Biorąc pod uwagę ostatnie transfobiczne komentarze Rowling, chyba jasnym jest, że nowa część o Strike'u będzie ignoranckim bełkotem. Straszna szkoda, bo lubiłam te książki, nie ma jednak zgody na powielanie szkodliwych stereotypów o mniejszościach i dobrze, że świat, przynajmniej w części, to dostrzega.

Także generalnie: nara, Rowling. Long time coming, biorąc pod uwagę całe zamieszanie ze scenariuszem w "Fantastycznych zwierzętach". Ta kobieta jest postępowa tylko po fakcie, kiedy już jej nic nie grozi ze strony prawicowych czytelników/widzów.

To nie jest prawda. Uwierz mi, że nikt by tej książki nie zaatakował, gdyby Rowling nie dała się poznać od swojej transfobicznej strony. Problemem nie jest samo uczynienie z osoby trans mordercy, problemem jest uczynienie z niej mordercy w kontekście ignoranckich komentarzy autorki.

+ Rowling nie słynie z głębokiego psychologizmu w swoich powieściach (próbowała z "Trafnym wyborem", a wyszła kaszana jakich mało). Jeśli do tego dodamy banalny stereotyp, który sięga swoich początków w latach 50., że "zaburzone osoby przebierają się w ciuchy, które społeczeństwo przypisało do innej płci, omajgat", to wyjdzie nam taka pisarska kluska, niepróbująca być niczym nowym, a już na pewno pozbawiona przesłania "pod powierzchnią".

Co zaś się tyczy "poprawności politycznej", to z góry założę (bo na to wskazują komentarze), że wszyscy tu są biali. Hence, nigdy nie mieliśmy problemów ze znalezieniem reprezentacji dla siebie samych w szeroko pojętej popkulturze: biali byli dobzi, ale też źli, biali byli Protagonistami, ale też Antagonistami, biały jest Jezus na obrazach, bo tak nam pasuje do mentalności. Tymczasem ta "Kraina Jednorożców", jak ją ładnie nazwaliście, od lat była przedstawiana tylko w jeden sposób: geje źli i zaburzeni, czarnoskórzy źli i jeszcze gwałcą białe damy w opałach, osoby trans mocno pokićkane i na pewno ćpią, bo to takie środowisko, cnie.

Każdy zasługuje na realną reprezentację w kinie i literaturze. Jeśli ktoś postrzega to jako poprawność polityczną lub wciskanie na siłę, to warto się przyjrzeć własnym reakcjom i mechanizmom, które za nie odpowiadają, bo być może czujemy, że coś nam się zabiera, skoro nie możemy się identyfikować z białym cis człowiekiem tylko dlatego, że jest zły dla odmiany.

I mówię to jako osoba, która jeszcze kilka lat temu niechlubnie używała pojęcia "wciska się na siłę", "poprawność polityczna" w ramach wytrychu za rasizm, homofobię czy transfobię, które gdzieś tam podskórnie we mnie tkwiły (nic zresztą dziwnego, społeczeństwo bielsze niż pieczarki i wrażliwe niczym snowflake).

Mmmmmm, love me some anegdotyczny argument w imię "skoro ja się nie utożsamiam, to na pewno nikt tego nie robi" i musi to być prawda objawiona. A ja się utożsamiam z bohaterami kiążek, seriali i filmów, i co teraz? I badania literaturoznawcze i filmoznawcze również jednogłośnie twierdzą, że czytelnikom i widzom łatwiej jest zaangażować się w fabułę, jeśli są w stanie się zidentyfikować z postaciami. Pozwolę sobie też podkreślić fragment Twojej wypowiedzi, który zaprzecza C A Ł K O W I C I E puencie, jaką zaserwowałeś.

Dlaczego w książkach nie zwracasz "już w ogóle"? Czyli w filmach zwracasz jednak trochę? A zastanawiałeś się nad tym kiedyś? Kino oferuje wizję reżyserów, a przez to cudze bodźce audiowizualne. Nie ma w tym absolutnie nic dziwnego, że wyobrażamy sobie coś innego: tak działamy jako ludzie, vide: ja do tej pory mam ogromniasty problem, kiedy oglądam na ekranie Emmę Watson jako Hermionę, bo w mojej głowie to nie tak miało być. Warto jednak rozważyć, czy Twoje fantazje nie równają się właśnie utożsamianiu ; ).

Z racji tego, że stoję w opozycji do hpnetu, jak zawsze zresztą, chciałabym zaznaczyć, że to absolutnie nie jest atak, a tylko sugestia, że być może coś tam tkwi więcej w tych hasłach "poprawności politycznej" i "wciskaniu na siłę".



No, to wynika z takiego prostego faktu, że wszyscy jesteśmy ludźmi oraz z takiego czegoś, co w psychologii jest nazywane empatią. Dlaczego jak jestem hetero białą cis kobietą, to mogę znajdować w swoim fandomie mnóstwo ról, które mi odpowiadają, a jak jestem trans/homo/poc, to nagle nie ma dla mnie miejsca wśród tych dobrych? Mogę być tylko zbzikowaną morderczynią, bo taki jest stereotyp?



No i widzisz, to jest bardzo ciekawe antropologiczne zagadnienie. Jako osoba, która w stu procentach jest za wolnością, uważam, że jak najbardziej Rowling ma prawo wyrazić swoją transfobię w tej książce. I z tego samego powodu, uważam, że ja jak najbardziej mam prawo ją za to potępić, znielubić i poczuć smutek, że kobieta, która dała mi w młodości tyle radości i poczucia wartości, odmawia jej innym osobom.

Tak, uważam, że gdyby książkę napisała osoba wspierająca mniejszości, to wydźwięk byłby inny (przede wszystkim owa osoba wpadłaby na coś oryginalniejszego niż powielanie paskudnych i krzywdzących stereotypów).

A gdyby autor był rasistą, o czym każdy (jak wspomniałeś) wie, to jak najbardziej uważam, że nie może napisać fikcyjnej powieści, gdzie źle przedstawia czarnoskórych. I w tym miejscu odsyłam do paradoksu tolerancji, o którym świetnie kiedyś opowiedział Karl Popper. Wolność słowa, sztuki i życia kończy się w momencie, w którym zaczyna się krzywda innego człowieka.