
Bezoar - jest to kamień tworzący się w żołądku kozy wskutek niestrawionych resztek pokarmu, roślin czy też włosów. Jest pomarszczony, podobny do nerki. W świecie Harry'ego Pottera służył jako antidotum na większość trucizn.
Jak się okazało Bezoar istnieje naprawdę. Jest to kamień jelitowy, który powstaje na wskutek jak wyżej wspomniałam gromadzenia się niestrawionych substancji w żołądku. Występuje zarówno u zwierząt jak i ludzi. U człowieka pojawia się on w żołądku, przełyku oraz odbytnicy. Dzieli się na trzy grupy: fitobezoary, trichobezoary, farmakobezoary. W zależności od przyczyny jego powstania.
Po raz pierwszy z bezoarem w serii spotykamy się w Kamieniu Filozoficznym. Kiedy to Severus Snape, próbuje dowiedzieć się od Harry'ego skąd kamień się bierze. Ten jednak odpowiedzi mu nie udziela.
Bezoar to kamień tworzący się w żołądku kozy, który chroni przed wieloma truciznami.
Po raz kolejny, mamy z nim do czynienia w części Harry Potter i Czara Ognia. Wtedy to Harry podczas sprawdzianu z antidotów nie mogąc się skupić na zajęciach, zapomniał dodać bezoaru do swojego wywaru.
J.K Rowling wspomina o bezoarze jeszcze w części szóstej Harry Potter i Książę Półkrwi. Wtedy to Harry Potter znajduje w podręczniku do eliksirów wzmiankę o nim gdy szuka wskazówek do stworzenia antidotum na truciznę. Następnie wręcza go profesorowi.
Jednak o jego działaniu możemy przekonać się później. Kiedy to Ron Weasley po tym jak został odurzony eliksirem miłosnym, wypija w gabinecie Horacego Slughorna miód z trucizną. Harry wiedząc, że profesor posiada w swoim gabinecie bezoar podaje go przyjacielowi.
Co ciekawe o bezoarze słyszano już nawet w okresie starożytności i średniowiecza. W książce Księga dziejów ormiańskiego historyka z XVII wieku, Arakela z Tebryzu, możemy przeczytać, że:

B e z o a r (panzachr). Noszenie przy sobie tego kamienia, nazywanego pożywieniem życia, przynosi duży pożytek. Kto utłucze na kamieniu sześć karatów i spożyje w ciągu tygodnia, ten przeżyje 120 lat i nie będzie chorować. Kto zje bezoar albo będzie go nosił przy sobie, ten będzie odważny, nie podziała na niego urok, nie użądli go żmija ani inna gadzina. Należy jeść bezoar rozpuszczony w wodzie różanej i tak zręcznie, żeby nie dotknął zębów, bo to szkodzi. Jeżeli zapytasz, gdzie się go wydobywa, wiedz: jest w pobliżu Szirazu góra, zwana Szabankar, na górze tej mieszkają kozy o długich rogach, które nie jedzą innej trawy oprócz trawy zwanej szabankarską. I w ich brzuchu znajduje się bezoar.
Jeśli chcielibyście przeczytać na ten temat więcej to zachęcam do przeczytania tej księgi.
* Bezoar znajduje się w wyposażeniu alchemickiej pracowni w Narrenturm Andrzeja Sapkowskiego
* Niektórzy z uniwersum wiedźmina wierzyli w jego magiczne właściwości.
* W średniowieczu uznawany za talizman.
* Dawniej wierzono, że bezoar to łzy jelenia.

Źródło: Książki J.K Rowling: Harry Potter i Kamień Filozoficzny, Harry Potter i Czara Ognia, Harry Potter i Książę Półkrwi
Arakel z Tebryzu - Księga dziejów
Wikipedia
Podziwiam wszystkich, którzy tworzą artykuły na takie tematy, no bo mało informacji, a inne takie oczywiste. Moim zdaniem ten zadowalająco wyczerpuje temat, chociaż oczywiście mam kilka uwag
przeszkadzało mi też czasami mieszanie czasów w jednym akapicie - raz przeszły raz teraźniejszy, raz postać czasownika dokonana raz niedokonana i trochę mnie to wybijało z czytania.
ALE dowiedziałam się czegoś nowego, bo nigdy nie zagłębiałam się w temat. Fajnie też, że pojawiło się sporo informacji o tym, kiedy bezoar się pojawiał, ale mamy też wstęp jako podsumowanie informacji. Dla mnie oka.
No i dla mnie to akurat nie jest potrzebne, jeśli tego nie rozwijasz. Bo dla mnie to takie "aha, okej". No bo co z tego podziału wynika w sumie?