Upojony - Fan Fiction - Harry-Potter.net.pl - Magiczny Świat Harry'ego Pottera

O nie! Ta strona potrzebuje włączonej obsługi języka JavaScript!

Twoja przeglądarka nie obsługuje tego języka lub ma wyłączoną jego obsługę. Włącz wykonywanie kodu JavaScript w swojej przeglądarce internetowej, aby skorzystać ze wszystkich funkcji strony
lub skorzystaj z programu obsługującego język JavaScript, np. Mozilla Firefox, Apple Safari, Opera, Google Chrome lub Windows Internet Explorer w wersji wyższej niż 6.

Upojony

Podstawowe informacje:

Autor:

Alexandra Snape

Gatunek: Poezja

Ograniczenie wiekowe: b/o

Przeczytano 2391 razy.

Tak kończy się wypicie eliksiru miłości :-P

Bohaterowie: Ron Weasley .

Upojony

To było jak grom z jasnego nieba,
Najpierw cisza, potem BUM!
Nagle poczułem czego mi trzeba!
Zniknął szarych dziewczyn tłum.

Była ona... Jak kwiatek pachnąca,
Piękna niczym gwiazda dnia!
Jak płomienie w kominku gorąca,
Tak cudna Romilda ma!

Patrząc na księżyc, marzyłem o niej,
Myśli me błądziły doń.
Ach, jak boleśnie serce me płonie!
wołała mojej duszy toń.

Harry obiecał, że mnie z nią pozna,
Do niej zaprowadzić miał.
Cieszyłem się, że uczuć jej doznam,
Harry mi możliwość dał!

Ale Wybraniec inny miał zamiar,
Niby tonik kojący.
Wypiłem, lecz zamiast nerwów nadmiar,
Miłość moją gaszący!

Znikła Romilda... Miłość wygasła,
Jak bańka rozprysła się.
Po mojej głowie chodziły hasła,
Napojom miłosnym NIE!

Komentarze

Wioletta dnia 06.08.2016 11:54

ogólnie całkiem ciekawy pomysł na wiersz. chyba jeszcze takiego tu nie ma jak dobrze kojarzę. chwilami gubiłam rytm, nie zawsze był rym. był to taki lekki przyjemny wierszyk. całkiem fajnie wyszło. jest dobrze.

Shanti Black dnia 06.08.2016 12:04

Ogólnie dość ciekawe, o eliksirze miłosnym wiersza tu chyba jeszcze nie było, a tym bardziej o Ronie po spożyciu tego eliksiru. Nie pasowały mi rymy w pierwszych dwóch zwrotkach, wydały mi się wymuszone

Ale jest dobrze, czekam na więcej Twoich wierszy.

fuerte dnia 06.08.2016 23:28

Moim zdaniem całkiem zgrabnie napisane. Rymy nie są może wymyślne, ale prostota bardzo często wygrywa nad cudowaniem i tutaj też tak jest. Pomysł też niezły, bo ja osobiście już zapomniałam, że w ogóle był wątek fałszywego zadurzenia się Rona w Romildzie.
Wkradł się jednak błąd, dość widoczny: nie wołał mojej duszy toń, a wołałA.

Ogólnie przyjemnie się czytało, powodzenia!

Alexandra Snape dnia 07.08.2016 11:11

Fuerte, to musiała być literówka, ale dziękuję :-)

Angelina Johnson dnia 07.08.2016 12:30

Dla mnie wierszyk super. I zgadzam się z fuerte, w prostocie jest tu siła! Podoba mi się budowa wiersze, nigdzie nie ucieka rytm, a całość jest skoczna i przyjemna. Chociaż opisy podmiotu lirycznego nie pasują mi do postaci Rona, to można to podciągnąć pod działanie eliksiru miłosnego ;D I podsumowanie jest bardzo pouczające, słuchajmy się Alexandry Snape i mówmy eliksirom miłosnym NIE!

Wilena Romus dnia 07.08.2016 12:35

miałam problem z czytaniem od trzeciej zwrotki. Lubię wiersze, które nie są takie zwykłe, gdzie budowa zaskakuje i autor się tym wszystkim bawi, ale tutaj mi to przeszkadzało. Temat ciekawy, gdyby tylko trochę ten wiersz upłynnić byłoby super, a tak niestety dopiero za trzecim podejściem udało mi się to przeczytać i skupić na treści.
Za to początek muszę pochwalić. szkoda tylko, że dalej było już kulawiej

Alexandra Snape dnia 07.08.2016 18:02

Już mam pomysł na kolejny wiersz, który będzie miał dość nietypową budowę.

Krnabrny dnia 28.04.2018 10:10

Muszę przyznać, że zaskoczył mnie temat tego utworu. Po pierwszej strofie sądziłem, że będzie to wiersz o willi lub pierwszej miłości, twój pomysł nie wpadł mi do głowy. Wiersz dobrze się czyta, no i widać pomysł, a to moim zdaniem bardzo ważne. Użyto ciekawych środków stylistycznych, do mnie trafiły zwłaszcza porównania. No i ciekawe co czuł Ron po zażyciu antidotum, w końcu on chyba wolał Madame Rosmertę w młodości (albo mi źle się coś kojarzy)

Aneta02 dnia 29.04.2018 18:13

Wiersz nawet mi się spodobał. Nie sądziłam, że można go napisać na taki temat

Harry wyszedł na człowieka bez serca, a Ron na głupka. No ale co poradzić.
Czasem rymy tylko przeszkadzają, lecz tutaj ta nie było: bez nich ten wiersz nie brzmiałby tak jak powinien.
Rytm faktycznie trochę się pogubił, ale trening czyni mistrza! Im więcej utwór poetyckich się pisze, tym bardziej zwraca się uwagę na takie szczegóły jak rytm, metrum i całą resztę

Takoizu dnia 17.03.2019 09:31

Na samym początku myślałam, że ten wiersz będzie o Ronie który zakochał się we Fleur. Ale Twój pomysł jest jeszcze lepszy niż to o czym pomyślała, zaskakujący. Wiersz czytało się dobrze, choć trochę nie podoba mi się trzecia zwrotka.
Zostawiam P.

BumSzakalaka dnia 17.03.2019 20:44

Naprawdę dobry kawał wiersza. Podobają mi się rymy, chociaż lekko gdzieniegdzie są naciągane. Nie mniej jednak masz potencjał. I nie jest to pierwsza z brzegu rymowanka, tylko zadatki na piękną poezję haha