Zjadacz Szczęścia - Fan Fiction - Harry-Potter.net.pl

O nie! Ta strona potrzebuje włączonej obsługi języka JavaScript!

Twoja przeglądarka nie obsługuje tego języka lub ma wyłączoną jego obsługę. Włącz wykonywanie kodu JavaScript w swojej przeglądarce internetowej, aby skorzystać ze wszystkich funkcji strony
lub skorzystaj z programu obsługującego język JavaScript, np. Mozilla Firefox, Apple Safari, Opera, Google Chrome lub Windows Internet Explorer w wersji wyższej niż 6.

Zjadacz Szczęścia

Podstawowe informacje:

Autor:

Nedelle

Gatunek: Poezja

Ograniczenie wiekowe: b/o

Przeczytano 1972 razy.

Nie wiadomo kiedy pojawi się największy strach... *Dedykuję wiersz nie tylko wszystkim Puchonom, ale także innym.

Jeszcze niedawno czułem się szczęśliwy,
Wśród życiowej gonitwy.
Uśmiech, to znaczenie było mi kiedyś takie znane,
Teraz jednak jest ono nieosiągalne.

Bo zjawił się on, zjadacz szczęścia,
Który nigdy nikogo nie oszczędza.
Patronusy się na nic nie zdadzą,
Kiedy spotkają wysysającą radość śmierć czarną.

Zakapturzona postać dementora,
Moje życie przepadnie jak zmora.
Kiedyś byłem radosny, teraz czuję jak otacza mnie żal i smutek.
Żegnaj świecie, ponieważ mroczny kosiarz zaraz złoży mi pocałunek!

Dusza opuściła me ciało,
Jednak nie zapomniałem, co się takiego stało.
U wrót nieśmiertelności mojej stanąłem.
A potem zaraz melancholia stała się moim domem.

Komentarze

Angelina Johnson dnia 10.11.2014 22:06

Całkiem niezły wiersz. Można się troszeczkę wczuć, chociaż ja tak całkowicie nie umiałam się mu oddać, ale ja ogólnie mam upośledzone odczuwanie atmosfery w wierszach ;D Fajnie opisane spotkanie z dementorem, takie nieco smutne, ale jednak jakby podmiot liryczny się z tym pogodził. Jedynie, co mi się nie podobało, to jeden błąd. Jeden, ale niedopuszczalny, dlatego zapamiętać musisz: NIE z przymiotnikami piszemy RAZEM!
Wiem, że wszystkie zasady języka polskiego są trudne i jest ich dużo, ale to jest podstawa ;D

Poza tym wiersz udany. Brawo

Jednak popracuj nieco nad rymami, bo nie zawsze ładnie wersy wychodziły oraz nad budowaniem takiej super atmosfery.

A i trochę nie rozumiem czemu patronus nic nie zdziała, ale to chyba chodzi o sam moment pocałunku już, gdy za późno na pomoc zaklęcia?

fuerte dnia 10.11.2014 22:13

Fajnie, w końcu coś naprawdę smutnego, haha. Plus za tematykę, bo jest trochę zapomniana na naszej stronie, co pewnie wynika z wyjątkowej niechęci wszystkich do dementorów.

Jeżeli chodzi o wykonanie, to muszę przyznać, że jest trochę dziwnie. Inwencja inwencją, ale trochę się gubię w tej kombinacji. Z jednej strony mam wrażenie, że ten wiersz wcale nie miał być rymowany, a z drugiej widzę, że starasz się rymy wplatać. I teraz nie wiem, czy po prostu nie mogłaś ich dopasować, czy chciałaś się skupić na przekazie a nie formie, czy wiersz po prostu miał się nie rymować. To pozostaje dla mnie zagadką.

Lapa15 dnia 10.11.2014 22:45

Bardzo ciekawy wiersz. Fajna tematyka, dawno nie czytałam wiersza o dementorach. Ten jest dokładniej o jego pocałunku. Chyba jeszcze nigdy nie czytałam wiersza o buziaczku dementora, a ten mi się spodobał.

Tak jak Fuer, nie wiem, czy miał to być wiersz biały, czy też może rymowany. Dwie pierwsze zwrotki nie mają rymu, ale dwie ostatnie - tak. Nie wszystkie wersy są podobnej długości - jedne są o połowę dłuższe od innych. Jednak to tylko wygląda niezbyt ładnie, bo cały wiersz jest bardzo przyjemny.

Czarna Wdowa dnia 10.11.2014 23:58

Wierz o dementorach ostatnio taki czytałam, ale nie u nas na stronie. Zaintrygował mnie tytuł. I wielki PLUS za niego.
Mi się podobał. Po tytule myślałam i w sumie pierwszej zwrotce myślałam, że się pojawi jakaś taka atmosfera... ale się nie pojawiła. Albo ja jej nie wyczułam. Lekk to tak, ale nie wciągnęła mnie jakoś głebiej.

alekskot dnia 11.11.2014 08:11

Wacham się, bo całkiem mi się podoba, sle go nie rozumiem.Może jestem za mało inteligentna.Mnie też do czytania zachęcił tytuł.
Wyszło dobrze, więc P

Hermiona Justysia dnia 11.11.2014 09:55

Mnie się podoba. Tytuł jest świetny. Bardzo mi się podoba takie określenie dementora.
Co do rymów, raz są, raz ich nie ma, a raz takie troszkę nieudane. Ale wiem, że następnym razem pójdzie lepiej. Nie każdy umie od razu pisac wiersze. T%utaj mi to nie przeszkadza, bo wczułam się w to co czytam.
Ostatnia zwrotka wywołała u mnie ciarki i masz za to wielkiego plusa. Na zachętę dam Ci W

Liliana2194 dnia 11.11.2014 11:30

Mi też wiersz się podoba. Co prawda różnie jest z rymami, raz są, a raz ich nie ma, ale poza tym jest w porządku. Ładnie przedstawiłaś emocje związane z pocałunkiem dementora

Zastanawiałam, czy dać W, czy PO, ale chyba zdecyduję się na W, bo ogólnie wiersz ładnie się prezentuje i to twój pierwszy ;p

Smierciojadek dnia 11.11.2014 11:39

Przede wszystkim moją uwagę zwrócił tytuł i w pierwszym momencie nie wiedziałam, do kogo może się odnosić. Jednakże lektura rozwiała moje wątpliwości i mogę stwierdzić, że to był ciekawy zabieg, mniej banalny niż zatytułowanie utworu "dementor".

Całość ogólnie mi się podoba, tyle że też wyczuwam pewną niekonsekwencję jeśli chodzi o rymy. Choć aż tak mi to nie wadziło, bo jednak przeważają wersy białe - a takie lubię bardziej. Nie podoba mi się jedynie jedno sformułowanie - "Bo zjawił się on, zjadacz szczęścia" - szczególnie to "bo zjawił się on". Wydaję mi się, że to trochę niefortunnie brzmi.

Ale i tak gratulacje za udany wiersz.

Ishija dnia 11.11.2014 13:32

Hmmm, tematyka bardzo mi się podoba. Jednak mimo szczerych chęci nie mogłam przeczytać tego wiersza z płynnością. Jakby w każdej zwrotce coś zgrzytało, ale później znowu zaskakujesz pięknym sformułowaniem i na chwile wszystko jest wspaniale, gdy znów coś mi nie pasuje. Nie potrafię tego dokładnie określić bo za bardzo się na tym nie znam

Myślę, że musisz popracować nie nad rymami, ale nad łączeniem słów. Np. 3 linijki w zwrotce są mniej więcej podobnej długości, a ostatnia nagle wydłuża się i nawet rym nie pomoże, nawet gdyby był dobry.

Mistkey250 dnia 11.11.2014 17:49

Łoooooooł!!! Jestem pod ogroomniastym wrażeniem. Nie wiem jak inni, ale na mnie ten wiersz wywarł ogromne wrażenie. Jak ja kocham takie klimatyczne, nastrojowe wiersze. Jak ja kocham tak się wczuwać. Nie będę ukrywać, że przeważnie najlepszymi wierszami są te smutne, aczkolwiek myślę, że radosne też mogą być fajne. Dobra.. Ja już się nie rozpisuję. W! ++++++

Finnigan dnia 11.11.2014 22:42

Z racji tego, że po temat dementorów sięga niewiele osób, jestem pozytywnie zaskoczony twoją pomysłowością, niewymuszone wersy, i całość jest tak przyjemniej przedstawiona, zupełnie jakby to nie miało takiego mrocznego oddźwięku. Świetnie ci to wyszło.

Penelope dnia 11.11.2014 23:23

Wiersz całkiem niezły, ale nie idealny.

Nie pasuje mi za bardzo nazwa zjadacz szczęścia, jak dla mnie lepiej byłoby użyć tu nazwy dementor. I tak wszyscy wiemy o kim piszesz, jest to oczywiste od samego początku, więc nie za bardzo rozumiem czemu ta zmiana.

Rymy nie do końca poprawne i rytm tez czasem się gubi.

Wybrałaś dość ciekawą tematykę, w wiersz można się wczuć, mimo niedoskonałości. Jak dla mnie to świetny początek, pisz więcej!

Teodora dnia 12.11.2014 15:11

Ciekawa tematyka wiersza.
Co do wykonania - podmiot liryczny jest... zbyt liryczny

Jakieś małe zgrzyty w rytmie, natomiast rymy odpuściłabym tutaj zupełnie. Atmosfera przygnębienia jakoś bardziej mi pasuje do białego wiersza.
Mimo to podoba mi się.

Nieoryginalna dnia 12.11.2014 18:07

Miałam już okazję spojrzeć na ten wiersz, wtedy jednak głównie pod kątem błędów, więc chciałabym też tutaj dodać coś od siebie.

Wiersz jest naprawdę przyzwoity, podoba mi się zarówno tematyka jak i wykonanie. Faktycznie, w niektórych zwrotkach jest rym a w niektórych nie ma, co jest do poprawy, jednak mi nie przeszkadzało to w czytaniu wiersza. Trafnie opisałaś emocje towarzyszące osobie, która zostaje pocałowana przez dementora. I plus za tytuł, bardzo mi się spodobał i zaciekawił jeszcze, gdy ten fan fick wisiał u nas na forum

dobrosia1 dnia 12.11.2014 19:28

Git, git, gites. Podobało mi się, wprowadziłaś taką nostalgię. Z początku mnie nie oświeciło i nawet tytuł mi niczego o treści nie powiedział

Jednak pacnęłam się w czoło

Ładnie dobrane słowa i rymy, brak powtórzeń co w wierszach jest trudne. Brawo!

Ana_Black dnia 13.11.2014 13:38

Pierwszy raz czytam wiersz o dementorach i ogólnie o pocałunku dementora. Ładnie napisany, da się czuć ponury klimat. Szkoda tylko, że w niektórych miejscach brak rymów. No i jakby wersy były równe, to by ładniej wyglądało.

ania potter dnia 13.11.2014 13:57

Tak naprawdę zgadzm się z Aną.

Wiesz, tu jest rym, tu nie ma... Troszkę bałaganu jest w tym wierszu.

No i jeszcze ,,nie" z czasownikami piszemy osobno, a ,,nie" z przymiotnikami razem!

Ogólnie to tak jak Ana pierwszy raz czytałam wiersz o pocałunku dementora i trochę mi zaimponował.

Wiersz jednak zasługuję na W!

Najpoten dnia 07.12.2014 19:04

Czytałam już wcześniej. Powiem że bardzo dobry. Oryginalna tematyka. Oprócz drobnych błędów, nic nie zauważyłam. Ponury klimat jak najbardziej mi odpowiada.

Nedelle dnia 21.12.2014 16:38

Jedynie, co mi się nie podobało, to jeden błąd. Jeden, ale niedopuszczalny, dlatego zapamiętać musisz: NIE z przymiotnikami piszemy RAZEM!

No i jeszcze ,,nie" z czasownikami piszemy osobno, a ,,nie" z przymiotnikami razem!

Ha ha, no tak. Przepraszam, zawsze miałam z tym mały problem. (Kaaaaaaaaaaamyyyyyyyyyyyk!)
Jej, nie wiedziałam, że te wypociny mogą się komukolwiek spodobać. Dziękuję za miłe komentarze. Ach, jeszcze jedno: fajnie, że spodobał się większości tytuł.

EmilyWright dnia 02.01.2015 19:47

Fajne określenie dementora w tytule. Gratuluję fajnego wiersza. Taki lekko dołujący, ale zakładam, że o to ci właśnie chodziło, bo w końcu spotkanie z dementorem nie jest niczym przyjemnym.

Daję W i życzę weny.

Katherine_Pierce dnia 04.03.2015 09:10

Wiersz fajny, ale jakoś mnie nie powalił. Nie potrafiłam się w niego wczuć i nie czytało mi się go jakoś płynnie. Jednak ma on to co lubię, czyli tą melancholię, więc na plus całość.

Sam Quest dnia 23.11.2015 14:50

Ten wiersz jest przyzwoity. Ani dobry ani zły. Wyśrodkowany, ale zmierzający w stronę dobry.
Trochę miałam problem by się wczuć w ten utwór. A wiesz dlaczego? Bo na samym początku sobie pomyślałam Allejuja! Mamy wiersz, a nie rymowanke. A im dalej tym zaczynasz próbować rymować, mam takie wrażenie, trochę to na siłę są rymy.
A teraz orędzie wiersz NIE musi być rymowany, rytmika jest ważna, ale rymy nie są konieczne, ja sama ich nie lubię. Szczególnie takich na siłę. Ale bez rymów jest trudniej by to było wierszem. To fakt.

Bardzo spodobał mi sięTytuł, jest taki wieloznaczny i niejednowymiarowy

Bravo!

Hermionka78 dnia 23.11.2015 15:23

Tutuł bardzo pasuję do całego wiersza, tytuł podoba mi się, i to bardzo. Wczułam się tutaj jak bym to ja była w tym wierszu. Wiersz jest bardzo bardzo przyzwoity. Brawo Klusko

batalion_88 dnia 28.06.2016 22:11

Na samym początku pragnę zaznaczyć, że ja nie znam się kompletnie na poezji. Dlatego w moim komentarzu zabraknie jakichkolwiek "technicznych aspektów" utworu. Skupię się na osobistych odczuciach. Mi wiersz bardzo się podobał. Czytało go się przyjemnie, ale też z pewną refleksją i takim wewnętrznym smutkiem, może nawet uczuciem otaczającego świat zła, braku nadziei. Tytuł według mnie idealny, trudno chyba o lepszy, który dotyczyłby strażników Azkabanu. Treść jak wspomniałem przejmująca, wczułem się w to, więc ode mnie W!

Wioletta dnia 04.08.2016 18:55

nie był lekki, ani przyjemny. wcale sie w niego nie wczułam co lubię robic. brakowało mi rymów. wszystko takie. niby mroczne, ale nie przerażające. nie wywarło na mnie to żadnych uczuć. tak troche słabo.

Dodaj komentarz

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

Oceny

Tylko zarejestrowani użytkownicy mogą oceniać zawartość strony
Zaloguj się lub zarejestruj, żeby móc zagłosować.