Zastanawialiście się kiedyś, co czuje niegdyś wolny człowiek, który rozpoczynając swoją wędrówkę w zniewoleniu, kończy ją zamknięty w przeszłości? Syriusz Black nienawidził swojego domu, a raczej budynku, który musiał tak zwać. Każdy detal, każde wyżłobienie w bogato zdobionej poręczy na wąskich schodach przypominało mu o doświadczonym bólu. Ileż to razy próbował się jej chwycić, kiedy matka umyślnie pchnęła go w przypływie pogardy, gdy nieświadomy jej obecności stawiał krok na najwyższym schodku?
Każda ściana w domu przywoływała na myśl kłótnie i czas, w którym zwijał się z bólu, gdy jego głowa uderzyła o twardą tapetę. Dlaczego najczęściej był to rodowy gobelin?
Każdy kąt, mebel, okno… Wszystko wiązało się z nieprzyjemnymi wspomnieniami.

A teraz on kazał mu tu siedzieć. Pozbawiony jakichkolwiek emocji Syriusz wpatrywał się w swoje ręce splecione na zakurzonym, drewnianym stole. Ogień tlił się w kuchennym kominku, rzucając nikłą poświatę na pomieszczenie. Mężczyzna powinien być rozgoryczony, wściekły, lecz póki co był zrezygnowany i pozbawiony nadziei.

Jego życie składało się tylko z dwóch etapów, tych bolesnych i mniej bolesnych. Wolność i zamknięcie; tylko to potrafił dostrzec wychudzony czarodziej o zapadniętych oczach. Jego głowę momentalnie zalała fala wspomnień i tęsknot... Ale czy miał za czym tęsknić?

Pierwsze było zniewolenie. Można by pomyśleć, że po narodzinach człowiek staje się wolny, lecz wraz z okresem dorastania chłopak przekonał się, że w jego przypadku wcale tak nie jest. Wciąż kontrolowany i zmuszany przez matkę, jak i uległego jej męża do odczuwania chluby dotyczącej ich czystej krwi, nie potrafił cieszyć się wartością, którą inni mogli nazywać rodziną. Zniewolony w rodowych przekonaniach i swoim zmąconym umyśle... Syriuszu, jak udało ci się przetrwać?

Potem nastąpiła wolność, pierwsze przyjaźnie i imitacje miłości. Czas, w którym szalony błysk w oku przywodzącego na myśl czekoladę zwiastował zabawę i kłopoty, a pełnia księżyca oznaczała niebezpieczeństwo, ale i jednocześnie dziką wolność i możliwość nieograniczonego biegu, gdy nikt nie mógł cię zatrzymać. Lata, podczas których Hogwart stał się prawdziwym domem, pełnym zabaw. Wielkie uczty, ciągnące się jak karmelowe batoniki sprzedawane w pociągu lekcje historii magii czy pozbawione większego sensu zajęcia wróżbiarstwa prowadzone przez profesor Trelawney stały się codziennością, w której warto było funkcjonować... Syriuszu, dlaczego się nie uśmiechasz?

Potem rzeczywistość okazała się straszliwa. Wspomnienia ukazują dementorów, cień spośród piekieł sunie się w jego stronę, lecz dlaczego jest zimny, skoro z otchłani pochodzi? Ciemność nadchodzi wraz z każdym wspomnieniem...



Syriuszu, dlaczego płaczesz?

Tylko zarejestrowani użytkownicy mogą oceniać zawartość strony
Zaloguj się lub zarejestruj, żeby móc zagłosować.

Brak ocen. Może czas dodać swoją?