musisz tego pilnować.

Co do tematu, to sama często się zastanawiałam, czy Tom Riddle (jeszcze nie będąc Voldemortem) kochał kogoś. W końcu każdy pragnie uczuć, a szczególnie skrzywdzone, niechciane przez nikogo dziecko, jakim był Tom. Wydaje mi się, że Rowling trochę byle jak podeszła do zarysowywania niektórych postaci, szczególnie złych charakterów.

Finnigan dnia 14.09.2014 12:22

Jest oryginalny w swojej treści, ale nie oznacza że jest zły, Ang ma trochę racji, że nie przedstawiła niektórych postaci stojących po mrocznej stronie jako zdolnych do cieplejszych uczuć. Ładne słowa użyte w twoim wierszu, fajnie to brzmi jak się czyta. Jestem pod wrażeniem tego utworu.

Nieoryginalna dnia 14.09.2014 13:56

A mi się podoba, i to nawet bardzo. Dobrze, że nie zmuszasz siebie do pisania dłuższych tworów. Krótkie wiersze mogą być lepsze od długich tasiemców, jak to było na przykład w tym przypadku. Treść, nie powiem, trochę odbiega od kanonu, ale specjalnie mi to nie przeszkadza. Może nie uwierzyłam przez tego fan ficka, że Riddle kiedykolwiek potrafił kogoś kochać, ale naprawdę spodobała mi się opowiedziana przez Ciebie historia

Penelope dnia 14.09.2014 14:38

Jestem zszokowana... To jest po prostu Piękne. Brak mi słów... Ten wiersz wywołał we mnie falę uczuć, a to się rzadko zdarza. Potrafisz pięknie dobrać słowa, storczyc klimat i napisać o "czymś", a do tego zachowujesz minimum. Jesteś geniuszem ;]

dobrosia1 dnia 14.09.2014 14:51

Bardzo fajnie! Nie sądziłam, że w tak krótkim tekście można wyrazić tak duże emocje. Serio, łał. Próbowałam parę razy napisać jakiś wiersz, ale twój przekreślił wszystkie moje. Kurczę, zdecydowanie W

Ishija dnia 14.09.2014 14:52

Wow dziękuje wszystkim za miłe słowa

Angelina Johnson oczywiście, że mi nie przeszkadza, właściwie spodziewałam się, że przesadziłam z opisem, ale chciałam dodać moje spostrzeżenia co do tego wiersza. Niestety musze przyznać, że to o kompasie jednak nie brzmi za dobrze, al dopiero jak to wytknęłaś to to zauważyłam.

dobrosia1 zdecydowanie pisz jak najwięcej i chwal się swoimi tworami

Ja kiedyś nie potrafiłam pokazać ludziom swoich wierszy, opowiadań, a nawet rysunków bo byłam przyzwyczajona do obrażania mnie, krytyki moich prac i czasem nawet niszczenia ich (taaak, dzieciaki mogą być okrutne, ale to smutne, że dorośli czasem też). Teraz już od jakiegoś czasu nie wstydze się tego co robie i chociaż czasem ciężko mi przyjąć pochwały to jestem dumna, że nie dałam sobie spokojuz tym co lubie, przez ludzi, którzy nie mogli mnie uszanować.

Ana_Black dnia 14.09.2014 18:54

Piękny wiersz... aż nie wiem co powiedzieć (napisać)... Tematyka naprawdę intrygująca. Może rzeczywiście Voldemort, jeszcze jako Tom Riddle, mógł kogoś darzyć uczuciem, może nie miłością, ale jakimś głębszym. Może byłby nawet w stanie naprawdę kochać, mimo poczęcia pod wpływem eliksiru miłosnego, jeśli Meropa by go wychowała i kochała?

Smierciojadek dnia 16.09.2014 12:27

Naprawdę udany utwór, pełen emocji, ale takich niewymuszonych. Czyta się go z niesamowitą lekkością, zmusza do choć krótkiego zastanowienia się, czy taka miłość mogła w ogóle istnieć. Na pewno nie przekreślałabym takiej hipotezy, Tom Riddle od zawsze był skomplikowaną postacią, więc kto wie. Może kiedyś Rowling co nieco wyjawi na temat młodości Voldemorta i pierwszych Śmierciożerców.

alekskot dnia 20.10.2014 15:41

Ang,a nieprawda ja czytam^^.Wzruszyłam się trochę gdy to czytałam,chociaż jest o Voldemorcie.Moim zdaniem Voldek byłby w stanie kogoś pokochać w końcu obdarzał jakimś uczuciem Nagini.Myślałam też o Bellatriks,w końcu strasznie się wściekł,gdy umarła,ale kochający człowiek by się załamał.Zasługujesz na W .Ten wiersz jest pełen emocji,przy czym pięknie posługujesz się słowami.Po prostu rewelacja!

Katherine_Pierce dnia 21.03.2015 11:09

Nie lubię takiej tematyki

wybacz

ale dla mnie cały urok Voldemorta to to jego bezwzględne zło. I nie, nie chcę aby miał jakiekolwiek uczucia względem kogoś innego. Ale samo wiersz napisany jest okej, dlatego nie czepiam się

Wioletta dnia 04.08.2016 14:33

nie potrafię sobie wyobrazić by Voldemort miał jakieś uczucia inne niż zło, którym był przeżarty. nie lubię czegoś takiego. nie ma sensu szukać w nim jakichś uczuć. lubię Voldemorta takim jakim jest. wiersz nie jest zły, ale nie podoba mi się temat i przesłanie.

Dodaj komentarz

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

Oceny

Tylko zarejestrowani użytkownicy mogą oceniać zawartość strony
Zaloguj się lub zarejestruj, żeby móc zagłosować.