Wygnanie - Fan Fiction - Harry-Potter.net.pl - Magiczny Świat Harry'ego Pottera

O nie! Ta strona potrzebuje włączonej obsługi języka JavaScript!

Twoja przeglądarka nie obsługuje tego języka lub ma wyłączoną jego obsługę. Włącz wykonywanie kodu JavaScript w swojej przeglądarce internetowej, aby skorzystać ze wszystkich funkcji strony
lub skorzystaj z programu obsługującego język JavaScript, np. Mozilla Firefox, Apple Safari, Opera, Google Chrome lub Windows Internet Explorer w wersji wyższej niż 6.

Wygnanie

Podstawowe informacje:

Autor:

Talia Filtch

Gatunek: Poezja

Ograniczenie wiekowe: b/o

Przeczytano 1890 razy.

O smutnym, lecz zasłużonym losie Ciemności

Zamilkło wreszcie zło
Nie szczęka z zaklęć oręż
zostało walki pole
ciche
Ostatnim sztychem
pokonano
tych, których się lękano
I płacze ktoś.

Kto te łzy niewidzialne
w konwulsjach roni
nieprzerwanie?
Och
mrokiem się osłonił

Widzisz tę postać skuloną
Chcesz uciekać
Ucieczka obroną
Lecz - po co uciekać?
Postać klęczy. Zwlekasz

Dawny wróg na kolanach
co robić - nie wie i nie płacze
gdyż łez nie zna zło
(Jakże to)?
Cień cienia samotnie rozpacza
W jego sercu zieje rana

Stoisz nieruchomo
A jeśli się poruszy?
Jeśli wstanie i duszę...
Nie wiadomo

Łachmany grozy poznajesz
i dłonie lodowate na wskroś
Puste spojrzenie bez dna
Cóż za nędzna postać ta!
Czy tego się kiedyś bałeś?
Zostały łachmany i coś

Coś bez ciała, bez imienia
bez godności i sensu życia
W końcu wojna to czas przeszły
Duchy wojska zła odeszły
Czas już wracać do ukrycia
bezcelowo, bez wspomnienia

Gdyby chociaż ktoś się zjawił
Ach!
Widzi oczyma duszy
(duszy, której jednak mu brak)
człowieka, którego z sił wysuszy
Wysuszy i urośnie w siłę - i to jak!
Ach! Życie! Życie, wróć!
Lecz towarzyszem tylko strach

Patrzysz wciąż z oddali
Cień blaknie, gdzie słońce
On niby lód, ono gorące

Cień myśli: zapłacą ci, co wygrali!

Zapłacą. Tymczasem ja płacę
lecz nie płaczę
Och. Taką łaską łzy szczerości
Nie dane one "Nikczemności"
Och.

Co robić?
Wokół pusty plac
A ja... A ja jestem sam
Kim jestem?

Nie tworzę...
Nie czuję...
Nie zawaham się przed niczym...
Niszczę życie
Nie mordując przy tym
Podłą sławą okryty
Ślad po mnie - lamentu wycie
Pod maską ciemności skryty
Sam się snuję
Po smutnym dworze
W mym smutnym mieście

Bez przywódcy jestem nikim
bardziej niż kiedykolwiek
Przestaje liczyć się człowiek
Zmieniam nawyki

Nie mam po co niszczyć
Skoro zniszczone Zniszczenie
Łzo! Gdzież Ty, moje zbawienie?
Sen o uczuciu się nie ziści

Pozostanę taki nijaki
Nawet żałować nie potrafię
Odejdę
I nikt nie zauważy
Stop!
Odejść nie mogę!
To tułaczka
Tułaczka na wieki
Bez łez
Ni zamknięcia powieki
To wygnanie
Jestem skazany.
Czy powinienem coś czuć?

Na piasku wyżłobione
słowo mroczne i samotne
Choć jak piasek tak ulotne
To do ziemi przytwierdzone:

DEMENTOR

Komentarze

Scarllet dnia 19.08.2017 17:38

Świetny. Mi się bardzo podoba. Ma swój klimat, trochę taki mroczny.. tajemniczy.. Na początku myślałam, że to wiersz o Voldemordzie. A jak dobrnęłam do końca to się trochę zaskoczyłam

Ale jest świetny Daje PO!

Klaudia Lind dnia 20.08.2017 08:38

Talia, muszę przyznać, że Twoje wiersze są wyjątkowe. Nie są to takie zwykłe rymowanki, jak w piosenkach dla dzieci, gdzie każdy wers jest jakby...na jedno kopyto, nie wiem czy dobrze to tłumaczę. U ciebie każde zdanie wygląda inaczej, jeden wers ma kilka słów, kolejny jedno, znowu kolejny jeszcze inaczej. To mi się bardzo podoba! Nie sposób się nudzić czytając i brzmi to bardzo profesjonalnie

Co do treści, to najpierw myślałam, że chodzi o jakiegoś Śmierciożercę, ale kiedy napisałaś "Zostały łachmany i coś " to domyśliłam się, że to może być o Dementorze

ulka_black_potter dnia 22.08.2017 08:47

Lubię kiedy w wierszach jest takie ciche wołanie jakby o pomoc. Tak interpretuje ten wiersz. Jest taki smutno, ale jednocześnie przyjemnie się go czyta. Skoro w tak młodym wieku piszesz takie fajne rzeczy, to co to będzie później? Tak jak Klaudia, średnio podobają mi się rymowanki, bo zazwyczaj. Mało kto. Potrafi je napisać tak, żeby nie była. To śmieszna historyjka dla dzieci. Tutaj świetnie Ci to wyszło.

Angelina Johnson dnia 30.08.2017 13:49

Ja się przyznam, że dla mnie takie długie wiersze bez rymów są ciężkie do czytania. Naprawdę, nudzi mnie to ;/ Cieszę się, że innym czytelnikom to się podoba, bo głupio byłoby dodawać coś, co dla każdego jest nudne ;D Mnie jednak osobiście takie wiersze męczą. Ciężko mi tutaj znaleźć rytm, czasem mam wrażenie, że te emocje są trochę sztucznie tworzone. I bardzo przeszkadza mi ten dziwny szyk zdań w wersach.

Mimo to szczerze podziwiam, że potrafisz napisać to tak, by praktycznie każdemu się to podobało. Sama nie wiem czy łatwiej pisać bez rymów, ale zachować tą poetyckość, czy jednak wymyślać rymy i reszta jakoś sama się ułoży? ;D

Talia Filtch dnia 30.08.2017 19:07

Dziękuję wszystkim za komentarze!

Scarllet, cieszę się, że udało mi się Ciebie zaskoczyć

Dzięki za miłe słowa.

Klaudia, bardzo mi miło

Starałam się nie zanudzić

Ulka, dzięki

Ciekawa interpretacja.

Angelina, o, tu Cię zaskoczę, gdyż rymy są, tylko w innych miejscach niż można by się spodziewać

Co do rytmu, chciałam pisać z rymami, ale żeby zdania brzmiały trochę, jak wyjęte z opowiadania, wypowiedziane spontanicznie, nie "siekane" rytmem

. Lubię szyk zdań niekonwencjonalny, jednak zrozumiałe, że nie każdemu przypada to do gustu

Nie mniej dziękuję za uwagi, postaram się, aby następny wiersz trzymał się jednego, stałego rytmu (chociaż nie wiem, co z tego wyjdzie, bo mam humanistyczną duszę, która nie cierpi ograniczeń i matematyki

Inna sprawa, że z matmy mam 5/6

). Na najdłuższy komentarz najdłuższa odpowiedź...

Przyjemnie wiedzieć, że komuś jeszcze oprócz rodziny chce się czytać moje wiersze

Natka Potter dnia 31.08.2017 10:10

Merlinie, to jest genialne!

Piszesz po prostu wspaniale i jestem pełna podziwu, że potrafisz stworzyć takie arcydzieło. Cały wiersz brzmi profesjonalnie i cieszę się, że nie jest typową rymowanką, bo to mogłoby zepsuć klimat (chociaż są wiersze rymowane i z klimatem, ale to wcale nie jest łatwe to napisania ;d ). Na tyle wczułam się w tekst, że nie spodziewałam się zakończenia, dopiero gdzieś w połowie. Czekam na Twoje kolejne utwory, bo jak nie, to strzeż się!

Kate09 dnia 28.10.2017 12:35

Czuć w tym wierszu taki mroczny klimat. Idealny dla dementora. Całkiem dobrze, że nie dałaś tu tylu rymów bo bez nich wiersz ma w sobie to coś, tą mroczność, tajemnice. Podoba mi się i powiem szczerze, że zaskoczyło mnie trochę zakończenie ale oczywiście pozytywnie

Alette dnia 18.11.2018 10:24

Bardzo mi się podoba to, w jaki sposób ten wiersz jest napisany. Bardzo zgrabnie stosujesz znaki interpunkcyjne, a to się rzadko zdarza. Czasami ludzie ich unikają albo skupiają się tylko na przecinkach, podczas gdy właśnie te wielokropki, nawiasy, myślniki, wykrzykniki i znaki zapytania tworzą niesamowity klimat. Sprawiłaś, że chciałam ten wiersz przeczytać głośno, a to bardzo duży plus.

Co o treści - na pewno chwalę. Nie wiem, ile jest warta moja pochwała, bo na poezji się nie znam, ale podobało mi się. Nie rozpoznałam tożsamości podmiotu lirycznego, ale potem przeczytałam sobie tekst raz jeszcze już w kontekście końcówki i w taki pogmatwany sposób faktycznie pasuje.

Chyba tyle ode mnie ; )

Dodaj komentarz

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

Oceny

Tylko zarejestrowani użytkownicy mogą oceniać zawartość strony
Zaloguj się lub zarejestruj, żeby móc zagłosować.