Zadziwiające jest to, że jeszcze nikt nie napisał artykułu bądź recenzji (na tej stronie) na temat jednego z dzieł J.K Rowling, który ma wpływ na zrozumienie magicznego świata w oczach ''mugoli'' :)

Kilka kwestii technicznych:
Tytuł: "Baśnie Barda Beedle'a"
Tytuł oryginału: "The Tales of Beedle the Bard"
Autor: J.K. Rowling
Tłumacz: Andrzej Polkowski
Ilustracje: J.K Rowling
Wydawnictwo: Media Rodzina (2008)


Książka zawiera opowiadania:
1. Czarodziej i skaczący garnek
2. Fontanna Szczęśliwego Losu
3. Włochate serce czarodzieja
4. Czara Mara i jej gdaczący pieniek
5. Opowieść o trzech braciach

Mam wątpliwości czy interpretować poszczególne opowiadania, tak więc zajmę się tylko ich streszczeniem.

1. Czarodziej i skaczący garnek
Pierwsza baśń opowiada o ojcu i synu, który jednocześnie pełni główną rolę w opowiadaniu. Ojciec był czarodziejem w podeszłym wieku, od zawsze starał się wykorzystywać swoje magiczne umiejętności dla celów leczniczych i takich, które pomagały by innym ludziom. Nie było tajemnicą, że starszy czarownik szanował ''mugoli'', chętnie pomagał im w ich problemach związanych z chorobami i nie tylko. Aby leczyć ludzi korzystał z magicznego garnka, który w razie potrzeby przygotowywał najróżniejsze mikstury i rozwiązania kłopotów. Syn starego czarodzieja był jego przeciwieństwem, nie pałał on życzliwością ''mugoli'', nie chciał mieć z nimi zupełnie nic wspólnego. Po śmierci ojca nic się nie zmieniło. W spadku pozostał mu leczniczy garnek, lecz ten niechętnie chciał dzielić się nim z kimkolwiek, prawdę mówiąc nie miał zamiaru go w cale używać. Po śmierci starego czarownika do domu jego syna co jakiś czas zgłaszali się zrozpaczeni ludzie szukający pomocy, byli pewni, że syn uzdrowiciela będzie kontynuował jego pomoc, tak się jednak nie stało. Wkrótce potem, kiedy odmówił pomocy magiczny garnek zaczął się buntować, ponieważ był stworzony do tego aby pomagać innym. W ramach buntu garnek zaczął skakać na swojej nóżce wydając przy tym dźwięk, którego nikt nie potrafił by znieść, jakby tego było mało skaczącego garnka w żaden sposób nie można było się pozbyć, tak więc nie pomogły żadne zaklęcia. Zrozpaczony czarodziej w końcu musiał naprawić swoje błędy i udzielić pomocy. I tak syn poszedł w ślady dobroczynnego ojca, w obawie przed garnkiem i jego protestowaniem pomagał innym w ich przykrych sytuacjach.

2. Fontanna Szczęśliwego Losu
Opowiadanie dotyczy, jak sam tytuł wskazuje magicznej fontanny, która dzięki swojej magicznej wodzie uzdrawia nieszczęśliwych ludzi czyniąc z nich zdrowych i wiecznie szczęśliwych, co jak się później okazuje jest nieprawdą. Do fontanny można było się dostać raz w roku, przez szczelinę w skale, która otwierała się między wschodem a zachodem w ciągu najdłuższego dnia w roku. Nie dziwił więc fakt, że co roku pod skałę zjeżdżały się tłumy osób nieszczęśliwych, lub takich, którzy po prostu pragnęli poznać moc magicznej fontanny. Opowiadanie skupia się na czterech głównych postaciach trzech czarownicach i jednym ''mugoliskm'' rycerzu. Wszystkie czarownice były nieszczęśliwe, w związku z tym pragnęły dostać się do środka ogrodu, w którym mieściła się fontanna. Wszystkim trzem się to udało ponieważ kiedy fontanna zaciągnęła jedną z nich, każda chwyciła następną, niespodziewanie również do ogrodu dostał się rycerz, który przez przypadek uczepił się ostatniej z czarownic. Mysle, że opowiadanie całej historii nie miało by sensu, ponieważ opowiadania się stosunkowo krótkie, szczegóły niespodów ominąć. Baśń oczywiście kończy się szczęśliwie, chodź próby sił, które musiały przechodzić czarownice i rycerz nie były łatwe do przebrnięcia. Podsumowując... woda w fontannie nie czyniła ludzi szczęśliwych, to oni sami potrafią zadbać o swoje szczęście.

3. Włochate serce czarodzieja
Kolejna historia dotyczy czarownika, który wyrzekł się miłości, widząc, że potrafi ona zniszczyć jego rówieśników. Stosując czary pozbył się swojego serca, dzięki czemu żadna z dziewczyn, później kobiet nie była w stanie zawładnąć jego sercem. Bez miłości brnął przez całe życie. Samotyn czarodziej nie należał do najbiedniejszych, był bogaty, tak więc miał służbę. Któregoś dnia podsłuchał jak jego służba obgaduje go i dziwi się, że czarodziej o takim stanie majątkowym nie potrafi znaleźć sobie odpowiedniej wybranki. Postanowił położyć kres plotką, znalazł czarownicę, która była piękna i równie bogata jak on, takiej też szukał. Piękna czarownica zakochała się lecz nie zdała sobie sprawy z tego, że czarodziej o ''włochatym sercu'' wcale nie odwzajemnia jej uczuć. Jego uczucia nie były prawdziwe. Odkryła jego sekret, którym było wycięte serce z jego klatki piersiowej. Owe serce było wyschnięte było też włochate, co pewnie świadczyło o tym, że jest też dzikie. Wkrótce później zabił swoją wybrankę i sam też popełnił samobójstwo, ponieważ po wszczepieniu na nowo swojego serca nie potrafił nad nim zapanować.

4. Czara Mara i jej gdaczący pieniek
Był pewien król, który (jak określiła go autorka) był głupim królem, ''mugolem''. Marzył on aby zostać czarodziejem, powiem więcej, życzył sobie aby w jego kraju nie było innych czarodziejów, tak więc, kazał ich znaleźć i wytępić. Wkrótce potem postanowił poszukać nauczyciela, który nauczył by go czarować, znalazł, niestety ten był mugolem o czym głupi król nie wiedział. Mugolski nauczyciel dał królowi wytyczne, spisał rzeczy, które będą potrzebne do nauki, były to drogocenne kamienie, które w chciał później sprzedać. W królestwie mieszkała jednak czarownica, była praczką króla. Nauczyciel dowiedział się o tym i postanowił wykorzystać jej umiejętności do tego aby król przed poddanymi mógł zaprezentować swoje umiejętności, grożąc jej, że w innym przypadku wyda jej umiejętności królowi a ten ją zabije. Niestety nie wszystko poszło po myśli króla, podczas prezentacji chciał wskrzesić martwe zwierze, czarownica nie mogła tego zrobić, ponieważ jak każdy z nas wie, nie istnieją czary, które mogą wskrzesić osobę umarłą. Król został wyśmiany. Nauczyciel zdradził swój sekret i powiedział królowi, że to jego podwładna jest czarownicą. Wydał jej lokalizacje królowi, a ten natychmiastowo kazał ją złapać. Król nie wiedział, że czarownica była animagiem, zamieniła się ona w królika i wskoczyła pod pieniek drzewa, udając jednocześnie, że jest owym drzewem. Oznajmiła, że jeżeli król zetnie drzewo, w które się zamieniła, zostanie zesłana na niego klątwa. Król w obawie przed nieszczęściem obiecał czarownicy pozostawienie jej w spokoju. Od tego czasu nikt nie prześladował już czarownic i czarodziejów w tym królestwie.

5. Opowieść o trzech braciach
Tą opowieść zna każdy prawdziwy fan Harry'ego Pottera, została ona przedstawiona w ostatnim tomie książki z serii ''Harry Potter''. Streszczając ją nie wniósł bym nic nowego do świadomości osób, które jej nie przeczytały. Dodatkowymi informacjami zawartymi w opowiadaniu, których w książce ani w filmie nie znajdziemy są o tym jak różdżki wybierają swoich właścicieli.

Poza wspaniałymi opowiadaniami autorka baśni zilustrowała każdą z baśni. Rozpoczynając czytanie baśni miałem nieco inne przypuszczenia jaki był cel ich napisania przez autorkę. Wgłębiając się, w każdą z kolejnych historii dostrzegamy wartości, które mogą być nie dostrzegalne dla dzieci, bądź co bądź, słowo ''baśń'' nadal kojarzy nam się z historyjkami, które opowiadane są dzieciom. Myślę, że sporym ułatwieniem dla zrozumienia, są komentarze Albusa Dumbledora, chodź jego tłumaczenia również skłaniają do myślenia dzięki czemu nikt nie narzuca nam interpretacji poszczególnych opowiadań. Suma summarum ''Baśnie Barda Beedle'a'' to nie tylko książka dla najmłodszych.