Rozdziały: [1].

Obudziłam się bardzo wcześnie, wyskoczyłam z łóżka i podbiegłam do szafy, aby się ubrać. Bardzo dobrze wiedziałam którego dzisiaj. 31 sierpnia, przeddzień wyjazdu do Hogwartu, oraz urodziny mojego starszego brata Albusa. Już ubrana, wyszłam na palcach z pokoju i zeszłam na dół do kuchni. Gdy schodziłam po drewnianych schodach, zaskrzypiały deski na półpiętrze. Przestraszyłam się, że kogoś tym zbudzę, ale o dziwo na dole spotkałam Albusa. Był w szlafroku i kierował się w stronę schodów. Stanęłam przed nim z promiennym uśmiechem.

- Wszystkiego najlepszego! - powiedziałam, zbyt głośno.

- Dzięki. - uśmiechnął się do mnie równie promiennie co ja sama.

- Wow, kończysz dziś 13 lat. Przepraszam, że nie mam teraz prezentu, ale jest schowany na górze, a ja się ciebie tu nie spodziewałam.

- Nic nie szkodzi. A czemu tak wcześnie wstałaś? - zdziwił się.

- Przecież jutro jadę do Hogwartu! Całą noc nie spałam. Jak myślisz, do jakiego domu trafię?

- Hm, do Slytherinu byś się nie nadawała, ale pasowałabyś do Gryffindoru, tak jak mama. Tyle razy już ci to mówiliśmy.

- Masz rację, zawsze mi babcia Molly powtarza, że jestem do niej bardzo podobna. Wiem, że mi to cały czas powtarzacie, ale nie potrafię o tym nie myśleć. - zasmuciłam się.

- Nie przejmuj się, każdy tak miał. Tak jak mówiłaś, jesteś podobna do mamy, nie ma czym się przejmować. - pocieszył mnie, klepiąc mnie po ramieniu.

- A mam pytanie, no bo pamiętasz jak ty pierwszy raz jechałeś do Hogwartu?

- No tak, o co chodzi?

- No bo ty jak jechałeś, to byłeś w przedziale razem z Rose i Jamesem - powiedziałam nieśmiało. - A ja będę miała tylko Hugo w swoim przedziale, bo przecież ty teraz przyjaźnisz się z Rose i Scorpiusem, a ja nikogo nie znam. A James na pewno pójdzie do swoich kolegów.

- Lily, to jest Hogwart, tam zawsze szybko znajdziesz przyjaciół. Rozmawiałem z Rose i ustaliliśmy, że będziemy w waszym przedziale. Nie martw się o nic.

- Naprawdę? A co na to Scorpius?

- Zgodził się, oczywiście.

- Jeju, to super. Chcę cię o coś jeszcze zapytać, ale już ze szczęścia zapomniałam.

- Jak ci się przypomni to pytaj. I tak już wszystko ci mówiłem. Tak jak mama, tato i James.

- A to prawda co mówił James, że McGonagall ma nie być już dyrektorem?

- Lily, czy ty do tej pory się nie nauczyłaś, że nie wolno ufać dla Jamesa? - powiedział znużony Albus. - To jest wyssane z palca, próbuje cię tylko nastraszyć, mi też opowiadał nie stworzone bujdy o Hogwarcie.

Odetchnęłam z ulgą. Bałam się, że jak będzie nowy dyrektor, to będzie jakimś groźnym i oschłym człowiekiem.

- No tak. Jeszcze raz wszystkiego najlepszego Al!

- Dzięki.

Minęłam go i podeszłam do stołu aby nalać sobie soku. Albus już uciekł na górę, więc zostałam sama. Byłam ciekawa kiedy wstaną rodzice. To oni trzymali prezenty dla Albusa. Razem z mamą przygotowałyśmy mu wiele słodkości. Wiem, że tato kupił mu jakąś książkę, ale co kupił lub przygotował mu James, nie miałam pojęcia. Ale wiem, że nie jest to coś miłego. W zeszłym roku, James dał dla Albusa skrzynkę, w której był bogin. Biedy Al, nie wiedział co to i jak go pokonać, do akcji wkroczył tato, a dla Jamesa oberwało się sprzątaniem i gotowaniem z mamą. Zazwyczaj to ja jej pomagam, a mama wciąż mi powtarza, że ona to samo robiła ze swoją matką, a moją babcią Molly. Nie wiedziałam co robić, więc pobiegłam do pokoju Albusa.

- Al? Mogłabym zadać ci jeszcze kilka pytań? - zapytałam na progu sypialni.

- Oczywiście.

- Dzięki. - uśmiechnęłam się do niego, po czym usiadłam obok na jego łóżku.

- Jakie pytanie chcesz mi zadać?

- Konkretnie nie wiem, chciałam jakąś zająć czas i dowiedzieć się więcej o Hogwarcie, opowiedz mi coś.

- Ty i tak już dużo wiesz, ale okej. No więc Hogwart skrywa w sobie wiele tajemnic, których chyba nigdy nikt wszystkich nie poznał.

- A tato? A dziadek? A James? A wujek George? Tyle osób... - przerwałam mu.

- Tato odkrył dosyć sporo, podobnie jak wujek George, o dziadku wiemy nie wiele, a James to psotniś i kawalarz, on nie wie za dużo o Hogwarcie.

- Ach, no dobrze, opowiedz mi o nauczycielach. - powiedziałam lekko zażenowana.

- Chyba najbardziej wredną osobą pracującą w Hogwarcie jest pani Thomson. - zaczął, robiąc duże oczy. - Wrzeszczy jak opętana, wsadza szlabany za byle co, jest bardzo sroga, zadaje mnóstwo prac domowych i robi wiele innych okropnych rzeczy. Najlepsi nauczyciele to Hagrid, od opieki nad magicznymi zwierzętami oraz Neville.

- A kto uczy obrony przed czarną magią?

- Odkąd tato pokonał Voldermorta, klątwa została zdjęta i przez całe dwa lata, co do tej pory się uczyłem w Hogwarcie, uczy Rupert Morrison, fajny profesor. - rzekł Al. - Lubi sobie pożartować, ale lubi też dobrze zadać pracę domową. O kim chcesz jeszcze wiedzieć?

Cieszyłam się, że większość nauczycieli jest normalna. Ale wciąż bałam się, że będzie źle, że na pewno ktoś zacznie mi dokuczać, albo sama nie poradzę sobie w szkolę. Magia wcale nie musi być prosta.

- O nikim, chyba już wiem bardzo dużo. Dziękuję. Al, przecież ty w tym roku będziesz mógł jeździć do Hogsmade! Proszę cię, kupuj mi zawsze te fasolki wszystkich smaków!

- Okej, Lily. Jestem pewien, że do czasu pierwszego wypadu do Hogsmeade, ty już będziesz miała ich dość. - zaśmiał się krótko.
- Nie wiem, myślę, że nie. One są takie dobre! - rozmarzyłam się. - Pamiętam jak przysłałeś mi paczkę na moje urodziny. Od tamtej pory je uwielbiam.

- To był pomysł Rose, ale jestem jej wdzięczny.

- Co dostałeś od Scorpiusa? Musiała już do ciebie przylecieć jego sowa.

- Jeszcze jej nie było. - uciął.

- Och, okej. A która jest w ogóle godzina?

- Hm, za kwadrans ósma.

I wtedy jak na zawołanie, było słychać naszą mamę która szurała kapciami, albo schodząc na dół, albo idąc do łazienki.

- Mam nadzieję, że James nic mi nie przygotował. I że będzie spał, tak długo jak zawsze.

Zachichotałam.

- Oby.

Po chwili ktoś zapukał do pokoju.

- Proszę! - rzucił Al.

Do pokoju wszedł tato. Był w szlafroku i miał zaspane oczy, ale na nasz widok się rozpromienił, więc nie było tego już widać.

- Wszystkiego najlepszego synu! - rzekł, podszedł do Albusa i go czule przytulił.

- Dzięki, tato.

- Zejdź zaraz na dół, dobrze?

- Dobrze.

- A ty Lily, jesteś potrzebna mamie.

Uśmiechnęłam się ciepło do taty i zbiegłam na dół pomóc mamię. Wyczarowałyśmy Albusowi tort, a tato zniósł wszystkie prezenty. Do okna w kuchni zapukały dwie sowy, a ja je wpuściłam. Jedna wylądowała na blacie kuchennym, przed mamą, a druga chciała pofrunąć na górę, ale w porę złapał ją James, a potem zabrał jej pakunek i położył obok innych prezentów.

- To list od Hermiony, wpadną do nas o dwunastej. - odezwała się mama.

- Świetnie. - mruknął tato. - Al, chodź na dół!

Mama jednym machnięciem różdżki zapaliła świeczki na torcie. James cały promieniał. A mnie zaczął boleć brzuch, i byłam pewna, że z nerwów przed jutrem.

Albus zszedł bardzo szybko do nas, a my zaśpiewaliśmy mu sto lat. Gdy zdmuchiwał świeczki, miał trudności, bo każda co chwilę od nowa się zapalała. I widać było, że to robota Jamesa. Al odpakował prezenty i dziękował wszystkim którzy mu dany prezent kupili bądź zrobili.

Kilka godzin później, gdy przyjechał wujek Ron, ciocia Hermiona, Hugo i Rose, powtórzyło się wszystko od nowa. Potem mama podała obiad, który zjedliśmy wszyscy, a podczas jego jedzenia wszyscy nam opowiadali o Hogwarcie. I w taki sposób spędziliśmy cały dzień. A gdy wujek, ciocia, Rose i Hugo odjechali, był czas na mycie i kładzenie się spać. Gdy ja położyłam się do łóżka i już zgasiłam światło, do mojej sypialni weszli rodzice.

- Śpisz? - odezwała się czule mama.

- Nie. - odpowiedziałam cicho, aby ukryć stres.

Mama zapaliła lampkę i przysunęła sobie krzesło obok mojego łóżka, a tato usiadł mi w nogach.

- Lily, wiemy jak bardzo się stresujesz nad jutrzejszym dniem, ale pamiętaj, że tyle lat na to czekałaś i w końcu pojedziesz do Hogwartu, aby uczyć się magii. - powiedział tato, patrząc mi prosto w oczy. - Nie ma się czego bać, zobacz. Ja z mamą też tam uczęszczaliśmy i przeżywaliśmy przygody, tak samo teraz James i Albus. A teraz przyszedł czas na ciebie.

Przełknęłam głośno ślinę.

- Ja to wszystko wiem, ale to nie zmienia faktu, że się denerwuję.

- To zrozumiałe, córeczko. Każdy się denerwował i będzie denerwował. My chcemy cię tylko wesprzeć - znów powiedziała czułym głosem mama i pogłaskała mnie po głowie.

- Mamo, tato, ale teraz ja będę w Hogwarcie i będziemy się widywać tylko na święta bożego narodzenia, oraz na święta wielkanocne.- zasmuciłam się.

- To nic kochanie, będziemy do ciebie pisać listy. Zobacz, twoi bracia jakoś wytrzymali, ty też wytrzymasz.

Ziewnęłam mimowolnie.

- Kocham was, bardzo.

- My ciebie też bardzo kochamy. - odpowiedzieli chórem rodzice. - Będziemy za tobą tęsknić.

- Ja za wami też.

- A teraz śpij kochanie, jutro przecież masz wielki dzień.

- A jak myślicie? Do jakiego domu się dostanę?

- Uważamy, że do Gryffinodoru. Jesteś idealną gryfonką.

Uśmiechnęłam się do nich.

- Dobranoc kochanie. Słodkich magicznych snów.

I ucałowali mnie w czoło, zgasili światło i wyszli. A ja pogrążyłam się w głęboki sen.

Tylko zarejestrowani użytkownicy mogą oceniać zawartość strony
Zaloguj się lub zarejestruj, żeby móc zagłosować.