Percival Wulfryk Brian Dumbledore, urodzony prawdopodobnie w roku 1881, jeden z najwybitniejszych absolwentów Szkoły Magii i Czarodziejstwa w Hogwarcie. Jego rodzice (Kendra i Percival) byli czarodziejami, posiadał dwójkę rodzeństwa: Abefortha, oraz Ariadnę. Już od chwili przekroczenia progów szkoły w Hogwarcie Dumbledore został uznany za geniusza zarówno przez nauczycieli jak i kolegów ze szkoły. Uzdolniony czarodziej i teoretyk magii, ukończył Hogwart z wyróżnieniem i najlepszymi ocenami. Wróżono mu świetlaną przyszłość, sam chciał rozwijać się podróżując po świecie. Zaraz po ukończeniu Hogwartu planował podróż razem ze swoim przyjacielem Elphiasem Doge, jednak nagła śmierć matki przekreśliła te plany, Albus musiał pozostać w domu zajmując stanowisko głowy rodziny (jego ojciec został zamknięty w Azkabanie za "wymierzenie sprawiedliwości" mugolskim chłopcom, którzy doprowadzili do załamania psychicznego, oraz zahamowania rozwoju umiejętności magicznych siostry Albusa - Ariadny). Podczas przymusowego pobytu w domu rodzinnym w Dolinie Godryka, poznał innego wybitnie utalentowanego młodego czarodzieja - krewniaka bliskiej sąsiadki i przyjaciółki rodziny Bathildy Bagshot. Znajomość z Gellertem Grindelwaldem - bo o nim mowa doprowadziła dwójkę młodych czarodziejów do ułożenia pewnego planu - przejęcia władzy czarodziejów nad mugolami "dla większego dobra".

Właśnie w tym okresie młody Dumbledore ze swoim przyjacielem podjęli się również zadania odnalezienia i wykorzystania trzech potężnych artefaktów magicznych - Insygniów Śmierci, które miały zapewnić posiadającej je osobie władzę nad śmiercią. Przyjaźń Albusa i Gellerta skończyła się wraz z zagadkową śmiercią Ariadny - Dumbledore nigdy nie dowiedział się czy jego siostra zginęła z jego własnej ręki, ręki Grindelwalda, czy może zabiła się w amoku, będąc pod wpływem uwięzionych w niej zdolności magicznych. Jednak Dumbledore nie porzucił marzenia o zdobyciu Insygniów Śmierci, jeszcze przez wiele lat poszukiwał ich po świecie. Udało mu się odnaleźć wszystkie trzy Insygnia, lecz nie jednocześnie. Jedynie jedno z nich służyło mu przez długi czas - Czarna Różdżka, którą zdobył w potyczce z Grindelwaldem.

Tymczasem sława Dumbledore'a rosła wśród brytyjskich czarodziejów - prefekt naczelny Hogwartu, zdobywca Nagrody Barnabusa Finkleya za wybitne osiągnięcia w rzucaniu zaklęć, reprezentant brytyjskiej młodzieży w Wizengamocie, zdobywca złotego medalu podczas Międzynarodowej Konferencji Alchemików w Kairze - był idealnym kandydatem na jak najszybsze objęcie wysokiego stanowiska w Ministerstwie Magii, a w nieco starszym wieku nawet do objęcia urzędu Ministra Magii. Dumbledore jednak zawsze odrzucał takie wyróżnienia i zaszczyty; sam wielokrotnie powtarzał, że największym wyróżnieniem dla niego jest umieszczenie jego podobizny w talii kart kolekcjonerskich, które można znaleźć w opakowaniu czekoladowych żab. Mimo to z biegiem lat Dumbledore objął stanowisko Wielkiego Niezależnego w Wizengamocie - było to efektem konfrontacji do której doszło pomiędzy nim, a jego byłym przyjacielem Grindelwaldem w roku 1945, podczas której Dumbledore położył kres terrorowi coraz szerzej rozsiewanemu przez czarnoksiężnika.

Dumbledore zasłynął także jako "czarodziejski naukowiec" teoretyk magii, odkrył dwanaście sposobów wykorzystania smoczej krwi, znane były także jego prace alchemiczne napisane razem z Nicolasem Flamelem, jedynym znanym twórcą i posiadaczem Kamienia Filozofów - pożądanej przez wielu legendarnej alchemicznej substancji, pozwalającej jej posiadaczowi wytwarzać eliksir życia, oraz przemieniać inne metale w złoto. Sam Dumbledore był również twórcą wielu mniej lub bardziej znanych magicznych przedmiotów i urządzeń, jak np. wygaszasz pozwalający w razie potrzeby "odbierać" światło lampom, i później na powrót je im "oddawać". Posiadał także wyjątkowe magiczne stworzenie - feniksa Faweksa (feniks był także patronusem Dumbledore'a).

Jednak Dumbledore za swoje najważniejsze powołanie uważał dzielenie się swoją wiedzą i doświadczeniem z młodymi czarodziejami, dlatego też wkrótce został nauczyciele w Szkole Magii i Czarodziejstwa. Na magicznej uczelni wykładał jeden z najtrudniejszych przedmiotów - transmutację. Po latach pracy na stanowisku nauczyciela objął posadę dyrektora szkoły, co jedni uważali za największe błogosławieństwo, jakie mogło magiczną uczelnię spotkać, inni za przekleństwo i nieszczęście dla szkoły - Dumbledore był zwolennikiem przyjmowania do szkoły mugolaków - dzieci z rodzin niemagicznych, (co szybko zaowocowało nadaniem mu przydomku "idola mugoli i szlam") - a jeszcze inni za marnotrawstwo - tak utalentowany czarodziej mógł się wykazywać w innych dziedzinach życia społeczności czarodziejskiej.

W okresie tyranii i pierwszej wojny z Lordem Voldemortem Dumbledore powołał do życia Zakon Feniksa - stowarzyszenie na wzór Ruchu Oporu - mające za zadanie przeciwstawiać się i walczyć z szerzącym się terrorem i uniemożliwić przejęcie władzy nad światem czarodziejów Czarnemu Panu. Działanie Zakonu zostało zawieszone wraz ze zniknięciem Voldemorta w nocy, w której zginęli Potterowie. Dumbledore tymczasem obrał sobie nowy cel działania - objęcie protektoratu nad chłopcem, który nieświadomie przyczynił się do załamania mocy Voldemorta i który - o czym wiedział tylko Dumbledore - został naznaczony do ostatecznego pokonania Czarnego Pana.

Wkrótce po powrocie Voldemorta Dumbledore wznowił działalność Zakonu Feniksa, sam był jedyną osobą przed którą Voldemort odczuwał jakikolwiek respekt, to właśnie jemu udało się odkryć największą tajemnicę i źródło nieśmiertelności Czarnego Pana - istnienie horkruksów. Przez lata spędzone na poszukiwaniu źródeł mogących dostarczyć wiadomości na temat życia Toma Riddle'a dyrektorowi Hogwartu udało się zlokalizować i zniszczyć jednego z horkruksów, oraz zdobyć wiele informacji na temat postaci i ewentualnej lokalizacji pozostałych. Wiedząc, że zbliża się czas jego śmierci, podzielił się tymi informacjami z Harrym Potterem, chłopcem mającym w przyszłości pokonać Lorda Voldemorta. Zabrał również Harry'ego w ostatnią podróż w swoim życiu - na poszukiwanie jednego z horkruksów do jaskini nad brzegiem morza.
Dumbledore'owi udało się nawet zaplanować własną śmierć - wymógł obietnicę na Severusie Snape, że ten zabije go w odpowiednim momencie - jak się później okazało moment ten nastąpił po powrocie z wyprawy do jaskini nad morze, wtedy, gdy zwolennicy Lorda Voldemorta zaatakowali szkołę Dumbledore'a. Największy dyrektor Hogwartu został pochowany w białym marmurowym grobowcu na terenie szkolnych błoni. Jego następcą na stanowisku dyrektora Hogwartu została Minerva McGonagall.