Początek przygód Rachel. Potraktujcie to jak rozdział wstępny czy coś.
Słońce zachodziło, zostawiając na spokojnych ulicach Londynu krwawe cienie. Był wyjątkowo upalny dzień lipca; ludzie chowali się w swoich mieszkaniach, by zaznać trochę ulgi. Jednak nie wszyscy chcieli siedzieć w czterech ścianach. Rachel Otterly wędrowała sama ulicami. Była wysoką i chudą jedenastolatką o bardzo bladej skórze, przez co dostała ksywkę „Anemia”. Jej włosy w kolorze ciemny blond połyskiwały radośnie. W ręku trzymała list z Hogwartu - magicznej szkoły, w której uczyli się wszyscy czarodzieje. Dziewczyna również była czarownicą, tak jak jej ojciec. Pan Otterly pracował w redakcji Proroka Codziennego - czarodziejskiej gazety, którą czytali wszyscy brytyjscy magowie. Matka była mugolką, z którą ojciec zerwał jakieś 5 lat temu. Od tamtej chwili dziewczyna wolała nie znać ich obu.
Dziewczyna po raz kolejny przeczytała list od deski do deski. Cieszyła się, że będzie mogła chodzić do Hogwartu - jednej z najlepszych czarodziejskich szkół na świecie. Wreszcie wolność. Hurra.
Rachel wiedziała bardzo dużo o czarodziejskim świecie, lecz niekoniecznie z książek. Tata czasem zabierał ją do redakcji „Proroka Codziennego”, skąd dowiadywała się mnóstwa rzeczy, no i czasem sama odkrywała zaklęcia i magiczne przedmioty. Podczas jednej z prób prawie spaliła kota sąsiadów.
- Dobra, Rachel, wracamy do rzeczywistości - powiedziała sobie w myślach czarodziejka. Niedługo trzeba wrócić do domu. Zawróciła i pospiesznie udała się w stronę jednej z kamieniczek.
***
Mijając kamienice, nagle dziewczyna usłyszała dziwne dźwięki. Ktoś uderzał metalowym czymś w balustrady. Po kilku chwilach spędzonych z tym hałasem, Rachel nagle zawróciła. Szybko pobiegła w stronę dźwięku i po chwili zobaczyła źródło tego koszmaru. To jacyś mugole walili w okoliczne płoty. Wtedy jakaś nieznajoma sąsiadka wychyliła się z okna i zaczęła krzyczeć:
- Smarkacze! Jest już cisza nocna! Opanujcie się!
Albo dzieci nie zrozumiały przekazu, albo go celowo zlekceważyły, bo zaczęły uderzać patelnią jeszcze mocniej. Kobieta z okna wychyliła się jeszcze bardziej, ale nagle wypadła i zaczęła spadać oraz krzyczeć.
Rachel nie miała chwili do stracenia. Chyba przed przyjściem do Hogwartu nie karze się za to, co nie? Skupiła całą swoją wolę na latającej sąsiadce. Choć wydawało się to śmieszne, ratunek dla kobiety był potrzebny. No i może mugole przestaną wreszcie hałasować.
Nagle sąsiadka zawisła w powietrzu, a zaraz potem łagodnie opadła na ziemię. Zaskoczona podniosła się, spojrzała na Rachel, potem na chłopców. Wtedy krzyknęła:
- MACIE SZCZĘŚCIE, SMARKACZE!
I weszła do budynku. Jeden z dzieciaków spojrzał na Rachel, szepnął coś do drugiego i zwiali razem.
No cóż, pomyślała dziewczyna. Jak ja już pragnę chodzić do Hogwartu.
***
Hej, no to jest mój pierwszy ff. Na razie to taki prolog, właściwa akcja będzie się odbywała w następnym rozdziale i później.
Jak ktoś da info zwrotne, będę wdzięczna :)
Prorok Niecodzienny
Nicram_93
[P]Louise Lainey
Rachel Otterly
Nedelle
![[off]](../../infusions/shoutbox_panel/sh_offline.png "Offline")
A.
Zacznę od tego, że to baaardzo krótki tekst jak na rozdział i zastanawiałam się, czy w ogóle go dodawać ;> Przymknęłam oko, bo to jednak prolog i Twoje pierwsze opowiadanie, ale na przyszłość zachęcam do przesyłania dłuższych rozdziałów.
Trudno mi skomentować wnikliwie treść, jako, że zaledwie poznajemy tu główną bohaterkę. Jestem ciekawa, jak potoczą się jej dalsze losy już w Hogwarcie i czy zostaną wyciągnięte wobec niej konsekwencje za użycie magii. Dziwi mnie tylko reakcja staruszki ;D Powodzenia w dalszym pisaniu, czekam na kontynuację!